Voor Amerikaanse presidenten vormen macht, seks en hypocrisie een drieling
Nogal wat Amerikaanse presidenten onderhouden een bijzondere relatie met seks. Zo heeft John F. Kennedy gezegd: ‘Als ik drie dagen geen vrouw heb gehad, krijg ik verschrikkelijke hoofdpijn.’ Zijn broer Ted deed nauwelijks voor hem onder: ‘Ze noemen me niet voor niets Tyrannosaurus Seks.’ Van de nog levende Amerikaanse presidenten lijkt Jimmy Carter het braafst. Hij biechtte eens op dat hij was vreemdgegaan, zij het niet in het echt maar alleen in gedachten. Hij vroeg God om vergiffenis.
Ook de huidige president Donald Trump kan op een reputatie bogen. Ondanks alle heisa over de Navo en de Russische inmenging heeft zijn presidentschap nog het meest te duchten van pornoster Stormy Daniels, die hij betaald schijnt te hebben om het slippertje stil te houden. Ben je president dan wordt zoiets door je vijanden opgespit. ‘Grab them by the pussy’, is een uitspraak die voor altijd aan hem plakt en die hem bijna zijn nominatie had gekost. Maar gelukkig voor Trump was zijn tegenstreefster getrouwd met iemand die een even indrukwekkende reputatie heeft laag te houden.
Toen Bill Clinton president wilde worden, stonden ook allerlei vrouwen op die beweerden met hem het bed gedeeld te hebben. Bill loog daarover, tot het echt niet langer kon. En toen kwam de Monica Lewinsky-affaire. In zijn ondoorgrondelijke wijsheid vond Bill orale seks geen seks. Wat is moreel verwerpelijker: een keertje neuken met een hooker, of je in de Oval Office laten pijpen door een stagiaire? Ik weet het antwoord, nu u nog.
Afgelopen weekend was Bill in Amsterdam om te spreken op de aidsconferentie. Voorafgaande wandelde hij door de Jordaan, waar werd hij herkend door Glennis Grace, de Nederlandse zangeres die in The Voice of America net zo mooi had gezongen als wijlen Witney Houston. Ondanks het jammerlijke feit dat heur haar niet goed zat, liep zij op Bill af, maakte met een elegante handbeweging haar ‘shitty’ kapsel weer in orde en liet zich met Bill fotograferen. Ze vond hem erg aardig – niet een president om uit te fluiten – en ik vermoed dat veel vrouwen een tikje jaloers op haar zijn. Eerlijk gezegd was ikzelf ook jaloers, want als ik van Bills aanwezigheid had geweten, zou ik direct op de fiets zijn gesprongen.
Op het Journaal zag ik dat de Aids-toespraak van Bill werd onderbroken door vijftig protesterende sekswerkers. Van hoer naar prostitué en sekswerker is net zo’n eufemistische ontwikkeling als van tuberculose naar tbc en tb. Nog diezelfde avond werd Bill geïnterviewd door Eva Jinek. Zij vroeg hem naar aids, naar Trump – die doet het niet best, ze knikte – en ze kreeg enkele adviezen over haar zwangerschap, wat ontroerde. Lieve Bill. Naar Bills escapades van weleer vroeg zij niet.
Daarna las ik over de conservatief Brett Kavanaugh, die door Trump is voorgedragen voor het Hooggerechtshof. In de jaren negentig was Kavanaugh een van aanklagers die Clinton probeerden neer te halen in de Lewinsky-affaire. Hij heeft daar spijt van, wat goed uitkomt nu Trump worstelt met zijn eigen seksschandaal. Je moet ‘een zittende president niet belasten met civielrechtelijke claims, strafrechtelijke onderzoeken, of strafrechtelijke vervolging’, vindt Kavanaugh nu.
Nu!
Macht, seks en hypocrisie vormen een drieling die hand in hand in hand is geboren.