Twijfels over meisje dat haar IS-beul terugzag in Duitsland

Navraag door de Duitse krant 'Die Welt' leert echter dat Ashwaq de politie wel ingelicht heeft en een robotfoto van de man hielp tekenen, maar dat die nooit gevonden werd. Hoe onwaarschijnlijk het ook lijkt dat een naar Duitsland gevluchte IS'er zich zo openlijk zou vertonen -en nog steeds een lange baard draagt, zoals Ashwaq beweert-, haar verhaal wordt nu volop gebruikt om het Duitse vluchtelingenbeleid onder vuur te nemen.

Ashwaq werd naar eigen zeggen in 2014 ontvoerd door IS. Op een veiling werd ze verkocht aan de meestbiedende, zo'n 87 euro volstond. Het Yezidi-meisje kwam in de klauwen van Humam terecht, een bruut die haar ruim twee maanden lang als seksslavin misbruikte. Hij nam haar mee naar Syrië en bekeerde haar tot de islam. Ze moest ook vijf keer per dag bidden en stukken uit de Koran van buiten leren. Het meisje liet de verkrachtingen gewillig gebeuren, uit angst voor represailles.

"Dat lelijke gezicht"
Maar na iets meer dan twee maanden was het genoeg: ze wist te ontsnappen en na een wandeling van veertien uur vond ze eindelijk een veilig onderkomen. In het kader van een speciaal humanitair opvangprogramma voor Yezidi-vrouwen kon ze naar Duitsland, waar ze therapie volgde en naar school ging.

In 2016 sloeg de schrik haar echter om het hart. "Ik zag op straat de IS-strijder die me gekocht had", vertelt de jonge Koerdische aan persbureau Basnews. "Eerst dacht ik dat ik het me ingebeeld had, maar op 21 februari 2018 merkte ik hem opnieuw op in Schwäbisch Gmünd. Dat ligt op ongeveer veertig minuten rijden van Stuttgart. Ik verstijfde volledig. Het was wel degelijk Abu Humam, met dat lelijke gezicht en die angstaanjagende baard."

"Ik kon nog amper praten"
"Hij vroeg me in het Duits of ik Ashwaq was. 'Nee', antwoordde ik. 'Ik ken geen Ashwaq en ik ken jou niet'." Maar hij bleef benadrukken dat ze elkaar al ontmoet hadden, hij liet zelfs zijn naam vallen. "'Ik weet hoe lang je al in Duitsland woont', zei hij. Toen hij Arabisch begon te spreken, bleef ik in het Duits antwoorden. Ik had zo veel angst dat ik nog amper kon praten. Ik dacht dat ik hier kon doen wat ik wilde, dat mijn lijdensweg voorbij was."

Ashwaq pakte naar eigen zeggen haar valies en woont nu met haar vader in Koerdistan. "Naar Duitsland durf ik nooit meer terugkeren", klinkt het. Haar zus zou nog steeds gevangenzitten bij IS.