Droogte drijft Australische boer tot wanhoop: 'Veel dieren moet ik afschieten'
Vlak voor de boerderij van Les Jones ligt een koe. Honger en dorst hebben het dier volkomen uitgeput. "Die maakt het niet lang meer", verzucht Les Jones. Moedeloos haalt hij zijn schouders op en gaat verder met zijn werk.
Het oosten van Australië zucht onder de ergste droogte in decennia. De hele staat New South Wales heeft ermee te maken, net als ruim de helft van de staat Queensland. Al met al gaat het om gebieden die twee keer zo groot zijn als Frankrijk. Op sommige plekken duurt de droogte al zes jaar.
Les woont met zijn vrouw Laura en dochter Lillie op een boerderij in Goolhi in New South Wales. De laatste keer dat het er fatsoenlijk regende, is meer dan een jaar geleden. Rijdend over de dorre akkers vertelt Les dat het er nu groen zou moeten zijn. In de Australische winter is het tijd voor granen als tarwe en gerst, voer voor de schapen. In plaats daarvan is de aarde rood en kaal. "Zo erg als nu heb ik het nog nooit gezien", verzucht hij.
Les vindt op zijn erf dagelijks verzwakte dieren en kadavers. Correspondent Robert Portier ging met hem mee:
De 700 schapen die hij nog heeft, zijn inmiddels vel over been. Sommige dieren zijn zo zwak dat ze niet meer kunnen staan. Als Les met voer komt aanlopen, blijven verschillende schapen uitgeput liggen. Ze vertonen zelfs geen enkele reactie als hij het voer vlak voor hun bek strooit. Elke dag sterven op zijn boerderij tien schapen als gevolg van de droogte.
Les slaat zijn armen om een schaap heen om het op te tillen. Een paar seconden staat het dier overeind, dan zakt het door de voorpoten en blijft liggen. Af en toe lukt het om de schapen weer overeind te krijgen, maar vaker eindigen de dieren in de laadbak van zijn pick-up.
Thuis proberen ze de dieren met de hand te voeren, maar als dat niet lukt, worden ze met een pistoolschot uit hun lijden verlost.
We leven van week tot week.
De situatie is wanhopig. Er is geen geld meer om voer en water te kopen en de bank wil ook niets meer lenen. Vee verkopen is ook geen optie. De dieren zijn zo zwak dat ze niet meer op transport mogen, zelfs als er al een slachthuis zou zijn dat de schapen wil kopen.
Dat het bedrijf nog altijd bestaat, is te danken aan liefdadigheid. Een paar weken geleden besloot de familie de handdoek in de ring te gooien en het bedrijf simpelweg te verlaten. Hun plan om honderden schapen af te schieten kwam in het nieuws en dat leidde ertoe dat ze hooi en water kregen. Daarmee kunnen ze een paar weken vooruit. Maar hoe het moet als de donaties ophouden. is een raadsel. "We leven van week tot week", zegt Laura.
Eens moet het gaan regenen, daar is iedereen het over eens. Maar er wordt El Niño verwacht en dat betekent dat het deze lente waarschijnlijk droog blijft. De kans dat de rode akkers binnenkort alsnog groen kleuren, lijkt dan ook nihil.
"Als het zo doorgaat halen we het einde van het jaar niet", sombert Les. De dieren zullen dan alsnog worden afgeschoten en begraven voor de familie het hek achter zich sluit.