Groep van vijftig lepelaars bij Welsum, hoe zeldzaam is dat eigenlijk?

In een straal van tien kilometer van de Hengforderwaarden is de grote watervogel momenteel overal in de IJssel wel te spotten, zegt Mensonides, betrokken bij de Vogelbescherming en Sovon Vogelonderzoek. ,,Als vissend jochie zag ik ze heel sporadisch, maar nu zie je ze steeds meer.”

Dat kan kloppen. Uit cijfers blijkt dat Nederland rond 1970 nog maar 170 paar broedende lepelaars telde, nu zijn dat er al zo’n 3.000. Het gaat in Nederland dus uitstekend met de lepelaar, die volgens Staatsbosbeheer in 2006 pas voor het eerste broedde langs de IJssel (bij Wijhe). 

De lepelaar, een grote watervogel van zo’n 90 centimeter hoogte, is een visser, die leeft op een dieet van kleine visjes. De toegenomen stand in de IJssel heeft onder meer te maken met een betere waterkwaliteit, denkt Mensonides. ,,Daardoor is de visstand verbeterd, wat maakt dat de lepelaar zich beter kan voeden.”

Volgens Mark Wolvenne, die de lepelaar spotte bij Welsum, zijn ze daar alleen in de vroege ochtend te zien. Wie ze wil aanschouwen, moet dus zelf ook een vroege vogel zijn. Mensonides heeft nog een tip: ,,Je moet ze echt van een afstandje fotograferen, zeker als ze met één of twee zijn. In een groep voelen ze zich wat veiliger, dan kun je ze wat beter benaderen. Een blauwe reiger of aalscholver blijft wat langer zitten, maar een lepelaar of zilverreiger vliegt al snel op.”

In het najaar vertrekken de lepelaars weer. Dan vliegen ze ter overwintering vooral naar de  West-Afrikaanse kust, zoals in het tropische waddengebied Banc d’Arguin voor de Mauritaanse kust.