Geheime diensten en gewillige meisjes: de te innige banden tussen Trump en Poetin blootgelegd

Op 9 november 2016 om 9.32 uur nam parlementslid Vjatsjeslav Nikonov van de pro-Poetinpartij Verenigd Rusland plaats achter de microfoon in de Doema, het Russische parlement in Moskou, om een nogal ongebruikelijke mededeling te doen. "Beste vrienden, gewaardeerde collega’s!", zei Nikonov. "Drie minuten geleden heeft Hillary Clinton haar nederlaag in de Amerikaanse presidentsverkiezingen erkend, en enkele seconden geleden is Trump begonnen aan zijn toespraak als de gekozen president van de Verenigde Staten van Amerika. Ik feliciteer u allen hiermee." Hoewel Nikonov niets zei wat de meesten in het Kremlin niet al wisten, kon zijn korte verklaring rekenen op een enthousiast applaus. Donald J. Trump was zojuist Vladimir Poetins man in het Witte Huis geworden.

Leuke meisjes

In januari 1987 ontving Donald Trump een brief van ambassadeur Joeri Doebinin, waarin stond dat Intourist, het belangrijkste reisbureau van de Sovjet-Unie, ‘kenbaar had gemaakt interesse te hebben in het opzetten van een joint venture om een hotel in Moskou te bouwen en te exploiteren’. Vitali Tsjoerkin, die later VN-ambassadeur zou worden, hielp Doebinin om Trumps reis te regelen.

Op 4 juli 1987 vloog Trump samen met Ivana en twee assistenten naar Moskou. Hij bekeek er verschillende mogelijke locaties voor zijn hotel, waaronder één vlak bij het Rode Plein. Hij verbleef in dezelfde suite in Hotel National waar Vladimir Lenin en zijn vrouw in 1917 hadden overnacht. Viktor Soevorov, een agent van de militaire inlichtingendienst GROe, zei: "Alles is gratis. Er zijn goede feestjes met leuke meisjes. Het kan een sauna zijn, met meisjes en wie weet wat nog meer." Dat klonk allemaal fantastisch, afgezien van één ding: de KGB keek en luisterde 24 uur per dag mee.

Na de reis berichtte The New York Times dat Trump in Moskou ‘Sovjetleider Michail S. Gorbatsjov heeft ontmoet’. In werkelijkheid heeft die ontmoeting nooit plaatsgevonden. Het was niet meer dan Trumpiaanse zelfpromotie. Veel vragen over wat er is gebeurd tijdens zijn bezoek blijven onbeantwoord. Zo weten we niet of Trump begreep dat Intourist in de eerste plaats een KGB-tak was die als opdracht had om belangrijke toeristen die Moskou bezochten te bespioneren. "In mijn tijd was Intourist KGB", zegt Viktor Soevorov.

Als het gaat om de activiteiten die de KGB tijdens hun toezicht mogelijk heeft vastgelegd, weten we dat Oleg Kaloegin, voormalig hoofd van de contraspionage van de KGB, zeer bedreven was in het opnemen van videobeelden om compromitterend materiaal te verkrijgen, in het bijzonder van seksuele aard. De KGB huurde in die tijd standaard jonge prostituees in om bezoekende politici en zakenlui in de val te lokken. Intourist werd ingezet om buitenlanders in de Sovjet-Unie in de gaten te houden en om dergelijke vallen te vergemakkelijken.

"In jouw wereld worden jongemannen vaak gevraagd op te staan en met trots hun land te dienen", zei Kaloegin ooit tegen een journalist. "In Rusland vragen we onze vrouwen soms om gewoon even te gaan liggen."

Kaloegin acht het waarschijnlijk dat dat is gebeurd tijdens Trumps trip naar Moskou in 1987, waar ‘veel jonge vrouwen tot zijn beschikking zullen hebben gestaan’. "Het zou mij niets verbazen als de Russen materiaal over hem hebben, en dat Trump weet dat ze dat hebben."

Witwascasino’s

Op 24 juli 1987, vrijwel direct na Trumps terugkeer uit Moskou, verscheen er een artikel in de Executive Intelligence Review, dat suggereerde dat er iets mysterieus aan de hand was tussen Trump en het Kremlin: "Naar verluidt staan de Sovjets zeer positief tegenover een mogelijke gooi naar het presidentschap door Donald Trump, de projectontwikkelaar uit New York die een fortuin heeft vergaard met vastgoedspeculatie."

Was het echt waar dat de Sovjets Trumps kandidaatstelling voor het presidentschap steunden? Dacht Trump daar ernstig over na? Het antwoord op de tweede vraag kreeg nog geen twee maanden na zijn terugkeer uit Rusland vorm, toen Trump zich voor politieke raad tot Roger Stone wendde, een oplichter uit de Nixon-jaren die destijds voor de firma Black, Manafort & Stone werkte. Trump had Stone en zijn collega Paul Manafort ontmoet via Roy Cohn, zijn advocaat en ooit zijn mentor. Hoewel ze op enigszins verschillende domeinen actief waren – Cohn was een keiharde fikser, Stone een politiek strateeg en lobbyist – hielden beiden er eenzelfde dubieuze ethiek op na.

Onder Stones hoede ging Trump op 1 september 1987, slechts zeven weken na zijn terugkeer uit Moskou, plotseling voluit in het offensief. Hij betaalde bijna 100.000 dollar voor paginagrote advertenties in The Boston Globe, The Washington Post en The New York Times. Daarin riep hij de VS op om te stoppen met geld te pompen in de bescherming van Japan en van de Perzische Golf, ‘een gebied dat slechts van marginaal belang is voor de olie-import van de VS, maar waar Japan en andere landen bijna volledig van afhankelijk zijn’.

De advertenties zijn Trumps eerste uitingen van een duidelijk pro-Russische visie, aangezien ze opriepen tot een ontmanteling van het naoorlogse westerse bondgenootschap. Daarnaast is die visie duidelijk een voorloper van het America First-beleid dat Trump tijdens de presidentscampagne van 2016 zou propageren.

De Russen bleven Trump na zijn bezoek met alle egards behandelen, ook al leken zijn kansen in politiek opzicht middelmatig. In 2000 had Trump met Roger Stone als strateeg een poging gewaagd om presidentskandidaat te worden voor de Reform Party, maar hij gooide de handdoek in de ring toen hij te weten kwam dat de kandidaat van die partij, ongeacht wie het was, geen kans maakte om uitgenodigd te worden voor de televisiedebatten.

Toch had Trump een uniek curriculum vitae voor iemand met aspiraties om president te worden. Op dat moment gingen zijn banden met de Russische maffia meer dan twintig jaar terug. Als het ging om witwassen, waren casino’s en onroerend goed de uitverkoren methodes, en het heeft er alle schijn van dat de Trump Taj Mahal in Atlantic City een geliefde bestemming was voor Russische gangsters, die daar geregeld voorreden in hun Ferrari’s en Rolls Royces met stapels biljetten van 100 dollar op zak.

De Russen wisten dat onroerend goed veel efficiënter was om miljarden dollars vluchtkapitaal wit te wassen en Trumps nieuwste projecten waren op maat gesneden voor hun doeleinden. In 1999, toen de Russische economie zich in een neerwaartse spiraal bevond en heel wat oligarchen een veilig heenkomen zochten, was er al begonnen met de bouw van Trumps tot dan toe grootste project.

De Trump World Tower, die in het midden van Manhattan tegenover het gebouw van de Verenigde Naties verrees, werd geprezen als de hoogste woontoren op aarde. Het duurde niet lang of een derde van de woningen op de hoogste en duurste verdiepingen van de toren, van de 76ste tot de 83ste etage, waren verkocht aan particulieren uit de voormalige Sovjet-Unie of aan vennootschappen met banden met Rusland of landen die deel hadden uitgemaakt van de Sovjet-Unie. "We hadden kapitaalkrachtige kopers uit Rusland, Oekraïne en Kazachstan", vertelde makelaar Debra Stotts aan Bloomberg Businessweek.

Tot de nieuwe bewoners behoorde Eduard Nektalov, een diamantair uit Oezbekistan die een appartement op de 79ste verdieping van de Trump World Tower had verworven. Met zijn appartement van ettelijke miljoenen en een Bentley van 300.000 dollar had Nektalov goed geboerd in de diamantwereld, maar nu werd hij op de korrel genomen door een taskforce van het ministerie van Financiën op verdenking van witwassen van geld voor de Colombiaanse drugsmaffia.

Op een avond in mei 2004, toen er berichten circuleerden dat hij binnenkort zou samenwerken met de federale recherche, sloot Nektalov zijn winkel in de diamantwijk aan 47th Street in New York en wandelde hij naar de garage waar zijn Bentley stond. Aan 48th Street trok een man met lang haar een pistool uit zijn broekzak en hij schoot Nektalov één keer van achteren door het hoofd. Nektalov stortte op de grond neer. Daarna schoot de onbekende nog twee kogels in zijn rug en vluchtte.

Dat was Donald Trumps milieu. "Al vroeg kwam Trump tot de slotsom dat je beter zaken kunt doen met schurken dan met eerlijke mensen", zegt Anders Åslund, een Zweedse econoom en lid van de denktank Atlantic Council. "Schurken hebben twee grote voordelen: ze zijn bereid meer te betalen dan eerlijke mensen, en ze verliezen altijd als je ze voor de rechter daagt, omdat ze als schurk te boek staan."

Gouden letters

Trump hoefde kennelijk niets anders te doen dan zijn naam in grote, gouden letters op een reusachtig gebouw te plakken, en er kwam gegarandeerd klandizie met een dikke portefeuille uit Rusland en de voormalige Sovjet-Unie op af – ondanks schietpartijen tussen de bewoners en andere gangsterpraktijken. Het was een nieuw zakenmodel, dat hem in staat stelde in de vastgoedwereld actief te blijven zonder zelf de financiering te moeten regelen of de ontwikkelaar te zijn. Het model was eenvoudig: omdat zijn naam een hoge merkwaarde had, zou hij ontwikkelaars de toestemming geven om die tegen betaling te gebruiken. De projectontwikkelaars zouden al het werk doen en hem een aandeel in de opbrengst garanderen. Hij kon dan vanuit zijn luie stoel de royalty’s van 18 procent of meer binnenharken. Het was ook de perfecte oplossing voor zowel Trump als de Russen. Hij had voortdurend sloten geld nodig en hij had de mogelijkheden om hun geld wit te wassen via onroerend goed en casino’s. Zij hadden miljarden dollars uit duistere bronnen die witgewassen moesten worden.

Trump sloot een overeenkomst met een projectontwikkelaar in Florida om zijn naam te verbinden aan drie hoge woontorens in Sunny Isles Beach, net buiten Miami. Zelf hoefde hij niets te investeren. "Russen zijn dol op het merk Trump", vertelde projectontwikkelaar Gil Dezer over Sunny Isles aan Bloomberg. Een plaatselijke makelaar voegde eraan toe dat een derde van de vijfhonderd appartementen die hij had verkocht, naar Russisch sprekende kopers waren gegaan. De wijk werd al gauw Klein Moskou genoemd.

Gedurende de volgende jaren werd ruwweg 20 procent van alle appartementen met Trump als merknaam – meer dan 1.300 luxueuze appartementen – steeds weer gekocht via lege vennootschappen. Aan het eind van de jaren 90 kwam volgens voorzichtige schattingen 1,5 miljard dollar aan Russisch vluchtkapitaal de Verenigde Staten binnen via Trump-woningen.

Trump had wel nog altijd een beroerde naam bij westerse banken. Hij deed vertwijfelde pogingen om weer op te klimmen, maar tegelijkertijd bleef hij erg geïnteresseerd in de manieren waarop de Russische maffia geld probeerde wit te wassen, en de groeiende mogelijkheden om dat op grote schaal voort te zetten.

Daarvoor had hij wel een derde partij nodig, zoals de Bayrock Group, een vastgoedbedrijf van immigranten uit Rusland en de voormalige Sovjet-Unie dat gevestigd was op de 24ste verdieping van de Trump Tower. Dat bovendien banden had met het Kremlin, de Russische geheime diensten, en mogelijk de maffia.

Trump werd bij Bayrock geïntroduceerd door wijlen Tamir Sapir, een berooide Sovjet-immigrant die miljardair was geworden en, in de woorden van Trump, een ‘dikke vriend’ was. Sapir stelde hem voor aan Tevfik Arif, de oprichter van Bayrock. Ook hij was, althans op papier, opgeklommen van krantenjongen tot miljonair. Hij werd een succesvolle vastgoedontwikkelaar in Brooklyn en verplaatste zijn kantoren naar de Trump Tower.

In juni 2005 kwamen de kopstukken van Bayrock bijeen toen Arif zijn 52ste verjaardag vierde tijdens de grootse opening van het zevensterrenhotel Rixos in Belek, aan de Turkse Rivièra. De gasten kwamen per jacht en privéjet van Sint-Petersburg, de Côte d’Azur, Oekraïne, Letland, Israël en Moskou. Het was geen doorsneebijeenkomst. Er waren bergen kaviaar, sloten champagne en duur muzikaal vertier. Tot de eregasten behoorde de toenmalige Turkse premier en latere president Recep Tayyip Erdogan. Er waren beroemde professionele ijshockeyspelers, restauranthouders en miljardairs uit de hele wereld.

In het promotiemateriaal van Bayrock werd opgeschept dat zeven miljardairs op de één of andere manier banden met het bedrijf hadden. Eén van hen was Tamir Sapir, die arriveerde aan boord van de Mystère, zijn bijna 50 meter lange jacht, dat het mooiste privévaartuig ter wereld werd genoemd. Aleksandr Masjkevitsj kwam aan op zijn jacht de Lady Lara, dat met zijn ruim 90 meter bijna twee keer zo lang was. Niet alle Bayrock-miljardairs konden aanwezig zijn, maar één tycoon uit New York liet zijn aanwezigheid duidelijk voelen. Opeens verscheen het gezicht van Donald Trump op een groot scherm. "Tevfik is mijn vriend", zei Trump. "Laten we drinken op Tevfik!"

Rond die tijd was Trump bezig aan een feniksachtige wederopstanding, zowel privé als zakelijk. Zijn turbulente tabloidhuwelijk met Marla Maples, zijn tweede vrouw, was spaak gelopen en in januari 2005 was hij getrouwd met zijn derde vrouw, Melania Knauss, een fotomodel uit Slovenië. De extravagante bruiloft op zijn landgoed Mar-a-Lago in Palm Beach, Florida werd bijgewoond door beroemdheden zoals basketballegende Shaquille O’Neal en rapper Sean Combs, de toenmalige senator Hillary Clinton en oud-president Bill Clinton.

Trump werd overal in het promotiemateriaal van Bayrock genoemd, maar hij had niets te maken met de financiering en had weinig verantwoordelijkheden.

Hij verbond zijn naam aan projecten zoals Trump University, dat helemaal geen universiteit bleek te zijn, maar een gigantische zwendel die ‘profiteerde van ouderen en laagopgeleiden en ze hun geld aftroggelde’, zoals een voormalige verkoper van Trump University in een beëdigde verklaring getuigde.

Gered door de maffia

Aangezien zijn controle over de oligarchen cruciaal was om aan de macht te blijven, moest Poetin zowel hun komen en gaan als hun geldstromen in de gaten houden. Als honderden miljoenen dollars aan maffiageld of ander vluchtkapitaal werden gebruikt om projecten te financieren die aan het merk Trump waren gelinkt, dan wilde Poetin daarvan op de hoogte zijn. Als de oligarchen appartementen van Trump in SoHo, Panama of Toronto kochten, dan wilde Poetin dat weten.

En Bayrock had de antwoorden. Het bedrijf leek wel een actuele versie van een plan dat aan het einde van de Koude Oorlog was gelanceerd door KGB-generaal Vladimir Krjoetsjkov, toen de KGB tientallen dekmantelbedrijven had opgericht die zelfstandige ondernemingen leken te zijn, maar die geleid werden door spionnen en medewerkers van de KGB en de GROe, de militaire inlichtingendienst. De bedrijven verstrekten niet alleen valse identiteiten aan inlichtingenofficieren, ze waren ook miljardenondernemingen om de natuurlijke bronnen van de voormalige Sovjet-Unie op de wereldmarkt te verhandelen en miljarden dollars te verdienen. Tegelijk werden ze gebruikt om geld wit te wassen, inlichtingen te verzamelen en te groeien via westerse partners en banken.

Zo begonnen alle lijnen samen te komen. Er was een bloeiende vastgoedmarkt. Er was Vladimir Poetins verbittering over de nederlaag van zijn land in de Koude Oorlog. Er was zijn droom om Ruslands vorstelijke glorie te doen herleven. Er zaten miljarden dollars in anonieme vennootschappen op Cyprus, de Kanaaleilanden, Panama en andere belastingparadijzen.

En ten slotte was daar Donald Trump, rechtgekrabbeld na een decennium van rechtszaken, faillissementen en een schuld van 4 miljard dollar. Hij was verrezen met de hulp van Bayrock, de Russische inlichtingendiensten en de Russische maffia. "Ze hebben zijn hachje gered", volgens Kenneth McCallion, een voormalige federale aanklager die in opdracht van de voormalige premier van Oekraïne, Joelia Timosjenko, een proces heeft aangespannen tegen Semjon Mogilevitsj, Paul Manafort, de Oekraïense oligarch Dmitri Firtasj en anderen.

Maar Trumps redding was niet gratis. In 2016 gaven Trumps politieke tegenstanders Christopher Steele, een voormalige MI6-agent, opdracht om bezwarende informatie over Trump te verzamelen. Eén van de meest verbijsterende beschuldigingen in het 35 pagina’s tellende dossier luidt dat Trump zonder het te weten kostbare informatie aan Vladimir Poetin heeft gegeven. Steeles dossier zegt expliciet dat de informatie in kwestie betrekking had op ‘de activiteiten van zakenoligarchen en de activiteiten en bezittingen van hun families in de VS waarover Poetin zich druk leek te maken’. Dat soort informatie was cruciaal voor Poetin, omdat zijn relatie met de oligarchen vaak op en neer ging. Poetin hield hen met ijzeren hand in bedwang en als ze uit de gunst raakten, liepen ze snel weer in het gareel of werden gezuiverd (zoals mediamagnaten Vladimir Goesinski en Boris Berezovski), gevangengenomen (Michail Chodorkovski van het oliebedrijf Joekos) en/of stierven onder verdachte omstandigheden (Berezovski).

Poetin aan boord

Op 15 juni 2013 ontmoetten de Azerbeidzjaanse zakenlui Emin en Aras Agalarov Donald Trump in de lobby van het Trump International Hotel in Las Vegas, waar enkele dagen later Trumps Miss USA-verkiezingen zouden worden gehouden. Trump begroette hen hartelijk, praatte een minuut of tien met hen en riep toen naar de toeschouwers: "Kijk eens wie ik hier bij me heb! De rijkste man van Rusland!"

Dat was natuurlijk niet waar. Het Agalarov-fortuin bedroeg nog geen 2 miljard dollar, niet niks, maar lang niet genoeg om in de top vijftig van Russische oligarchen te staan. Maar dat maakte Trump niet uit. Hij was gevleid en voegde zich bij het gezelschap in een privé-eetzaal in CUT, een restaurant in casinohotel The Palazzo aan de Strip in Las Vegas, in gezelschap van Olivia Culpo, Nana Meriwether, de vorige Miss USA, en zijn advocaat, Michael Cohen.

Trumps groep verkaste naar The Act, een nachtclub in het winkelcentrum van The Palazzo. Volgens de Las Vegas Sun waren de ‘in de club opgevoerde acts van agressief volwassen aard’. Er zouden geslachtsdaden gesimuleerd zijn, en naakte meisjes deden alsof ze urineerden.

Op 16 juni, tijdens de live-uitzending van de Miss USA-verkiezing, kreeg Trump op het podium gezelschap van Aras Agalarov. Hij zei dat hij tot zijn grote vreugde kon aankondigen dat de Miss Universe-verkiezingen in Moskou zouden plaatsvinden. "Het zal één van de grootste en mooiste Miss Universe-evenementen aller tijden worden", zei Trump. "Het is alleen maar passend dat ’s werelds meest iconische en vooraanstaande schoonheidswedstrijd zal plaatsvinden in Ruslands meest vooraanstaande gelegenheid, de Crocus City Hall."

Trump was zelfs zo enthousiast dat hij er de volgende dag over twitterde. "Denken jullie dat president Poetin in november naar de Miss Universe-verkiezing in Moskou zal gaan? Zo ja, zal hij mijn beste vriend worden?", schreef hij.

Maar het was niet voldoende. De Trump Tower was na 27 jaar proberen niet van de grond gekomen in Moskou. Zijn Trump-wodka was geflopt. Als hij ooit voet aan de grond wilde krijgen in Rusland, moest hij Poetin aan boord zien te krijgen. Later die maand schreef Trump een persoonlijke brief aan de Russische president, waarin hij hem uitnodigde om de verkiezing bij te wonen.

Volgens The Washington Post voegde Trump onderaan in een postscriptum toe dat hij uitkeek naar de ‘mooie vrouwen’ tijdens zijn reis.

Man met talent

Op 18 juni 2015, slechts twee dagen nadat hij zijn kandidatuur wereldkundig had gemaakt, verscheen Trump in het programma van Sean Hannity op Fox News, waar aan hem gevraagd werd of hij ooit contact had gehad met Vladimir Poetin en hoe hij met Poetin zou omgaan als hij verkozen werd. "Ja", zei Trump. "Ik was daar twee jaar geleden. We hadden enorm succes met de Miss Universe-verkiezing, Miss USA, al die dingen, en die doen het geweldig. Het is op NBC, maar dat is oké. Maar het doet het echt heel goed. En twee jaar geleden hielden we het in Moskou, en het was een geweldig succes. En ik werd aan iedereen voorgesteld. Ik werd voorgesteld aan alle..."

"Hebt u met hem gesproken?", vroeg Hannity.

"Dat wil ik niet zeggen. Maar ik werd voorgesteld aan alle leiders. Aan allemaal werd ik voorgesteld – ik bedoel, iedereen was er. Het was een enorme happening. En laat me je vertellen, het was fenomenaal." Als opening was het nogal onzeker en timide, helemaal voor de bombastische Trump. Maar toch waren het de eerste woorden die hij als kandidaat over Poetin sprak. "We kunnen het wel met elkaar vinden", zei Trump. Het was officieel. De connectie tussen Trump en Poetin was openbaar gemaakt.

Een paar weken later, in juli, verkondigde Trump tijdens het FreedomFest, een zelfbedacht ‘festival van de vrije geesten’ in Las Vegas, dat hij waarschijnlijk Obama’s beleid zou terugdraaien en de sancties tegen Rusland zou opheffen. "Ik ken Poetin en laat ik je dit zeggen, we kunnen het best vinden met Poetin", zei Trump. "Ik denk dat je geen sancties nodig hebt. Ik denk dat we het erg, erg goed met elkaar zouden kunnen vinden."

Nu wil het geval dat Trumps uitspraak een antwoord was op een vraag gesteld door Maria Boetina, een Russische geheim agente. Geen sancties? Dat was precies wat Poetin en de oligarchen wilden. En het leek wel een reactie daarop, toen Poetin Trump prees. "Hij zegt dat hij de banden wil verbeteren en aanhalen", vertelde Poetin aan verslaggevers. "Zouden we dat niet verwelkomen? Natuurlijk verwelkomen we dat." Hij voegde eraan toe dat Trump een ‘kleurrijk en getalenteerd’ persoon was, een compliment waarvan Trump later zei dat hij het een eer vond. Ondertussen was de Russische cybercampagne in de VS al lang gaande.

Clinton kelderen

In een vroege fase van de Amerikaanse voorverkiezingen had Aras Agalarov zijn steun aan Trump betuigd via Rob Goldstone, de Britse promotor die zijn zoon Emin aan een carrière als popster had moeten helpen. Op 29 februari 2016 had Goldstone een e-mail gestuurd naar Donald Trump Jr. met daarin het verzoek om ‘aan de vooravond van Super Tuesday’, wanneer in elf staten Republikeinse voorverkiezingen gehouden werden, de bijgevoegde brief van Agalarov en de steunbetuigingen ‘van veel van zijn belangrijke Russische vrienden en collega’s’ door te geven aan zijn vader.

In de brief wenste Agalarov Trump op betekenisloze wijze het beste. Veel belangrijker was dat het kanaal naar Agalarov open was. Er werd opnieuw gebruik van gemaakt op 3 juni, toen Goldstone aan Donald Jr. mailde: 'Emin belde me net en verzocht me contact met jou op te nemen over iets interessants. De procureur des Konings van Rusland heeft vanochtend een ontmoeting gehad met zijn vader en had aangeboden om de Trump-campagne te voorzien van officiële documenten en informatie die Hillary en haar omgang met Rusland in een kwaad daglicht plaatsen, en die erg nuttig kunnen zijn voor jouw vader. Het is overduidelijk gevoelige informatie op zeer hoog niveau, maar het maakt deel uit van de steun van Rusland en zijn regering voor meneer Trump, met een beetje hulp van Aras en Emin. Wat denk jij dat de beste manier is om met die informatie om te gaan en kun je er direct contact over opnemen met Emin? Ik kan deze info ook naar je vader sturen via Rhona (sinds jaar en dag Trumps assistente, red.), maar het is zo supergevoelig dat ik het eerst aan jou wilde bezorgen. Groet, Rob Goldstone.’

Michael Morell, de voormalige directeur van de CIA, beschreef de correspondentie tussen Rob Goldstone en Trump Jr. als ‘van enorm belang’, omdat die aantoont dat ‘een lid van het Trump-team’ al in de vroege zomer van 2016 wist dat ‘de Russen ten behoeve van Trump bezig waren’.

Volgens een rapport van het Office of the Director of National Intelligence uit januari 2017 waren de CIA, de FBI en de NSA ‘met vrij groot vertrouwen’ tot de conclusie gekomen dat ‘de Russische president Vladimir Poetin in 2016 een beïnvloedingscampagne heeft gevoerd met de presidentsverkiezingen als doel. Ruslands doelen waren het ondermijnen van het publieksvertrouwen in het democratische proces, Hillary Clinton zwartmaken en haar verkiesbaarheid en mogelijke presidentschap beschadigen. Verder schatten we in dat Poetin en de Russische regering een duidelijke voorkeur voor president Trump hebben ontwikkeld.’

© Humo