De pers moet Denk beter controleren dan we deden
Onlangs kwam Selcuk Öztürk van Denk er tijdens een commissievergadering van de Tweede Kamer openlijk voor uit dat hij tegen de persvrijheid is. Vol verbazing vroeg hij zich af wie de journalist eigenlijk controleert. Hij vond dat hard nodig.
Het is bekend dat hij een aanhanger is van de dictatoriale Erdogan.
Aanhangers van een dictator hebben door hun onzekerheid vaak een minderwaardigheidscomplex tegenover het regime dat ze willen verslaan. De dictator die zij liefhebben is alles wat zij niet zijn, maar eenvoudig kunnen imiteren, via de hulpsinterklazenstructuur.
De Denktypes zijn mini-Erdogans, en die vele mini's vormen een gevaar. De mini-dictators luisteren naar 'bevel is bevel'. Als het moet, kloppen ze aan je deur ('Woont hier een journalist?') en sluiten ze je op - als je geluk hebt. Zie wat er in Turkije gebeurt.
Gelukkig veegde het VVD-Kamerlid Dilan Yesilgöz de vloer aan met de leuterende Öztürk; zij vernederde hem waar hij het verdiende vernederd te worden.
"Niemand controleert de vrije pers," liet zij de Perscontroleur weten, bij wie je trouwens het schaamrood op de kaken kon zien, vermoedelijk omdat het een niet-gehoofddoekte vrouw was die hem terechtwees en nota bene ook nog van Turkse komaf.
Gelijkwaardigheid is een begrip dat bij Denk niet sterk ontwikkeld is.
Er zijn twee zaken eng aan de Denkdictatuur.
Omdat we hun opvattingen zo wereldvreemd vinden - wie tegen de vrije pers is, is aantoonbaar een vijand van de democratie - merk je dat ze niet zo serieus worden genomen. We geloven hun domheid niet.
De Nederlandse pers lijkt angstiger voor Wilders dan voor Denk. Denk wordt gezien als een politieke kermisattractie, maar als je eenmaal in hun spookhuis binnen bent, blijken de griezels een heuse terreur voor te staan.
Als het moet, kloppen ze aan je deur en sluiten ze je op - als je geluk hebt
Het wordt hier en daar wel eens beweerd, maar er lijkt terughoudendheid te bestaan om de dictatoriale gedachtegang van Denk grondig aan te vallen; alsof men niet wil geloven wat ze feitelijk beweren.
Denk toont ook hoe hypocrisie - ze hebben een speciaal soort glijmiddel waarmee ze hun ideeën insmeren wanneer ze met de pers spreken - een sterk dictatoriaal wapen is.
"Wie controleert de pers?"
Het is het vileine gebruik van de vraag met een doortrapte veronderstelling waardoor je altijd een achterdeurtje hebt om te ontsnappen: "Ik vroeg het me alleen maar af, hoor."
De pers moet Denk beter controleren dan we deden.
Theodor Holman (1953) is columnist, schrijver, televisie- en radiomaker. Elke dag, uitgezonderd zondag, lees je hier zijn column. Lees al zijn columns terug in het archief.
Reageren? t.holman@parool.nl
Denk toont ook hoe hypocrisie een sterk dictatoriaal wapen is