Moeders, laat toch je dochters vaccineren

Ik wist niet hoe snel ik naar de huisarts moest rennen voor een recept toen de vaccinatie op de markt kwam tegen HPV, het virus dat baarmoederhalskanker veroorzaakt. Een recept voor mijn dochter. Eigenhandig heb ik – ik ben verloskundige – het vaccin erin gejensd. Wat een opluchting. Voor haar was het risico geweken.

Tien jaar ervoor was haar tante gestorven aan baarmoederhalskanker. Ruim voor haar veertigste verjaardag. Na een intens verdrietige en pijnlijke strijd. Nooit vergeet ik dat ze belde, ik zat op de bank. „Ik heb zoveel bloedverlies”, zei ze, „ook als ik niet ongesteld ben.” Je moet naar de dokter, zei ik. En ja, dat was ze al van plan.

Het was foute boel.

Haar stiefzoon, met wie ze een innige band had, mist haar nog elke dag. Mijn dochter trouwens ook.

Deze week werd bekend dat minder dan de helft van de meisjes zich laat vaccineren tegen HPV, ofwel baarmoederhalskanker. Althans, bepaalde subtypen van HPV. Het RIVM schat dat dat op termijn tachtig sterfgevallen per jaar uitmaakt. Van jonge vrouwen. In de knop van hun leven. Want baarmoederhalskanker slaat toe bij vrouwen in de vruchtbare leeftijd. Jonge moeders, die jonge kinderen achterlaten.

In de periode dat mijn schoonzusje overleed, stierf ook de vrouw van een bekend links politicus aan baarmoederhalskanker. De zaak haalde de kranten. Zij zocht de remedie in het alternatieve circuit en weigerde een reguliere behandeling. Daarmee bezegelde ze haar trieste lot. Ze liet een dochter na van zes.

Mijn dochter blijft dit lot bespaard. Godlof. Met dank aan de HPV-vaccinatie

Zo ken ik er nog een aantal. Vrouwen die stierven. Of die kinderloos bleven door HPV. Doordat ze geen baarmoeder meer hebben – vanwege de kanker. Of doordat ze een ingreep aan hun baarmoeder hebben ondergaan. En daardoor een vroeggeboorte krijgen.

Ook haar zal ik nooit vergeten: de jonge vrouw met donkere, korte krullen die met een verslagen blik op de operatiekamer lag om de placenta te laten verwijderen. Als student verloskunde liep ik stage op de OK. Een vastzittende placenta is een regelmatig voorkomende complicatie bij een heel vroege vroeggeboorte. Het kind was bij 23 weken geboren, te jong om te blijven leven. En de vrouw wist dat de kans dat ze ooit een voldragen baby zou baren, heel klein was. Ze had een ingreep aan haar baarmoeder ondergaan. Vanwege een voorstadium van baarmoederhalskanker.

Het virus had haar niet het leven gekost. Maar waarschijnlijk voor altijd het moederschap. En zeker het leven van dit kind.

Ook ik onderging een ingreep vanwege het voorstadium van baarmoederhalskanker. Gelukkig pas nadat ik mijn kinderen had gekregen. Mijn dochter blijft dit lot bespaard. Godlof. Met dank aan de HPV-vaccinatie. Moeders, laat toch je dochters vaccineren. Behoed hen voor alle onheil die hen door dit veelvoorkomende virus kan treffen. Want het zijn de mannen die ons – onbedoeld en ongemerkt! – besmetten. Maar de vrouwen betalen de prijs. Een heel hoge prijs.