Hoe komt het het universum aan zijn einde? (scientias.nl)

@46
Die hele theorie blijft zwaar in gebreke denk ik dan.
Daarom zeg ik ook, als oneindighed een factor zou zijn, zou dat een hele hoop vragen overbodig maken/verklaren.
"Het moet toch ergens begonnen zijn?" ...
Moet dat wel?

waarschijnlijk ook weer met dikke knal en daarna aftiteling voor de slechte film.

@50
Speculeren is ook prima, als je maar weet dat je speculeert.
Sommige mensen gaan de, in hun ogen, meest plausibele therorie als waarheid aan nemen, en dan ga je, wat mij betreft, net een stap te ver.
De meest plausibele theorie staat niet gelijk aan de waarheid.
Dit is niet echt een kwestie waar ik een stempels waar of onwaar op kan zetten.
Ligt in het laatje; "verder onderzoek nodig".

@49 mij komt het beter uit om het model te hanteren waarin toeval als een soort abces van ons bewustzijn functioneerd,iets wat je als soort alleen kunt hanteren indien je voor je bestaan' afhankelijk bent geworden van externe hulpmiddelen,zoals homo sapiens doet,ik weet niet of dat geen adder onder het gras kent,of bestaan ondertussen verruild is voor een idee van bestaan.

@52
Ja ja het is me nu wel helemaal duidelijk. Dat is dan met een geweldige implosie in plaats van een explosie. Eigenlijk zo een beetje zoals bij een TL balk die breekt. Maar dan in het kwadraat.

@54
Kun je dat herformuleren?
Ik snap er geen zak van : D

@56 ga ik zo op constructieve,compacte/beknopte doch begrijpelijke wijze proberen,ik moet eerst even taart uitdelen hier,dat was nog het dessert na het broodje bapao van zojuist,wel echt gestoomd,niet genuked.

@46
"Die oneindig dichte materie was er dan natuurlijk al voor de oerknal"
Maar hoe kwam die daar dan?

Het klinkt mij een beetje als: we weten het ook niet, maar ALS er een er een oneidig dicht materie zou zijn gewest op een bepaald moment in de tijd zou dat vanalles verklaren.

Maar hoe komt die oneindig dichte materie daar dan ineens?
Was dat het potentieel van het " oneidigen" niets?

@57
Ik hoef geen taart iig : P

@59 weet ik toch,schildpadden willen blaadje sla,of tubifexklontje etc.

En schildpadden doen absoluut niet aan toeval,ze zullen ieder extern signaal juist interpreteren,anders was je er nu al lang niet meer geweest,of je was gewoon zoals de rest van ons losers geweest,een soort betoverd aapje,met een illusiefabriek op de schouders.

@58
Ik schreef dat die oneindig dichte materie er al was voor die oerknal plaats vond, anders had volgen normale logica die oerknal zelf niet plaats kunnen vinden, als die materie er dan niet wasgeweest. Maar ik heb bij @46 nergens gezegd dat die materie daar dan ineens bij toverslag kwam. Ik had geschreven dat ze er wel nooit achter zullen komen hoe voor die oerknal die materie er op zijn beurt daar dan weer is gekomen. Want je kunt niet verder terug kijken in de tijd dan plus minus 15 miljard jaar van vlak na de oerknal.

Misschien is die materie er altijd al geweest. Wie zal het zeggen. Maar het zou ook kunnen dat het gerecycled materiaal was van een vorig universum van weet ik veel hoeveel miljard jaar geleden. Want in het artikel zelf lees je namelijk ook het volgende bij de derde optie als het heelal dan zou vergaan door een Big Crunch.

""Ons heelal zou zijn ontstaan uit een punt met een bijna oneindig grote dichtheid: een singulariteit. En de Big Crunch eindigt in een singulariteit. Geen wonder dat sommige onderzoekers denken dat de Big Crunch weer gevolgd kan worden door een oerknal. Het zou een soort cyclus zijn: oerknal – Big Crunch – oerknal, etc. Die theorie wordt ook wel aangeduid als Big Bounce‘.""

Dat zou volgens mij dus betekenen dat er dan ooit al een universum is geweest wat is vergaan en waarvan alle overblijfselen door de onderlinge aantrekkingskracht weer bij elkaar zijn gekomen tot een oneindig dichte materie. En met als gevolg een nieuwe Big Bang waardoor het hele spektakel zich weer opnieuw gaat herhalen.

@60
Ik kom toch vaak door toeval ergens terecht : D
Ze kruipen overal, die schildpadden. Het brengt schijnbaar geluk als je ze tegen komt : )

@61
Misschien is die materie er altijd al geweest. Wie zal het zeggen. Maar het zou ook kunnen dat het gerecycled materiaal was van een vorig universum van weet ik veel hoeveel miljard jaar geleden.

Waar is het begin; is er wel een begin?

Blijft interessant.

@26 Waarschijnlijk doel je op de parallele universa zoals beschreven in de vele-werelden-theorie van Huge Everett (jaren 50). Steeds meer wetenschappers geloven dat dit klopt. Alles is in essentie quantummechanisch. Zelfs ruimte en tijd zijn als emergente verschijnselen op te vatten uit de wetten van de quantummechanica. Het is nu juist de golffunctie van de quantummechnica (de quantumgolffunctie) die, als je de wiskunde gewoon neemt zoals die is, het bestaan van deze parallelle universa voorspelt. De quantummechanica is de meest nauwkeurige en meest sucessvolle theorie aller tijden.

@63
Volgens de normale logica zou je zeggen dat die materie er dan altijd al moet zijn geweest. Er zal waarschijnlijk niet iets zo plotseling uit het complete niets zijn gekomen. Maar in welke vorm of dat die bijna oneindige materie er dan altijd al was, hetzij als oneindig dichte materie of als een voormalig universum wat door de onderlinge aantrekkingskracht weer bij elkaar kwam tot een oneindige materie zullen we wel nooit te weten komen. Een klein beetje het kip en het ei lijkt mij hoe ik het uit die 3de optie van die Big Crunch opmaak.

Time is a creation of life in response to gravity.
*Onze* tijd is een creatie van *ons* leven.
En: wij denken dat *onze* tijd het centrum van alles is.
En ons begrip van het onstaan van ons universum is gebaseerd op ons begrip van tijd en zwaartekracht, op basis van ons begrip van tijd.
Ons centrale zenuwstelsel ’maakt’ tijd.
(Niet zo simpel te volgen maar *zeer* aanbevolen).

@66 Bedankt ga er morgen naar kijken nu te laat en te stoned

zolang we niet weten hoe het universum is ontstaan weten we het omgedraaide dus ook niet.
Als er geen Begin is, dan is er ook geen Einde.
Aan een Begin kan er wel een Einde komen.

Een soort Kip en Ei verhaal.

Bedenk dat de Essentie buiten het universum ligt en bedenk dat het universum een adem is dat wordt uitgeblazen (de vorm is dan een kegel beginnende bij een punt waarbij de adem steeds meer uitdijende is). Aan die adem komt een eind, de Essentie blijft.
,

'Als je vanochtend al zes onmogelijke dingen hebt gedaan, waarom rond je het dan niet af met een ontbijt in Milliweg, het restaurant aan het eind van het heelal?'
https://books.google.com/books?id=r7GGtEQaIzgC&lpg=PA14-IA3&ots=9cxCwLszCm&pg=PA15&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false

Alle modellen wijzen er op dat er geen Big Crunch is. Leuke theorie, maar niets wijst daarop.
Het Universum dijt uit en versneld uit.
Uiteindelijk hou je niets over. Wij zijn alleen en zien geen sterrenstelsels meer en ook geen achtergrondstraling, en uiteindelijk gaan we allemaal naar de kloten.
Daar gaat je Intelligent Design,
Het Universum dijt uit en heeft schijt aan alles wat daar in zit.
Wen er maar vast aan.

Het heelal is een veranderende symmetrie. Een deel daarvan was er altijd al, een deel is nieuw doordat de verhoudingen binnen het symmetrie veranderen door veranderende snelheid. De snelheid heeft geen limiet. Het heelal gaat dus in de oneindigheid alsmaar sneller en heeft nooit stilgestaan doordat het zich continu op dusdanige wijze te organiseert. Snelheid veranderde wel op een gegeven moment door de grote impuls in het allereerste universum.

Dit universum is voor altijd perfect leefbaar en het zal altijd lijken op uitdijen om het onze beweegt met het heelal.

Kortom uiteindelijk zijn alle deeltje te herleiden tot 1 deeltje wat buiten elke dimensie staat en hun onderlinge verband zijn de oorzaak van de natuurwetten.

@42

Zie je, zo werkt het Universum.