Hoe Bill Clinton zichzelf als slachtoffer van de Lewinsky-affaire framet
Hans de Bruijn is bestuurskundige en debatspecialist. Wekelijks analyseert hij de sturende taal van politici.
Onder invloed van #metoo, krijgt Bill Clinton weer vragen over zijn affaire met stagiaire Monica Lewinsky.
Hoe verdedigt Clinton zich? Iedereen weet dat ik beschadigd uit die geschiedenis kwam, zegt hij. Clinton moest dure advocaten huren en bouwde daardoor een schuld van 16 miljoen dollar op. Daarmee framet Clinton zichzelf als een slachtoffer van de Lewinsky-affaire.
En dat doet hij nog een keer. Toen ik gouverneur van Arkansas was, zegt Clinton, had ik twee vrouwelijke stafchefs. Waren vrouwen op mijn Ministerie van Justitie oververtegenwoordigd. Zaten er vrouwen op alle leiderschapsposities bij de staf van de gouverneur.
Opnieuw slachtoffer
Clinton suggereert daarmee dat hij recht heeft op meer waardering, omdat hij zoveel goeds heeft gedaan voor vrouwen - terwijl die vervelende media alleen maar over zijn affaires berichten. Dus is hij opnieuw slachtoffer - zo veel goeds gedaan, zo weinig waardering.
Ivanka Trump gebruikt hetzelfde argument, om haar vader te verdedigen: beschuldigd van seksuele intimidatie, terwijl hij in zijn bedrijven veel vrouwen op topposities heeft benoemd.
En verder: met deze argumentatie hebben vrouwen hun leiderschapspositie aan Clinton en Trump te danken. Dat is nogal bevoogdend. De analyse kan ook zijn dat vrouwelijke leiders die posities zelf hebben verworven.
Maar die analyse komt Clinton en Trump als slachtoffers natuurlijk niet uit. Dan hebben ze minder goeds gedaan, en hebben ze dus minder recht op waardering en zijn ze dus minder het slachtoffer van de media.
Door een slimme term beschrijf je niet alleen de werkelijkheid, je maakt haar ook, analyseert bestuurskundige Hans de Bruijn in zijn wekelijkse rubriek.