Macrons hypocriete opgeheven vingertje naar Italië
Zijn ogen spuwen vuur en zijn bovenlip krult als die van een uitgehongerde pitbull. “En ook jij zou je eigenlijk voor die stronzo (klootzak) president van jou moeten excuseren!”
Hij staat op, de frêle zeventigjarige, en baant zich woest een weg door de Piazza. Gedag zei Giovanni niet meer, te boos daarvoor. Italië is deze dagen niet echt de plek om te vertoeven als je in het bezit bent van een Frans paspoort. Giovanni, bij wie ik vroeger een kamer huurde voor de vakantieperiode, had ik een tijd niet gezien. De laatste jaren noteerde ik bij hem wel een metamorfose: van psychedelische hippie naar verbeten aanhanger van Forza Italia en Berlusconi. Maar dat hij mij gisterenochtend op een Toscaans terras verantwoordelijk zou stellen voor de jongste filippica van Emanuel Macron, kwam als een verrassing. Zeker omdat ik de inmenging van de Franse president in de Italiaanse staatszaken niet onderschrijf.
Maar waar ging het alweer over? Eergisteren was er na de weigering van Italië om reddingsschip Aquarius (met 629 Afrikaanse migranten aan boord) in zijn havens toe te laten, ook een mededeling uit Parijs. Met niet mis te verstane ondiplomatische bewoordingen schudde de Franse president Macron zijn olifantderrière in de Italiaanse porseleinkast. Hij zei dat de weigering van het reddingsschip Aquarius een daad was van ‘cynisme en onverantwoordelijkheid van de Italiaanse regering’.
Bij het populistische kabinet van Giuseppe Conte sprongen alle stoppen door. De minister van binnenlandse zaken Salvini maakte Macron vervolgens uit voor ‘hypocriet’ en eiste excuses. Anders zou een geplande ontmoeting tussen Conte en Macron vrijdag in Parijs worden geannuleerd. Ook werd gisteren de Franse waarnemende ambassadeur op het maatje geroepen. Een enorme clash dus tussen twee bevriende naties die samen aan de wieg stonden van het verenigde Europa.
Collegiaal
Macron mag best zijn vingertje in de lucht steken en op Italië richten, maar de beschuldiging van hypocrisie is hier wel op zijn plaats. Sinds de migratiecrisis waardoor Italië de laatste jaren 650.000 asielmigranten in zijn havens zag aanmeren, heeft Frankrijk (en de rest van de EU-landen) geen vinger naar de Laars uitgestoken. Integendeel. Wie van die migranten de 515 kilometergrens tussen Italië en Frankrijk probeert te passeren, wordt zonder pardon door de Franse politie ingerekend en terug naar Italië gebracht. In 2016 waren dat 37.000 mensen en vorig jaar 48.870. Voor de eerste vijf maanden van dit jaar betreft het 10.249 migranten. Het Franse motto: zoek het maar uit met je Afrikanen. Dan is de professorale houding van Frankrijk die de buren een lesje leest, niet echt collegiaal. Italianen woest, zeker omdat eergisteren de woordvoerder van Macrons partij de Italiaanse weigering ‘om te kotsen’ heeft genoemd. Wie is hier cynisch?
Ik kan natuurlijk mijn paspoort diep in een la verbergen en mij gelukkig achter het geel van mijn Nederlandse kentekenplaat verschuilen. Maar wie weet is het verzoek van Giovanni zo gek nog niet. Wat te denken van een laffe verontschuldiging op mijn Italiaanse Facebook-pagina?
Drie keer per week schopt Sylvain Ephimenco in Trouw heilige huisjes omver. Al zijn columns zijn hier terug te vinden.
Lees ook: 'Rome is verantwoordelijk voor het vinden van een veilige haven voor de Aquarius'
De Aquarius met 629 migranten en vluchtelingen aan boord is welkom in de haven van het Spaanse Valencia. Een logische oplossing is dat niet. Ook niet volgens het zeerecht. Wie er verantwoordelijk was voor het vinden van een veilige haven, is volgens onderzoeker Eugenio Cusumano in elk geval wel zonneklaar: Rome.