Massale protesten tegen naamwijziging Macedonië (nu.nl)

kon je op wachten toch?

En altijd weer problemen maken over zaken die minder belangrijk zijn.
Wij kennen hier toch ook zowel in Nederland als in België elk een eigen LIMBURG. daar gaan we toch ook niet voor de straat op.
Waarom zijn sommige mensen altijd zo heethoofdig. Heel Europa gaat naar de gallemiezen vanwege de invasie vanuit Afrika en mensen maken zich dan druk over een naam van een gebied. Alsof er niks ergers aan de gang is?

@2 ; Je zou wat meer over de geschiedenis moeten weten voor je zulke dingen roept. De balkanlanden zijn zo vaak van 'eigenaren' en landsgrenzen gewisseld dat je er duizelig van wordt. En vaak ging dat gepaard met veel bloedverlies.

Het is van de Grieken geweest, het is zelfstandig geweest (Diadochenoorlogen 322 v Chr,), toen weer Grieks (Macedonische Oorlogen 2e eeuw voor Chr)), toen opgedeeld in twee Griekse provincies waarvan delen in het huidige Griekenland, Macedonië, Bulgarije en Albanië lagen. Het gebied dat nu de Macedonië streek wordt genoemd heeft die grenzen behouden. In de 9e en 10e eeuw werd het grotendeels Turks. Er ontstond een grote migratie door zuid Slavische stammen en Turkse Bulgaren waardoor de taal (Grieks) veranderde. Het gebied werd afwisselend veroverd en beheerst door Servië en Bulgarije, de Byzantijnen beheersten vaak niet meer dan enkele kustplaatsen. In 1371 veroverden de Ottomanen het gebied en vestigden veel islamitische Turken en Albanezen zich er.

In de 19e eeuw kwam er nationalisme op onder sommige Slavische inwoners van de regio Macedonië, die zich begonnen te identificeren met het antieke Macedonië, Alexander de Grote en zijn glorieuze veroveringstochten. Dat hun eigen Slavische taal een andere oorsprong had dan het antiek Griekse Macedonisch, hinderde daarbij niet. Macedonische nationalisten zoals de Interne Macedonische Revolutionaire Organisatie (VMRO) begonnen te streven naar onafhankelijkheid en de vereniging van de hele streek in een staat. Ondertussen aasde Oostenrijk op het annexeren van alle gebieden die de Ottomanen moesten prijsgeven.

In 1815 verwierf het vorstendom Servië autonomie ten opzichte van de Ottomanen. In 1829 werd Griekenland als eenheidsstaat onafhankelijk en ten slotte in 1832 een koninkrijk. Opstanden van andere volkeren hadden lange tijd geen succes. Een Bulgaarse revolutie in 1876 werd hardhandig door de Turken onderdrukt, maar verspreidde zich vervolgens over de hele Balkan en met steun van Rusland werd de sultan verslagen. Servië werd op het Congres van Berlijn (juni/juli 187 uitgebreid met het territorium van de VJRM, Bulgarije werd onafhankelijk met het noordoosten van Macedonië. Maar het zuiden van de regio bleef Ottomaans, er kwam geen Macedonische staat en de Albanezen werd autonomie ontzegd. In 1881 annexeerde Griekenland Thessalië en kwam daarmee ook dichterbij; een Griekse invasie van Macedonië in 1897 mislukte echter.

Tijdens de daaropvolgende Eerste Balkanoorlog (oktober 1912 – mei 1913) werd het een wedloop tussen Bulgarije, Servië, Griekenland en Montenegro, die samen de Balkanliga hadden gesloten, om wie het resterende Ottomaanse grondgebied in Europa (Albanië, Macedonië en Thracië) zou weten te bemachtigen, terwijl Albanese en Macedonische nationalisten naar onafhankelijkheid streefden en sommige Macedoniërs aansluiting bij Bulgarije zochten. Vooral de Grieken wisten hun grondgebied verder noordwaarts uit te breiden en namen Thessaloniki in. Het noordwestelijke deel viel toe aan Servië en Bulgarije behield het noordoosten. Montenegro won weinig, Albanië werd onafhankelijk, Macedonië niet. Er was groot ongenoegen over de verdeling van de buit op de Conferentie van Londen 1912–13 en toen Bulgarije heel Macedonië opeiste, brak de Tweede Balkanoorlog uit (juni–juli 1913), die Bulgarije verloor. Bij de Vrede van Boekarest (10 augustus 1913) breidden Servië en Griekenland hun Macedonische territorium verder uit.

Door de verliezende kant van de Centralen te kiezen, verloor Bulgarije aan het eind van de Eerste Wereldoorlog (1914–1 zijn Macedonische kuststrook aan Griekenland. Servië werd ruimschoots gecompenseerd door uitbreiding met Bosnië-Herzegovina, Montenegro, Kroatië en Slovenië onder zijn koningshuis en met de hoofdstad in Belgrado. De landsdelen van dit 'Koninkrijk der Serven, Kroaten en Slovenen' waren formeel gelijk, maar de Serven domineerden in feite het staatsverband, waarin bovendien de Macedoniërs geen autonome status hadden zoals de andere provincies.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Joegoslavië in april 1941 door de Asmogendheden in enkele dagen veroverd en opgedeeld. Het eerder door nazi-Duitsland en fascistisch Italië veroverde Griekenland verloor de Oost-Macedonische kust weer aan Bulgarije, dat ook bijna geheel Servisch Macedonië mocht annexeren, terwijl het noordwesten werd toegevoegd aan Groot-Albanië. Griekenland behield West- en Zuid-Macedonië (inclusief Chalcidike). In 1944 slaagden Macedonische rebellen er in het vroegere Servische deel in een autonome republiek te vestigen, maar deze werd uiteindelijk onder de voeten gelopen door de Joegoslavische communistische partizanen van Josip Broz Tito.

Toen kreeg je de bekende Joegoslavië oorlog waar al die verschillende etniciteiten en geloven elkaar naar het leven stonden. In 1992 erkenden Turkije, Kroatië, Slovenië en Bosnië-Herzegovina het net onafhankelijke Macedonië onder die naam. De Verenigde Naties erkenden Macedonië in 1993 als lid onder de voorlopige naam Voormalige Joegoslavische Republiek Macedonië (VJRM, of FYROM in het Engels), als compromis voor Griekenland.

Ergo: Het is een gebied dat ligt in meerdere landen; Macedonië, Griekenland, Bulgarije, Servië en Albanië. Ook Turkije aast nog steeds op die delen die zij ooit in handen hebben gehad.

Het land Macedonië wil zich noemen naar het gebied dat veel groter is dan hun land. Een gebied dat zij nog steeds claimen als van hen. De nationalistische gevoelens die zij daarover hebben zijn historisch niet correct aangezien zij uit afstammelingen van migranten en veroveraars bestaan. Daarbij claimen zij ook de geschiedkundige namen zoals Alexander de Grote en zijn geschiedenis terwijl dat een etnische Griek was en zij niet.

Dit geheel gaat niet alleen om Griekenland maar kan de hele regio in een nieuwe oorlog storten. Zij eisen niet alleen het Griekse deel van het gebied Macedonië op maar ook de delen in Servië, Albanië en Bulgarije. Het gebruik van de naam 'Macedonië' voor hun land is een uiting van hun nationalistische gevoelens voor dat hele gebied en het is inderdaad een kwestie van tijd dat er een oorlog ontstaat over hun landsgrenzen.

Je kan dit dus onmogelijk vergelijken met de Nederlandse provincie Limburg en de Belgische provincie Limburg. Daartussen zou je pas een vergelijk kunnen trekken wanneer de Belgische provincie Limburg zich via oorlogen onafhankelijk maakt van België, continu de Nederlandse provincie Limburg aanmerkt als hun gebied en zich vervolgens als land "Limburg" gaat noemen. O ja, en dan zouden er ook aangrenzende provincies 'Limburg' moeten zijn in Duitsland en Frankrijk die zij ook steeds claimen als 'historisch van hen'...