Marokkanen die scrabbelen op Vlieland, dat is de wereld op zijn kop

Amber kijkt met grote ogen naar de boot. "Deze boot brengt ons naar het sprookjeseiland", zeg ik tegen haar. Bij aankomst blijkt er over het sprookjeseiland een grauwsluier van slecht weer te liggen. "Sorry, Amber." Amber zegt: "Sprookjeseiland is nat." Met Amber schuil ik onder een boom. Saida kijkt beteuterd. "Marokkanen kamperen niet." Voor haar is kamperen ongemak, voor mij een mythisch gebeuren.

Op Vlieland lijkt de rest van Nederland er niet meer toe te doen; grijze wolken overal. Wanneer de avond valt, komen we erachter dat we beddengoed tekortkomen. We liggen te rillen. We zijn bar slecht voorbereid op survivaleiland aangekomen. Ik klem me aan Saida vast. "Jij bent mijn kussen." De stortregens brengen zo'n groot kabaal voort dat ik er wakker van schrik. De dikke druppels knallen als pistoolschoten op het tentzeil. Amber slaapt diep. Saida wordt chagrijnig wakker. "Marokkanen kamperen niet," zegt Saida.

Ik voeg me bij het gezelschap waarmee we optrekken. Ik klaag over de regen. "De tent maakt van de regen een klankbord", zegt een kampeerder opgewekt. Zo had ik er nog niet naar gekeken, het gebeuk van de natuur op onze behuizing maakt van ons verblijf een groot auditorium! De andere kampeerders maken een uitgeruste indruk. Een zegt: "Het valt wel mee met de regen. 's Avonds regent het. Overdag is het prima te doen."

Protestants masochisme

Dit moet ik Saida vertellen: voor de Nederlander is het glas altijd halfvol. Wanneer hij gekozen heeft voor de omstandigheden, plooit hij zich zo goed en zo kwaad als het gaat naar die omstandigheden.

Nederlanderschap begint in het kamperen. Kamperen is de weg naar autonomie. Waar de Nederlander zijn tentharing kan slaan, is alles onder controle. We doen alsof we holenmensen zijn. We nemen afstand van alle overbodige luxe. En we bejubelen de schraalheid van het bestaan. Dit is het echte leven.

Zo probeer ik ook mijn vrouw binnenboord te houden. "Voel je die frisse lucht?" Ze zegt:"Je bent nu wel erg Nederlands aan het doen."

"Wat ruikt de Marokkaan?"
"Nattigheid."

Een zekere dosis van protestants masochisme aan de dag leggen om de meest donkere momenten te doorstaan, dat is wat ik zie in het kamperen. Zo vangt de Nederlander elke vorm van tegenslag op. Slecht weer bestaat hier niet. Saida zegt: "Kamperen deed je vroeger. Toen je arm was." Arme mensen werden rijk. En weer arm. Kamperen is de gelofte van armoede uitdragen.

Middagslaapje

Amber moet plassen. En wel meteen. Ik reik haar de emmer aan. "Ga hier maar op zitten." Saida gruwelt. Het geklater in de emmer overstijgt het geklater van de regen. Jubel.

Het weer blijft ruig, we hebben geen dikke truien of thermo-ondergoed bij ons om de kille momenten te doorstaan. Als de donzen dekbedden worden gebracht, kruipen we eronder om een middagslaapje te doen.

Wanneer het slechte weer plaatsmaakt voor een waterig zonnetje, klap ik het Scrabble-spel uit op het tafeltje voor de tent. Een kampeerder slaat ons van een afstandje gade. "Dit is wel de wereld op z'n kop. Marokkanen op Vlieland die aan het scrabbelen slaan. Ik moet eraan wennen." Ik wil iets zeggen. Maar heb geen tijd om hem te antwoorden. Saida slaat me van het bord af.

Bij vertrek uit Vlieland regent het weer. Amber zegt: "Sprookjeseiland is nat."

Abdelkader Benali (1975) is schrijver. In 1996 debuteerde hij met Bruiloft aan Zee, in 2003 won hij de Libris Literatuur Prijs voor zijn roman 'De Langverwachte'. Zijn eerdere columns leest u hier. 

Lees ook:

Alleen met een gouden toilet komt de Nedercamping er niet

Camping.info vergelijkt jaarlijks ruim 22.000 Europese campings. Slechts vijf Nederlandse kampeerplaatsen staan in de top-100.

Op safari op de Hoge Veluwe, in een ijskoude nacht

Je moet ervan houden: op safari in de kou en de regen. Charlot Verlouw, bepaald geen outdoortype, gaat de uitdaging aan.https://www.trouw.nl/groen/op-safari-op-de-hoge-veluwe-in-een-ijskoude-nacht-~aee8b312/