De verkiezing van Donald Trump heeft tot verschillende verschuivingen gezorgd op de financiële markten. De wereldwijd gedragen MSCI-index liet nauwelijks een beweging zien, maar de rente reageerde als door een wesp gestoken en schoot direct omhoog. Wie zijn de winnaars en de verliezers?

Voorschot

Verschillende beleggers hebben een flink voorschot op de toekomst genomen. De aandelen van banken en bedrijven die actief zijn op het gebied van infrastructuur zouden het meest kansrijk zijn onder het beleid van Trump. Deze sectoren zijn echter te marginaal om een totale economie te stutten. In 2017 blijft er sprake van een ‘zombie-economie’ die gevoed wordt door centrale bankiers en een teveel aan schulden. Daar kan Trump niets aan veranderen. De invloed van een president wordt, zoals zo vaak, sterk overdreven.

In 2017 blijft er sprake van een ‘zombie-economie’ die gevoed wordt door centrale bankiers

Lachende Derde

De lachende derde is vooralsnog de Russische president Vladimir Poetin. De Russische beurs spint — volkomen terecht — garen bij de machtsverschuiving in Het Witte Huis. De Russische beurs steeg het meeste van alle beurzen wereldwijd, maar is nog steeds belachelijk goedkoop.

Aan de andere kant van dit spectrum bivakkeert Mexico. Trump wil zijn zuiderburen hard aanpakken en daar nemen beleggers een voorschot op. Het is dan ook merkwaardig dat deze groep speculanten en opportuisme de grondstofprijzen niet nog verder heeft opgedreven, want de plannen van Trump zouden een flinke impact moeten hebben op grondstofprijzen en de aandelen van grondstofgerelateerde bedrijven.

Destructief

De kern van de zaak is dat wereldwijd het banksysteem nog steeds niet gerepareerd is. De hoge schulden hebben al een geruime tijd een destructieve uitwerking op de economie, ook al lijkt niemand zich daaraan te storen. Centrale bankiers houden het sprookje van gevoelsrijkdom in stand en zijn vastberaden er nog een paar episodes aan toe te voegen.

Niemand lijkt te beseffen dat er maar weinig nodig is om een zware financiële depressie te veroorzaken. Door het extreme monetaire beleid liggen ongewenste valutaverschuivingen op de loer. Daarnaast zijn aandelenwaarderingen volgens de zuiverste waarderingsmethodes grofweg drie tot vier keer zo hoog als in de jaren ’50 en ’80 van de vorige eeuw. De politiek is er echter nog niet aan toe om in te grijpen. Zij reageert meestal achteraf, door een combinatie van onderschatting en gebrek aan daadkracht. Het Italiaanse referendum begin december zal opnieuw de EU, en in mindere mate de euro, op de proef stellen. Er lijkt slechts een gering besef te zijn dat een eventueel einde van de euro een (onverwacht) proces van destructie kan versnellen.

De politiek is er nog niet aan toe om in te grijpen

Tussen al deze extremen staat Trump voor een gigantische uitdaging, die zeker meer dan één ambtstermijn zal vergen. Maar de gedachte van beleggers en/of brokers dat Trump een nieuwe Ronald Reagan zou zijn en de verwachting dat zijn presidentschap derhalve een identiek verloop zou kennen, is wel erg simpel.

Een fors aantal (aandelen)waarderingen is ondertussen nog verder uit het lood geslagen, hetgeen bij een correctie tot grote teleurstellingen kan leiden. Het was notabene Trump zelf die al meerdere keren heeft gewaarschuwd voor een bubbel. Zo zei hij op 26 september: ‘Believe me: we’re in a bubble right now.’ Het feestje loopt langzaam ten einde, maar zoals wel vaker wil niemand naar huis als het gezellig is.

Rest mij u een goed weekend te wensen.