U mag kiezen: de dollar van Trump of de God van Erdoğan
Ik heb een nieuwe verslaving, vrienden: ik kijk iedere vijf minuten naar de koers van de Turkse lira. Het veroorzaakt niet dezelfde flash als crack, crystal meth of flakka maar geeft minimaal dezelfde voldoening als de kijkcijfers van het laatste showtje van Peter R. de Vries of de deelname van de Toppers aan het Eurovisiesongfestival in 2009. Geen beter vermaak dan leedvermaak. (De Duitsers zeggen het nog mooier: Schadenfreude)
Ik ben nou niet bepaald een kei in economie, maar ik heb er ongetwijfeld meer verstand van dan Berat Albayrak, de schoonzoon van president Recep Tayyip Erdoğan. Deze nietsnut werd op 9 juli door bonpapa tot minister van Financiën gebombardeerd en onmiddellijk donderde de lira naar beneden.
Men kan veel kwaads beweren over de internationale bende van beursbengels, bankboeven, valutahandelaren, speculanten en andere exponenten van het grootkapitaal, maar niet dat ze gek zijn. Een krankzinnige dictator die zijn academisch uitgedaagde schoonzoon minister van Financiën maakt, schept weinig vertrouwen bij deze lieden.
Berat Albayrak (waar ken ik die familienaam toch van?) heeft net de baard in de keel maar toch al aardig wat op zijn kerfstok staan, als ik Wikipedia mag geloven.
Erdoğan geloofde het in ieder geval wel want stante pede verbood hij zijn onderdanen om bepaalde artikelen op Wikipedia te raadplegen.
Alles wijst erop dat de megalomane, islamofascistische dictator zwaar paranoïde is. Hij laat zich omringen door brave jaknikkers en heeft daarom geen enkel realiteitsbesef meer. De afgelopen week bezocht een hoge delegatie uit Venezuela het paleis in Ankara. De Venezolaanse minister van Financiën had ongetwijfeld leuke tips om de inflatie te bestrijden en de lira te redden. Met zulke vrienden heb je geen vijanden meer nodig.
Vandaag komt De Goddelijke Snor via onderbuikspreekpop Albayrak met zijn New Deal. Vanmorgen in alle vroegte lieten de Turkse staatsmedia uiterst blijmoedig al weten uit welke hoek de wind gaat waaien. Het nieuwe motto luidt: zij hebben de dollar maar wij hebben Allah!
Nou vind ik iedere vorm van blasfemie en het kwetsen van naties en bevriende staatshoofden kinderachtig maar ik wil hier toch graag een kanttekening bij plaatsen. Turkije heeft twee Nobelprijswinnaars, de Verenigde Staten 360.
Eén van de twee Turkse winnaars is de geweldige schrijver Orhan Pamuk, die me geen vriend van Erdoğan lijkt en daarmee automatisch in Team Gülen zit. Net als dominee Andrew Brunson die door de dictator gevangen wordt gehouden omdat hij een levensgevaarlijk Gülen-terrorist zou zijn. Terwijl die beste man volgens mij een totaal onschuldige all American meatball is!
Ik zou dus gokken op het Amerika van de keiharde dollar, de Nobelprijzen en Trump en niet op Erdoğan en zijn Allah.
Het stemvee van Erdoğan moet het ondertussen toch ook in de knip voelen, ook al lezen ze daarover niks in hun krantje en zien ze er niks over op de treurbuis. Al een paar keer riepen Erdoğan en zijn schoonzoon dat de Turken hun gespaarde dollars, euro’s en Engelse ponden en hun gouden en zilveren tanden naar de bank moeten brengen om de lira te redden maar zo gek zullen die toch ook weer niet zijn. Ik weet niet of de arme Turk nog zo trots is op het bespottelijke paleis met duizend kamers, allemaal ingericht door mevrouw Erdoğan zelve. Als de dictator zo hard centjes nodig heeft, brengt hij de gouden wc-brillen maar naar de pandjesbank.
Daarom kijk ik elke vijf minuten met glanzende ogen en rode konen naar de koers van de Turkse lira: de val van de Turkse munt zal tot de val van de Turkse dictator leiden. Het is natuurlijk vreselijk sneu dat de gewone Turkse man/vrouw/gendertwijfelaar de dupe is van de strapatsen en capriolen van een knettergekke dictator maar ja: dan hadden ze maar niet op hem moeten stemmen.
Ik ga hier niet nog eens omschrijven waarom Erdo een dictator is in de beste traditie van Ceaușescu, Hosni Mubarak, Stroessner, Honecker, Marcos, Qadhafi, Hitler, Pinochet, Bokassa en Idi Amin. Dat moet u zelf maar googelen. Maar reeds op de lagere school heb ik geleerd wat fascisme is.
En daar komt de islamsaus nog bovenop.
Erdoğan doet mij denken aan het sprookje De nieuwe kleren van de keizer. Hij kan brullen, bedreigen en om zich heen schoppen wat hij wil maar als de staatsruif leeg, is het voorbij met de pret. Niemand zal rouwen als de dictator zijn biezen pakt. Hoogstens zal zijn beste vriend Frans Timmermans een traantje wegpinken want die voelt zich toch niet aangesproken door een de 32 scheldwoorden die straatvechter Erdoğan heeft gebruikt om de Nederlander te beledigen.
Over Nederland gesproken: ook Kuzu en zijn maten van Denk zitten in de financiële problemen waardoor het moeilijk zal worden om Hollands subsidiegeld naar hun Grote Baas in Ankara door te sluizen. DENK verloor al 146.000 euro aan subsidie van de Tweede Kamer, omdat ze in 2017 ten onterechte dubbel hadden geïnd en nu komt daar 16.000 euro bovenop omdat het filiaal van Erdogan tijdens het sleepwetreferendum met subsidie gesjoemeld heeft. Ik ben benieuwd of DENK nog zo hard brult als hun fopsultan bankroet is. Bidden helpt niet. Dollars wel.
P.s. Paardrijden kan Erdoğan ook al niet.
