De Hyperloop start straks mogelijk op Schiphol

De Nederlandse start-up Hardt Hyperloop wil het idee van de Amerikaanse ondernemer Musk - die ­eerder met wisselend succes proefballonnetjes als de elektrische auto (Tesla), ruimtevaartuigen (SpaceX), twittertirades en omstreden beursplannen lanceerde - naar Nederland halen.

Musks hyperloop moet een supersnel transportsysteem worden waarbij passagierstreinen met hoge snelheid door vacuümbuizen schieten. Door het gebrek aan luchtweerstand kunnen daarbij met magneetzweeftreinen - op papier - snelheden tot duizend kilometer per uur worden gehaald.

Het onderzoek naar de verbinding Schiphol-Frankfurt - ruwweg het tracé waarover NS en Deutsche Bahn nu met de ICE-hogesnelheidstrein rijden - moet een vingeroefening worden.

Een ritje tussen het Nederlandse vliegveld en het financiële hart van de Europese Unie zal dan zo'n vijftig minuten duren, tegen vier tot vierenhalf uur nu.

Het Delftse Hardt Hyperloop dat het plan heeft gelanceerd, is voortgekomen uit een wedstrijd die Musk twee jaar geleden uitschreef voor de beste hyperloopplannen. Het studententeam van Technische Universiteit Delft gooide daarbij hoge ogen en besloot die ervaring te gelde te maken.

Hardt Hyperloop, inmiddels uitgegroeid tot een bedrijf met twintig medewerkers, ontving vorige week nog een Europese investering van vijf miljoen euro. Die komt boven op een eerdere impuls van 1,25 miljoen euro waaraan onder meer oud-Ajacied Gregory van der Wiel meedeed en een startkapitaal van zes ton, dat onder meer afkomstig was van de NS.

Met dat geld werd een jaar geleden in Delft een levensgrote testopstelling gebouwd. TNO berekende vorig jaar dat de aanleg van vijf kilometer Hyperloop 20 miljoen euro kost, wat de kosten voor het traject Schiphol-Frankfurt - wederom op papier - op 1,8 miljard euro zou brengen.

Hardt Hyperloop had, vóór het toetreden van Schiphol, al een trits partners verzameld die willen meepuzzelen met onder meer KLM, BAM en IHC.

Er wordt gedacht aan bovengrondse buizen op een draagconstructie waardoor hoogteverschillen in het landschap worden gecorrigeerd. "Het gewicht moet dus laag zijn en toch goed bestand tegen de druk van buitenaf," zegt Paul de Vries van Tata Steel, hoofd van de afdeling die verbeterde staalproducten uitdenkt.

"Door het vacuüm hebben de buizen voortdurend de neiging in elkaar te klappen. Normaal zou je de wanden dan 2 of 3 centimeter dik maken, met verstevigingsringen rondom. Maar dan wordt het heel zwaar en moeilijk om op palen te zetten."

Daarbij gaat het ook om de kosten. "Tachtig procent van de kosten gaat zitten in de buizen en de rails. Dus als wij de buis de helft goedkoper kunnen maken, wordt de hele Hyperloop 40 procent goedkoper."

Bij Tata Steel zijn ze er al twee jaar mee bezig. Als het niks wordt met de Hyperloop, komt de kennis voor lichtgewichtbuizen uit staal altijd weer van pas. "We kunnen ze ook gebruiken voor booreilanden, wind­turbines of om gas door te transporteren."