Vandaag in gebruik: de zogenaamde Algemene Nationale Gegevensbank (ANG), een databank waarin gegevens zijn geregistreerd over mensen, organisaties, plaatsen, gebeurtenissen, voertuigen, voorwerpen, … die om een of andere reden van “concreet belang” zijn bij politie- of gerechtelijk onderzoek. De ANG werd in 2008 gecreëerd en zal binnenkort, ruim tien jaar later, een heuse revolutie doormaken.

Gloednieuwe databank

Het is de bedoeling om een ​​gloednieuwe nationale database te maken waarbij de focus op de ontwikkeling van gezichtsherkenning ligt. In deze nieuwe databank, waarvan verwacht wordt dat het nog drie jaar zal duren tot ze effectief in werking treedt, zullen een hele reeks biometrische gegevens worden geïntegreerd. Dat vertelt Laurent Coucke, directeur van de Centrale directie van de technische en wetenschappelijke politie (DJT), aan La Dernière Heure.

Onder meer handpalmafdrukken en digitale vingerafdrukken zullen worden geïntegreerd om het gemakkelijker te maken een verdachte te identificeren. Maar de DJT wil ook fors inzetten op andere, innovatieve technieken.

Labo lenen

Een aantal projecten zullen in eigen land uitgetest worden, andere vinden nog niet meteen de weg naar België omdat ze simpelweg te duur zijn. Dat geldt bijvoorbeeld voor het mobiele labo dat onder meer in Frankrijk al wordt ingezet. De vrachtwagen kan meteen naar de plaats van een ramp gestuurd worden om zo snel mogelijk DNA-analyse uit te voeren. In geval van nood kan het mobiele labo wel uitgeleend worden aan buurlanden.

Ook bij een chemische aanval zal worden samengewerkt: de pakken die de technische en wetenschappelijke politie nodig heeft om sporen te verzamelen, kosten erg veel. Daarom worden die outfits dan gewoon geleend bij Defensie en Civiele Bescherming.

Toekomst Belgische politie

Zelfs als de verschillende lokale politiezones hun agenten hebben opgeleid om met de digitalisering van sporenonderzoek te werken, moeten er nog steeds serieuze inspanningen geleverd worden. Comité P, het extern controleorgaan van alle ambtenaren met politiebevoegdheid, pleit al langer voor die evolutie: alle politieagenten zouden moeten opgeleid worden in technische en wetenschappelijke politietechnieken. Dat is volgens het Comité P nodig om bij massa-evenementen zo doelgericht mogelijk aan de slag te kunnen gaan met bijvoorbeeld inbraken, autodiefstal, vluchtende mensen, … De tools die ze daarvoor willen gebruiken in de toekomst zijn de volgende:

1. De geurwetenschap

De zogenaamde geurmethodologie is van Hongaarse oorsprong en heeft als enige doel de geurige sporen op de crime scene te vergelijken met lichaamsgeuren van verdachten. In Frankrijk worden daarvoor al meer dan 500 honden ingezet, in ons land is dat heel wat minder. Er zijn dan ook maar drie agenten die de techniek volledig onder de knie hebben om de dieren op te leiden.

“Deze techniek is vergelijkbaar met het vinden van een vermiste persoon bij een ramp omdat de hond een geur identificeert”, zegt de federale politie. “Maar in dit geval gaat het dan om de geur van een verdachte. Als deze geur bekend is, kan de hond op zoek gaan naar de verdachte. Een techniek die een onderzoek sterk vooruit kan helpen.”

LEES OOK. Zorgvuldig geselecteerd, langdurig getraind. Deze reddingshonden zijn niet zomaar wat huisdieren

2. Het coderende DNA

Het niet-coderende DNA, dat bestaat uit componenten van DNA die geen eiwit coderen, is het enige DNA dat de Belgische wetgeving momenteel mag gebruiken bij gerechtelijk onderzoek. Coderende DNA geeft echter veel meer informatie over personen: bij niet-coderend DNA komt de politie enkel het geslacht van de persoon te weten, bij coderend DNA komen agenten ook meer te weten over de haarkleur (en zelfs neiging tot kaalheid), de leeftijd, de kleur van de ogen en hun huidtype. Zelfs het risico om een ziekte te ontwikkelen, kan opgespoord worden.

Opnieuw staan ze in Frankrijk verder met de techniek, in ons land werd wel toestemming verleend voor het gebruik ervan in het onderzoek naar de Bende van Nijvel.

3. Sporendatabank uitvoerig gebruiken

De sporendatabank die gewijd is aan “objecten” zou het mogelijk moeten maken dat de technische en wetenschappelijke politie dankzij het vergelijken van elementen terechtkomt bij mogelijke verdachten.

Het gaat dan niet alleen om vingerafdrukken, maar ook om sporen van gereedschap (bijvoorbeeld bij inbraak), voetafdrukken en zelfs oorafdrukken. Het is een techniek die steevast vruchten afwerpt bij onderzoek en waar dus ook volop op moet ingezet worden.

4. Een streepjescode om de exposities te traceren

Nog op de planning: het gebruik van een barcode bij het transport van exposities of in beslag genomen materiaal. Het is een soort digitale identiteitskaart die alles bijhoudt over de captatie en de precieze inhoudt. Het zou niet alleen voor meer opslagruimte zorgen in de rechtbankregisters, het maakt het de DJT ook mogelijk om in een oogopslag te controleren wat zich waar bevindt.