Meer vrouwelijke politieagenten zorgen voor meer aangiften van huiselijk geweld en aanrandingen

Professor economie aan de University of Virginia Amalia Miller en haar collega Carmit Segal van de Universität Zürich bestudeerden de impact van de aanwezigheid van vrouwelijke politieagenten in verschillende korpsen tussen het einde van de jaren 70 en de vroege jaren 90, een periode waarin politiekorpsen in de VS zelf meer vrouwen begonnen aan te nemen, of in sommige gevallen, daartoe gedwongen werden door rechtszaken of door programma's voor positieve discriminatie. 

In die periode verdrievoudigde het aandeel van vrouwelijke politieagenten in de belangrijkste korpsen in de VS bijna, van zo'n 3,4 procent naar 10,1 procent. 

Uit de studie blijkt dat elke toename met een procentpunt van het aantal vrouwelijke agenten in een bepaald district, samenvalt met een gelijkaardige toename van het aantal aangiften door vrouwelijke slachtoffers van geweld in dat district. Op de aangifte of het voorkomen van misdaden tegen mannen bleek er geen invloed te zijn.

"We ontdekten dat vrouwelijke agenten een zeer specifiek verschil konden maken, in het bijzonder op het vlak van gewelddadige misdaden tegen vrouwen", zei Miller in een persmededeling van de University of Virginia. "Dat lineaire patroon zou waarschijnlijk minder lineair worden naarmate er meer vrouwelijke agenten bijkomen, maar het toont wel aan dat van een klein aantal vrouwelijke politieagenten - slechts 3 procent - naar een licht hoger aantal gaan, een duidelijk effect heeft." Met het lineair patroon bedoelt Miller de toename met 1 procentpunt van het aantal aangiften per procentpunt vrouwelijke agenten dat er bijkomt. 

Voor gevallen van huiselijk geweld is het effect zelfs nog meer uitgesproken. Een toename met 7,4 procent van het aandeel vrouwelijke agenten viel samen met een toename van 13,6 procent van het aantal aangiften van huiselijk geweld, en er was een duidelijke daling van het aantal gevallen van doodslag op vrouwen door hun partner in districten met meer vrouwelijke agenten.   

Het aantal gevallen van herhaald huiselijk geweld - waarbij een en dezelfde vrouw verschillende incidenten meldt in de loop van een maand - daalde eveneens, met zo'n 10 procent na een toename met 10 procent van het aantal vrouwelijke agenten. 

Professor Miller geeft ook een aantal mogelijke verklaringen voor het fenomeen. Ten eerste, zo zei ze in de persmededeling, kan het feit dat er vrouwelijke agenten deel uitmaken van het personeel, het hele korps helpen om huiselijk geweld ernstiger te nemen. In de periode die bestudeerd is, vooral in de jaren 70 en 80, en voorafgaand aan de "Violence Against Women Act" van 1994, kwam huiselijk geweld niet direct aan bod in veel handboeken en opleidingen van de Amerikaanse politie. 

"Huiselijk geweld werd vaak weggewuifd of niet ernstig genomen als misdaad", zei Miller. "Veel politiekorpsen zagen het als een privé-aangelegenheid in een huishouden, en niet als een zaak van wetshandhaving. Het is mogelijk dat vrouwelijke politieagenten meer geneigd waren om die misdaden ernstig te nemen en tussenbeide te komen."

Ten tweede zouden vrouwelijke slachtoffers zich minder ongemakkelijk kunnen voelen als ze een misdaad - of het nu gaat om huiselijk geweld of een andere vorm van geweld of seksuele aanranding - aangeven bij een vrouwelijke agent, of zelfs al bij een korps waarvan ze weten dat er vrouwelijke agenten deel van uitmaken. 

"De slachtoffers kunnen zich zorgen maken over het feit dat ze beoordeeld worden, of schaamte voelen, vooral als ze seksuele misdrijven aangeven", zei Miller. "Met een man spreken over die misdaden, vooral als de vrouw mishandeld of misbruikt wordt door een man, kan wel eens zeer moeilijk zijn."

Ten slotte kan een toename van het aantal vrouwelijke agenten ook zorgen voor een verandering in de cultuur van individuele politiekorpsen. 

"Het is mogelijk dat dit een culturele verschuiving bij sommige korpsen weerspiegelt, waar het aannemen van vrouwelijke agenten ook het gedrag van de mannelijke politieagenten beïnvloedt, vooral als de vrouwelijke agenten opgeklommen zijn in de rangen, en meer gezag hebben gekregen", zei Miller.   

Het onderzoek zou ook aanwijzingen kunnen geven voor de impact van toenemende aantallen vrouwen in andere branches. Verleden jaar heeft Miller een studie afgerond die toont dat een toegenomen aanwezigheid van vrouwen in de leiding van bedrijven, de mate waarin vrouwen promotie krijgen aanzienlijk verbetert. Een eerdere studie van haar had zich toegespitst op de impact van vrouwen op bestuursraden van bedrijven.

"Ik ben geïnteresseerd in de impact van vrouwen die werken in niet-traditionele beroepen", zei Miller. "Wat is de impact wanneer je vrouwen hebt in deze traditioneel mannelijke rollen?"

 Afgezien van de genderdynamiek, zei ze dat de studie een aantal positieve effecten toont van een beleid van positieve discriminatie. Miller bestudeerde zowel politiekorpsen die vrijwillig vrouwen in dienst namen, als korpsen die daartoe gedwongen werden door het beleid van positieve discriminatie dat in die tijd soms werd opgelegd. Die laatste korpsen zagen dezelfde toename van het aantal aangiften en dezelfde daling van het aantal gevallen van herhaaldelijk huiselijk geweld. Het effect was zelfs vaak meer uitgesproken bij korpsen die gedwongen werden om aan positieve discriminatie te doen en meer vrouwen aan te nemen, dan bij andere korpsen.

"Sommige economen geloven dat quota voor positieve discriminatie leiden tot inefficiëntie, omdat ze organisaties dwingen mensen aan te werven op een manier waarop ze dat anders niet zouden doen", zei Miller. "Positieve discriminatie is niet zo'n belangrijk instrument meer in het beleid, en het is ingeperkt door het Hooggerechtshof, maar toch denk ik dat het belangrijk is om op dit specifieke voordeel te wijzen. Korpsen verplichten om vrouwelijke politieagenten aan te nemen, heeft voor vrouwelijke slachtoffers wel degelijk de kwaliteit verbeterd van de politiediensten, en dat is een belangrijk deel van het verhaal."

De studie van Amalia Miller en Carmit Segal is gepubliceerd in "The Review of Economic Studies".