Europarlement verdeeld: chauffeurs staan met lege handen

Dat geldt ook voor de twee Nederlandse hoofdrolspelers in het debat, PvdA-Europarlementariër en oud-FNV-voorzitter Agnes Jongerius en CDA-Europarlementariër en EVP-transportcoördinator Wim van de Camp. Volgens Van de Camp lag er een ‘breed gedragen compromis’ op tafel dat de handhaving van de rij- en rusttijden radicaal zou verbeteren, misbruik van de cabotageregels (binnenlandse ritten door internationaal transport) zou tegengaan en zou inzetten op betere rust voor truckers op beveiligde parkeerplaatsen. 

Maar zo had Jongerius het niet begrepen. ,,Als wij niet hadden ingegrepen zou het wegvervoer compleet zijn geliberaliseerd. Werkweken kunnen niet onmenselijk lang worden opgerekt. We kunnen niet toestaan dat er eerste en tweedeklas chauffeurs rondrijden in Europa. We kunnen niet toekijken als de oneerlijke concurrentie voor bedrijven toeneemt. Daarom moeten we een einde maken aan het wilde westen langs onze wegen. Alle werknemers verdienen gelijk loon voor gelijk werk, dus waarom vrachtwagen- en buschauffeurs niet?''

Van de Camp dacht vorige maand de buit al binnen te hebben, met een strak onderhandelingsmandaat vanuit de EP-transportcommissie, maar Jongerius haalde dat met een plenaire stemming onderuit. Gisteren bleek al dat ze veel steun had. Tal van parlementsleden wilden een eind maken aan ‘de slavernij op de weg’, en wilden niet het risico van extra verkeersongelukken door oververmoeide chauffeurs.

Vanwege hun mobiliteit is het moeilijk hen onder hetzelfde regime te brengen als Oost-Europese bouwvakkers, werkers in de land- en tuinbouw en zorgpersoneel. Zij allen krijgen gelijk loon voor gelijk werk op dezelfde werkplek, zodat ze alleen nog ‘goedkoper’ zijn door hun lagere sociale premies.

SP-Europarlementariër Dennis de Jong vindt het ‘natuurlijk goed’ dat de neoliberale voorstellen die voorlagen van tafel zijn. ,,Maar de uitbuiting van (Oost-Europese) chauffeurs gaat wel gewoon door en het parlement is er niet in geslaagd daarop een goed antwoord te vinden. Want er bleek evenmin een meerderheid te vinden om voorrang te geven aan een werkelijk sociaal beleid.'' 

Volgens de SP’er gingen de stemmingen alle kanten op. ,,Gelijk loon voor gelijk werk is voor vrachtwagen- en buschauffeurs niet alleen belangrijk bij binnenlands wegtransport. Ook bij internationaal vervoer, inclusief transit, moet dit de regel zijn. Daar lijkt binnen het parlement sympathie voor te bestaan, maar de stemmingen waren bepaald niet duidelijk. Hetzelfde geldt voor beperking van slapen in de cabine en strikte rij- en rusttijden: ook hier stemde het parlement verward. En bij het aan banden leggen van misbruik van cabotage werden zowat alle varianten afgewezen. Eigenlijk is het complete chaos.''

En dat is het ook in de ministerraad, die zich pas in december weer over dit veelkoppige monster buigt. Wat de kans klein maakt dat er nog voor de Europese verkiezingen, mei volgend jaar, een akkoord ligt.

Ook het CNV betreurt dat. Voorzitter Maurice Limmen: ,,Hiermee blijft de oneerlijke concurrentie op arbeidsvoorwaarden bestaan. Dit raakt aan de banen van tienduizenden Nederlandse chauffeurs, zowel in termen van verdringing als de druk op de lonen.''

Maar Van de Camp geeft, behalve links in het parlement, juist ook de bonden de schuld van zijn echec. , ,Zij wilden er meer uitslepen dan wat politiek haalbaar was, en nu staan ze met lege handen. Een pijnlijk eigen doelpunt.''