Dat men er domweg 'genoeg' van heeft, lijkt onacceptabel

Of je nu de radio aanzet of de televisie, men wil maar analyses maken.

Waarom hebben wij de overwinning van Trump niet zien aankomen, we misten ook al de overwinning van het Brexitkamp en de uitslag van het Oekraïnereferendum hadden we ook fout. En oeps, daar komen Wilders en Le Pen... Wat is er aan de hand? We hadden toch zo keurig de vinger aan de pols?

Nou, nee dus.

Loop drie meter een markt op of bezoek een café dat niet in de Randstad ligt, en je weet wat er aan de hand is.

Men heeft er domweg genoeg van.

"Waarvan?"

"Nee, eikel, daar ga je weer! We hebben er domweg genoeg van! Klaar."
"Maar waarvan hebben jullie dan genoeg?"

"Van alles, nou goed?"

"Van alles? Echt?"

Kijk, daar gaat het mis. Men wil een fraai geformuleerd antwoord plus een heldere analyse, en als die niet wordt gegeven, dan wordt er gewezen naar 'boze burgers' die eigenlijk enigszins fascistisch en racistisch denken en totaal uit het lood hangen vanwege hun 'populistische wereldbeeld'.

Het is een analyse waarom men alleen nog maar bozer wordt, maar ook dat wordt niet goed begrepen.

Dat men er domweg 'genoeg' van heeft, lijkt onacceptabel.

''Maar waarvan heb je dan genoeg? Dan kunnen we er iets aan doen..."

Economisch kan het goed gaan, maar als men door de straat en de buurt loopt, dan voelt men zich eenzaam. En die eenzaamheid komt voort omdat men zich niet begrepen voelt en verraden. Waarom men zich niet begrepen voelt, is te veel om op te noemen.

Men kan het ook niet opnoemen; voor sommige zaken die men voelt en vindt, hebben mensen niet altijd de juiste woorden. Ze wachten tot er iemand is die het voor ze formuleert en die knikken ze dan bemoedigend toe.

En hoe zit het met dat verraad?

Wie het vroeger voor ze opnam, spreekt thans een andere taal. Niet zozeer onbegrijpelijk of moeilijk, maar gewoon anders. Het is als een huwelijk van twee mensen die op elkaar uitgekeken zijn.

"Hou je niet meer van me?"

"Ik heb er gewoon genoeg van."

Genoeg van de Clintons, genoeg van Europa, genoeg van de fanatieke islam, genoeg van bonussen en baantjesjagers, genoeg van steeds weer weggezet te worden als racist, fascist en populist. Enzovoort, enzovoort, enzovoort...

Theodor Holman (1953) is columnist, schrijver, televisie- en radiomaker. Elke dag, uitgezonderd zondag, lees je hier zijn column. Reageren? t.holman@parool.nl