‘Kattenvrouwtje’ in tranen na besluit rechter: maximaal twee huisdieren

,,Dan ben ik dood," reageerde M. huilend op het vonnis van de rechter. ,,Mijn katjes zijn mijn alles, dat is het enige waar ik nog voor leef. Ik wil ze terug. Sinds ze weg zijn, slaap ik niet meer en heb ik nachtmerries."

Het verhaal van de Gelderse is schrijnend. In 2012 werden er al eens dieren bij haar weggehaald, omdat ze er niet goed voor zorgde. Vorig jaar ging het opnieuw mis in het chaletje waar ze woonde op een camping. In augustus troffen inspecteurs maar liefst tien volwassen katten en twee kittens aan in het huisje. De beestjes waren er niet goed aan toe. Ze hadden niesziekte, vlooien, wormen, ontstoken ogen en sommigen hadden longontsteking en ademhalingsproblemen. Daarnaast waren ze erg mager en leefden ze samen met M. in een zwaar vervuild chalet.

,,De inspecteurs konden bijna niet eens het terrein opkomen, omdat er zoveel rommel lag. Het stonk er naar uitwerpselen", schetste de rechter. Er werden die dag afspraken gemaakt over de katten. M. moest opruimen en de beestjes laten behandelen en steriliseren bij de dierenarts. Op 19 december kwamen de inspecteurs terug, maar troffen geen verbetering aan. De dieren waren er nog steeds slecht aan toe, zo niet erger. En dus werd besloten om elf katten mee te nemen.

De Doornspijkse vond het besluit onterecht. ,,Ik heb vorig jaar zeven katten laten helpen bij de dierenarts. Daar heb ik ook rekeningen van." Haar budgetcoach beaamde dat ter zitting. ,,We hebben steeds gespaard en dan een kat laten helpen. Mevrouw heeft nou eenmaal niet zoveel geld, dus het kon niet allemaal in één keer."

En het huis is inmiddels ook opgeruimd, stelt M.. Nieuw probleem is echter wel dat ze per 31 oktober moet verhuizen, omdat de camping gaat sluiten. ,,We zijn naarstig op zoek naar een nieuwe woning, maar dat is niet gemakkelijk. Want mevrouw kan niet in een gewone woonwijk wonen, dus we zijn daar met een paar instanties druk mee bezig", legde de budgetcoach uit. Maar dat kon de officier van justitie allemaal niet overtuigen. Zij eiste in het belang van de katten een voorwaardelijke werkstraf van 80 uur met een proeftijd van drie jaar. Daarnaast vindt zij dat M. nooit meer dieren mag houden, omdat ze de zorg domweg niet aankan.

De politierechter kon zich daar wel in vinden, maar vond een compleet houdverbod te ver gaan. Daarom legde zij wel de voorwaardelijke werkstraf op, zoals geëist. En een maximum aantal huisdieren voor de komende drie jaar, namelijk twee.

De weggehaalde diertjes mogen niet meer terug. En dat sneed M. zichtbaar door het hart. ,,Zij zijn mijn alles," zei ze, terwijl ze huilend de rechtszaal verliet.