Met een griezel als Jeremy Corbyn moet je niks te maken willen hebben

Begin juli reisde de Britse oppositieleider Jeremy Corbyn af naar Den Haag, op uitnodiging van de Partij van de Arbeid. Hij hield er een praatje over belastingontwijking.

Ik was verbijsterd. Natuurlijk, ik begreep best dat mijn geplaagde PvdA inspiratie zocht bij zusterpartijen. Maar waarom juist de Labourleider hierheen gehaald? Een sociaal-democraat die als geen ander het soort links belichaamt waarvan je naar mijn smaak verre moet blijven – tenzij je van mening bent dat Israël de Allerergste Schurkenstaat is onder Alle Naties?

Kleine greep: Corbyn was een graag geziene gast bij antizionistische meetings waar de aanwezigen niets liever deden dan Israël losjes vergelijken met nazi-Duitsland. Ook reageerde hij laconiek dan wel lauw op antisemitische oprispingen van partijleden. Bovendien wilde hij dat Labour een uitgeklede definitie van de term Jodenhaat tot leidraad nam. Anders zou je niks meer mogen zeggen over de Joodse staat! Uiteraard vond Corbyn zelf dat hij met dit alles slechts Israëlkritiek bedreef.

Het zal gerust. Maar een beoogd premier die nog nimmer heeft gezegd dat Joden net als Palestijnen recht hebben op zelfbeschikking, die stelselmatig over Israëls wandaden in woede ontsteekt en even stelselmatig zwijgt over die van het andere kamp?

Ik zou zeggen: met zo’n griezel moet je niks te maken willen hebben, hoe verfrissend zijn ideeën over belastingontwijking ook mogen zijn.

Maar de door mij hooggewaardeerde PvdA-leider Lodewijk Asscher zag er geen been in. Hij wees erop dat Corbyn inmiddels het antisemitismeprobleem binnen Labour had onderkend, excuses daarvoor had aangeboden en een ‘zerotolerancebeleid’ had beloofd. Bovendien zou hij de kwestie bij Corbyn uitvoerig aankaarten.

Echt geholpen heeft het niet.

Dit weekend bevestigde The Daily Mail een gerucht dat vorig jaar al rondzoemde: in 2014 woonde Corbyn te Tunis een herdenkingsplechtigheid bij van de terreurgroep Zwarte September. Dit gezelschap vermoordde tijdens de Olympische Spelen van 1972 in München elf atleten, nadat het hen eerst op gruwelijke wijze had gemarteld. Alleen omdat ze Israëliërs waren.

Vorig jaar beweerde Corbyn nog dat hij daar in Tunis uitsluitend de Palestijnse slachtoffers van een Israëlisch bombardement had herdacht. Maar nu er een foto van hem opdook – krans in de hand, bij de plaquette voor de terroristen – werd dat lastiger. Dus legde hij maandag een verklaring af. ‘Ik was erbij toen de krans werd gelegd’, zei hij. ‘Ik denk niet dat ik er actually bij betrokken was.’

Juist ja.

Geen wonder dat partijgenoten die eerst snerpten over trumpiaanse zwartmakerij zich ineens stilhielden. Geen wonder dat de Israëlische premier Benjamin Netanyahu zich wél roerde. Corbyns gedrag, twitterde hij maandag, verdient ‘ondubbelzinnige veroordeling’.

De Labourleider reageerde alsof hij in de leer was geweest bij de jij-bakprinsjes van onze eigen partij Denk. ‘Wat ondubbelzinnige veroordeling verdient’, snierde hij, ‘zijn de moorden door het Israëlische leger sinds maart, op meer dan 160 Palestijnen in Gaza, inclusief tientallen kinderen.’

Die avond zocht ik contact met Lodewijk Asscher. Hoe kijkt hij nu terug op Corbyns Haagse uitstapje? Zojuist ontving ik diens antwoord: ‘De nieuwste berichten zijn zorgwekkend.’

Betreuren dat je de man überhaupt uitnodigde kan ook, hoor.