De onenigheid binnen de EC is tijdelijk gesust. Frans Timmermans mag voortgaan met zijn pogingen de Visegradlanden kwaadschiks onder controle te krijgen. Toch is dit niet meer dan een optische kwestie. Timmermans mag nu doorgaan, maar de echte vraag is: hoelang nog?

De regering van Polen heeft al eens eerder laten merken niet van Timmermans en zijn dreigementen onder de indruk te zijn. Toen Frenske in den beginne – 4 jaar geleden – de Polen begon aan te spreken reageerde men in Polen in het geheel niet. Attitude: Help, help, I’m being attacked by a sheep, Blobfish (zie geheel boven). Men negeerde wat niet interessant leek te zijn. Daarvan is men in Polen intussen wel terug, wat niet wegneemt dat er nauwelijks geanimeerder wordt gereageerd dan in 2015, toen de EU op dit onderwerp eindelijk weer contact kreeg met Warschau.

Maar Timmermans heeft haast nu, want dat zijn baantje er van af hangt begrijpt hij heel goed. Gisteren meldde TPO:

De lidstaten van de Europese Unie moeten eindelijk een compromis sluiten over de omgang met migranten en asielzoekers. Die oproep deed Frans Timmermans, vicevoorzitter van de Europese Commissie, dinsdag in het Europees Parlement. Veel Europarlementariërs hekelden het gebrek aan daadkracht en politieke wil bij de EU-leiders om tot een eerlijke verdeling te komen.

En:

“We kunnen een besluit niet eindeloos uitstellen”, aldus Timmermans. “We hebben nog drie weken om echte vooruitgang te boeken”, blikte hij vooruit naar de volgende EU-top. De gevoeligheid in sommige lidstaten over deze “delicate” kwestie moet wel worden erkend, verwees de Nederlander naar de onwil van landen als Polen en Hongarije om asielzoekers op te nemen.

Lees: … want anders ben ik mijn baantje kwijt. Verder slechts het gebruikelijke gegil van traditionele medestanders:

Guy Verhofstadt van de liberale fractie sprak van een al jaren durend schandaal, met tragedie na tragedie als gevolg. “De Middellandse Zee is het grootste kerkhof van Europa.” De Belgische oud-premier opperde de Europese Raad voor de rechter te slepen omdat de regeringsleiders niet optreden.

Opmerkelijk is ook dat Timmermans al een paar dagen klassieke EU-mantra’s gorgelt op Twitter, alles om maar de indruk te wekken dat iedereen en hijzelf nog steeds hetzelfde doel na streven.Óók op dit moment, en nog steeds onder Frenske’s bezielende leiding:

Opmerkelijk weinig bijval op Twitter overigens. Dat was gisteren al beter, maar nog steeds weinig indrukwekkend:

Zijn gepinde tweet mag ook niet onvermeld blijven:

Dit zijn geen van allen zaken die je doet uit kracht. Wie zo plotseling in beweging komt om naar Warschau te gaan, na jaren wriemelend jeremiëren vanuit zijn bureaustoel in Brussel, moet daar een goede reden voor hebben. Dat Timmermans nu zijn laatste kans grijpt is eigenlijk een gesneden-koek-conclusie. Zouden ze dat in Polen niet weten? Hoogstwaarschijnlijk wel. Ze zijn daar echt niet gek.

Om die reden verwacht ik een paar kleine Poolse concessies die voor het geheel niets uit zullen maken. Die de EC duidelijk zullen maken dat er met Polen weliswaar te praten valt, maar dat men niets hoeft te verwachten van acties als van Bulldozer-Frans. Daarna horen we er niets meer van.

Want Timmermans heeft het mogelijk nog niet door, maar hij staat alleen. Geen stevige back-up meer, weinig tot geen hoop voor de toekomst voor zijn aanpak. De Juncker-commissie zit in de afrondende fase van haar bestuursperiode, en losse draadjes die niet essentieel zijn zal men laten zitten voor de toekomstige commissie. Juncker zal niet terugkeren als voorzitter, noch Timmermans als vicevoorzitter, en zeker niet belast met het beleid ten aanzien van lastige lidstaten. Terugkeer lijkt sowieso uitgesloten.

Wat die volgende commissie als prioriteiten heeft? Dat zullen we moeten afwachten, maar dat iemand full-force verder gaat waar Timmermans sneuvelde lijkt me niet waarschijnlijk. Domweg, omdat het niet verstandig is. Zodat Polen en Hongarije het nog even moeten zien uit te zingen, en dan is het probleem-Timmermans ook weer geschiedenis.

Er bestaat weinig kanslozer dan politici die vechten voor ‘hun legacy’.