Medium uit Geldrop stak huis in brand en hoort nu tbs eisen

Keer op keer keek Remi O. (48) uit Geldrop een beetje dreigend vanuit het verdachtenbankje naar links. Daar zaten naast hem in de rechtbank in Den Bosch twee psychologen die hem hadden onderzocht nadat hij brand had gesticht in zijn woning. 'Zogenaamde professionals' noemde hij de twee vrouwen steeds. ,,Ik ben nogal kwaad."

Dat O. spullen in zijn Geldropse huis had aangestoken, in oktober vorig jaar, had te maken met een huisuitzetting wegens een huurachterstand. Twee dagen voordat hij zijn woning uit zou moeten, was hij daardoor in de stress geraakt. Hij rookte een joint maar werd niet rustiger. Na 'een verschrikkelijke nacht' stak hij op een zondagmorgen 'in een vlaag van verstandsverbijstering' op drie plekken in zijn hoekwoning huisraad aan, waarna hij met zijn hond in zijn auto Geldrop verliet. In Friesland zou hij later die dag worden aangehouden.

O. bekent de brand, daarover geen discussie. En dat de maatschappij beschermd moet worden tegen een mogelijke herhaling, lijdt volgens de officier van justitie ook geen twijfel. Want de brand was dan niet heel groot geworden, maar de buren hadden wel gevaar gelopen. Er was in hun huis koolmonoxide gemeten en het vuur had zomaar kunnen overslaan.

De ene psychologe had vastgesteld dat O. kampt met stoornissen en vond dat hij volledig ontoerekeningsvatbaar was toen hij het vuur aanstak. De andere - van het Pieter Baan Centrum (PBC) - had te weinig houvast om tot een advies te komen. Dat kwam volgens haar doordat O. tijdens de zes weken dat hij in het PBC was geobserveerd, steeds minder medewerking had verleend. Nogal wiedes, vond O. zelf. ,,Ik merk steeds meer dat ik tegen een muur praat met de zogenaamde professionals. Het is ook onmogelijk te ervaren wat het is om zoals ik een medium te zijn." De psychologe van het Pieter Baan Centrum erkende dat. ,,Als het daarover gaat, begrijpen wij hem inderdaad niet."

De psychologen vertaalden de houding van O. in de term 'weinig ziektebesef.' Behandelen wordt op deze manier moeilijk, maar er zal toch iets moeten gebeuren vond de officier van justitie. Een jaar gedwongen opname in een psychiatrische kliniek is dan een optie.

De officier koos daar niet voor. Hij denkt dat behandeling van O. wel eens langer dan een jaar kan gaan duren. Hij eiste daarom tbs met dwangverpleging, waarbij steeds opnieuw bekeken wordt of de behandeling verlengd moet worden. O's advocaat vond beide opties slecht. Gewoon een gevangenisstraf leek hem beter.