'Hoe divers is jouw krant?' Ik haalde mijn schouders op

Een discussieavond.

Nooit gedacht dat ik de vraag zou krijgen: "Hoe divers is jouw krant?"

Ik haalde mijn schouders op.

"De krant mag wat mij betreft worden volgeschreven door alleen maar mensen van kleur, door lhbti'ers en alle andere minderheden, als er maar goed geschreven wordt. Werd vroeger de journalistieke kwaliteit bepaald door de politieke kleur van de krant, wanneer nu de huidskleur van de journalist de kwaliteit gaat bepalen, lijkt me dat voor de journalistiek geen winst."

Een dame nam daar geen genoegen mee.

"Journalisten van kleur krijgen geen kans omdat jullie een vooroordeel hebben dat zij niet zo goed zijn als jullie."

Jullie? Hoewel ik de zin beledigend vond, en ik wilde roepen dat dit onzin was, hield ik mijn mond. Het enige wat ik antwoordde was: "Vind je dat er bijvoorbeeld op de redactie bij het Nieuw Israëlietisch Weekblad, het NIW, te veel ­joden, te weinig joden, of te weinig joden van kleur schrijven?"

De mevrouw begreep mijn vraag niet, zei dat het NIW een blad alleen voor joden was, en dus niet voor iedereen.

Ik zei dat ik het heel raar vond als het NIW 'alleen voor joden' zou zijn, dat ik zeker wist dat het blad door iedereen gelezen en bekritiseerd mocht worden.

We kwamen snel in een oeverloze en nare discussie terecht ('Palestijnen!') die ik u zal besparen, maar die ik wel wonderlijk vond. De mevrouw vond dat alle kranten en nieuwsmedia meer mensen van kleur bij hun beleid moesten betrekken, want anders kon er per definitie niet juist over onze samenleving worden bericht.

Wanneer is iets juist?

Ik vertelde hoe ik erover dacht: dat iedereen wat mij betreft een krant of een televisiezender mocht beginnen en dat de markt dan maar moest uitmaken of het product levensvatbaar was of niet.

Dat was de mevrouw niet met mij eens. Ze meende dat serieuze nieuwsbronnen ook verantwoordelijkheden hadden. Daar kon ik mee instemmen, maar toch stokte ons gesprek weer.

Mijn zin: "De kwaliteit wordt niet alleen bepaald door de journalisten maar ook door de lezers. Willen die je krant niet meer, dan is het faillissement aanstaande," viel niet in goede aarde, en werd als 'kapitalistisch' aangemerkt.

Ach, zei vader vroeger: "Als je wordt uitgescholden voor kapitalist, dan voelt iemand zich ziek die denkt dat dat de schuld van de dokter is."

Theodor Holman (1953) is columnist, schrijver, televisie- en radiomaker. Elke dag, uitgezonderd zondag, lees je hier zijn column. Lees al zijn columns terug in het archief.