De ChristenUnie zet haar geloofwaardigheid op het spel

De ChristenUnie stevent af op een groot debacle. Met de steun voor het afschaffen van de dividendbelasting dreigt ze al haar geloofwaardigheid te verliezen. Om diverse redenen.

Allereerst volgt de ChristenUnie, ondanks alle mooie woorden over herbezinning op het neoliberale economische model, als puntje bij paaltje komt gewoon de neoliberale agenda. De afschaffing van de dividendbelasting komt vooral ten goede aan het internationale bedrijfsleven. Het is een uitvloeisel van de grote macht die bedrijven als Shell, Unilever en in hun kielzog werkgeversorganisatie VNO-NCW uitoefenen op het economische beleid in Nederland.

Hoewel de winst van bedrijven als Shell al heel hoog is, zetten zij hun grote macht in om de overheidsinstituties aan te passen in hun voordeel. Dit draagt bij aan een verdere uitholling van de belasting die het internationale bedrijfsleven betaalt, en versterkt de toenemende ongelijkheid tussen kapitaal en arbeid.

Gert-Jan Segers heeft recent aangegeven dat de ChristenUnie juist deze neoliberale agenda ter discussie wil stellen. Maar de steun aan de afschaffing van de dividendbelasting reduceert dit tot een loos gebaar.

loopje met de waarheid

In de tweede plaats laat de ChristenUnie politiek sjoemelen met de waarheid ongestraft passeren. Dit beleidsvoorstel heeft immers een duistere voorgeschiedenis, waarin diverse bewindslieden een loopje met de waarheid namen, over het al of niet bestaan van geheime nota’s die tijdens de kabinetsformatie op tafel zijn geweest. Toegegeven, het waren vooral VVD-ministers die aan acuut geheugenverlies leken te lijden (Wiebes). Maar door premier Rutte nu de hand boven het hoofd te houden, maakt de CU zich hiervoor medeverantwoordelijk.

Het ontbreekt de ChristenUnie aan politieke moed om het kabinet de voet dwars te zetten. Nu de maatregel veel duurder uitpakt, is er een goede reden om het regeerakkoord op dit punt ter discussie te stellen.

De ChristenUnie neemt deze kans niet waar. Daarmee maakt ze zich dienstbaar aan een politiek bedrijf waarin halve waarheden en hele leugens de regie hebben.

werkgelegenheid

Een derde reden waarom de ChristenUnie mijn vertrouwen verliest, is dat zelfs CU-bewindslieden nu het verhaal dat afschaffing van de dividendbelasting van groot belang is voor de werkgelegenheid in Nederland, gaan verdedigen. Zij hebben blijkbaar geen boodschap aan wetenschappelijk onderzoek. Er is namelijk geen onderzoek dat hier op een wetenschappelijk verantwoorde manier steun aan geeft.

Ambtenaren van Financiën hebben diverse redenen aangedragen waarom een dergelijk effect sterk betwijfeld kan worden. Bas Jacobs, hoogleraar aan de Erasmus Universiteit en een van de beste deskundigen op het gebied van overheidsfinanciën, concludeert dat afschaffing van de dividendbelasting niet economisch te onderbouwen is.

Het kabinet baseert zich alleen op het rapport ‘Wederzijds profijt’, afkomstig van de Rotterdam School of Management. Maar juist dit rapport ademt dezelfde geur van gedraai met de waarheid. Onderzoeksjournalisten hebben achterhaald dat dit rapport, zonder het te vermelden, gefinancierd is door Shell en andere grote bedrijven. Als je verder het rapport zorgvuldig leest, blijkt dat het niet gaat over de dividendbelasting, maar over de economische functie van hoofdkantoren van internationale bedrijven. Of er een verband is tussen beide, wordt niet onderzocht.

wenselijke antwoorden

Het belang van hoofdkantoren wordt geïllustreerd aan de hand van een peiling onder leden van VNO-NCW, onder wie de financiers van het onderzoek, met een grote kans op (voor VNO-NCW) wenselijke antwoorden.

Natuurlijk zijn grote internationale bedrijven van groot belang voor de Nederlands economie en werkgelegenheid. Maar dat de vestiging van hoofdkantoren daarbij cruciaal is, toont dit rapport niet aan. Bewindslieden van de ChristenUnie die de maatregel verdedigen in het belang van de werkgelegenheid, laten zich kennelijk meeslepen door de visie van degenen die daar veel belang bij hebben. Dat geeft weinig vertrouwen in de kritische onafhankelijkheid van deze bewindslieden, die de CU voorheen kenmerkte en die noodzakelijk is om het land verstandig en rechtvaardig te besturen.

Mijn advies aan de ChristenUnie is daarom: bezint eer gij u in een situatie van een onherstelbare vertrouwenscrisis bevindt. Toon politieke moed en respect voor de waarheid en laat u niet op sleeptouw nemen door de neoliberale agenda van het internationale bedrijfsleven en zijn politieke medestanders. <