We hebben het druk deze zomer. Eerder reisden we nog af naar Engeland voor de Henley Royal Regatta - hét zomerfeestje voor de Britse kak. Daar werd vooral snoeihard gezopen. Nu gingen we op pad met onze oosterburen. Wat blijkt? De Duitse elite viert haart feestjes net een tikkeltje beschaafder dan die gekke Britten, namelijk met een klassiek muziekfestival. Een week lang speelde de wereldtop van klassieke musici het oeuvre van Richard Wagner. Zo beschaafd is dat trouwens ook weer niet, want Wagner was een vuile antisemiet. Toch wordt hij op het festival nog verafgood. En niet door de minsten.

Zo kwamen we op het prachtige terrein in no-time Reinhold Würth tegen, die zijn familiezaak uitbouwde tot een wereldspeler op de klusmarkt. Als hij Nederlands was geweest, liet hij met zijn enorme geldpot 499 van de 500 rijkaards op onze lijst achter zich. Alleen Charlene De Carvalho-Heineken heeft nog net wat meer centen dan Würth. Ook onze eigen premier mocht als fanatiek muziekliefhebber niet ontbreken. Strak in smoking stond Mark te shinen naast boezemvriendin Merkel. Verder liet de Duitse adel haar gezicht nog even zien. Zo waren hertog Franz van Bavaria en prinses Gloria von Thurn und Taxis aanwezig.

En al die grote namen moesten met een temperatuur van 34°C het schitterende, maar snikhete Bayreuth Festspielhaus in, dat in 1872 in opdracht van Richard Wagner werd gebouwd. Het moest natuurlijk volledig van hout zijn, want anders ging het ten koste van de akoestiek. Met comfort werd in de 19e eeuw minder rekening gehouden, want we smolten weg in het zaaltje, samengeperst met de Duitse high society. Ondanks het gebruik van hout hadden de zitplaatsen meer weg van metalen platen dan van stoelen.

Desondanks zat iedereen ademloos te luisteren naar Wagners werk. Zijn opera's zijn zo intens dat er al meerdere dirigenten gesneuveld zijn tijdens optredens. Geen grap: Felix Mottl en Joseph Keilberth legden in hetzelfde theater, tijdens hetzelfde stuk van Wagner - Tristan - het loodje. Intens dus.

Die intensiteit is ook bij de gasten te merken. Voor buitenstaanders heeft de bijeenkomst veel weg van een sekte. Door zijn muziek liggen de muziekliefhebbers nog steeds aan Wagners voeten. Gelukkig niet door z'n politieke ideeën, want die waren gestoord. Wagner was zelfs van grote invloed op Hitlers ontwikkeling. Het festival is dus nog steeds controversieel, maar de gasten waren een stuk netter dan op de Henley. Een afterparty ontbrak dan ook; saaie jongens, die Duitsers.