Uitdaging voor politiek: asielbeleid reëel én humaan houden

Premier Rutte had het donderdagavond niet moeilijk in het debat ter voorbereiding op de Europese top. Bijna alle fracties steunen zijn inzet om in de EU consensus te bereiken over een nieuw asielstelsel. Een stelsel waarbij migranten hun asielprocedure voortaan moeten afwachten in kampen buiten Europa.

Die brede politieke steun is opmerkelijk. Toen Ruttes partijgenoot Azmani drie jaar geleden een oud-RPF-plan oppoetste en voorstelde om opvang in de regio weer tot speerpunt van het beleid te maken, kreeg hij nog flink tegengas. Wat? Moest Europa dan een onneembare vesting worden? Moest het rijke Westen zijn poorten gaan sluiten voor ontheemden, berooiden en vervolgden?

Een van de kritiekpunten op het toenmalige VVD-voorstel was dat het voornamelijk zou zijn ingegeven door electorale motieven. Omdat rechtse populisten de liberalen in de nek hijgden, móésten die het initiatief wel weer naar zich toetrekken middels een tamelijk rabiaat asielplan, klonk het.

Geheel uit de lucht gegrepen was die kritiek niet. Het is immers aantoonbaar dat sinds eerst de LPF, later de PVV en nog later FvD het parlementaire strijdtoneel betraden, alle middenpartijen –zelfs zij die zich links van het midden bevinden– op het culturele vlak naar rechts zijn geschoven.

Als gevolg daarvan kennen we in Nederland –om maar iets te noemen– binnenkort een boerkaverbod; een wetsvoorstel dat de achterliggende tijd nota bene verdedigd werd door minister Ollongren, vertegenwoordigster van de meest kosmopolitische partij die we in ons land kennen, te weten D66.

Toch betekent de vaststelling dat de nieuwe koers ten aanzien van migratie een gevolg is van ‘angst’ voor het rechtse populisme niet dat de Nederlandse politiek daarom op een verkeerd of minder humaan spoor zit. Want het is, om met Azmani te spreken, in elk geval niet humaan om in Europa een asielsysteem in stand te houden dat werkt als één grote magneet en dat Afrikanen te gemakkelijk uitlokt om op gammele bootjes hun leven te wagen.

Daarnaast is een te uitnodigende wet- en regelgeving naïef, omdat onze samenleving grote aantallen asielzoekers nu eenmaal niet aankan, de kans dat we terroristen binnenhalen te groot wordt én we het businessmodel van mensensmokkelaars ongewild overeind houden.

Dus we gaan qua migratiebeleid alleen maar de goede kant op? Dat is op dit moment een voorbarige conclusie. Want om het asielbeleid op een geheel andere leest te schoeien én tegelijk humaan te houden, moeten nog veel hobbels genomen worden.

Zo is er nog niet één Noord-Afrikaans land dat zich bereid verklaard heeft opvangcentra binnen zijn grenzen te willen opzetten. Veel van deze landen hébben al genoeg problemen aan hun hoofd. En als ze toehappen? Kunnen ze dan vervolgens hun toezegging om voor geordende en veilige opvangcentra te zorgen, waar maken?

Als Rutte er met zijn Europese collega’s al in slaagt zo’n nieuw asielsysteem op te tuigen, dan nog zal het ons waarschijnlijk pas over enkele decennia gegeven zijn een gefundeerd antwoord te geven op de vraag of dat systeem én effectief én menswaardig was.

Uitdaging voor politiek: asielbeleid reëel én humaan houden

Politiek

RD.nl in uw mailbox?