Direct naar artikelinhoud

Vrolijke, maar serieuze boottocht op de grachten voor Gaza

Twaalf boten en een kano voeren vrijdag door het centrum van Amsterdam om te protesteren tegen de blokkade van Gaza. Een vrolijke boottocht voor een zeer serieus probleem.

De stoet op de terugweg, over de LijnbaansgrachtBeeld Joris van Gennep

Hoe gaat dat: de boten van de Freedom Flotilla 2018, die onderweg zijn naar Israël als protest tegen de blokkade van de Gazastrook, zijn in Amsterdam. Als 'onbezoldigd fulltime activist voor Palestina' wil je daar wat mee.

Dus plaatste Marijke Kruyt (69) een oproep op Facebook, liet alle deelnemers €12,50 betalen en huurde een aantal boten. En zo varen er deze vrijdagmiddag twaalf boten en een kano met Palestijnse vlaggen door de Amsterdamse Singelgracht. Aan de kant delen demonstranten flyers uit.

Soepel gaat het overigens niet. Als een bordercollie probeert Kruyt haar schapen bij elkaar te houden. De opdracht was: naar het Leidseplein en terug, maar dat klinkt simpeler dan het is. De Singelgracht heeft eenrichtingsverkeer, dus ergens moet een zijpad genomen worden, en de meeste boten zijn veel te druk met demonstreren om op de route te letten.

Uitbundige boten bij de HuddekadeBeeld David van Unen

"Deze kant op, stelletje hondenkoppen!" brult Kruyt tegen de boot van 'Sjors', een grijze man met gebatikt shirt, groene broek en weinig gevoel voor autoriteit. "Free, free Palestine!" roept de boot vrolijk terug.

Een andere boot is van actiegroep Vrouwen in het zwart, in 1988 opgericht, één maand na het uitbreken van de eerste Intifada. Zo op het oog zijn de meeste passagiers activisten van het eerste uur. Ze dragen borden die, treurig genoeg, ook al dertig jaar meegaan, met 'Pers geen Palestijn uit' of 'Boycot producten uit Israël'.

Roze pruik
Op de meeste boten zit de stemming er behoorlijk in. Mannen slaan op trommels, jonge vrouwen zingen meerstemmig 'Viva Palestina'. Eén man draagt een roze pruik.

Zingende, scanderende mensen, toeters en vlaggen. Het is het euvel waaraan vrijwel alle demonstraties lijden: de vrolijkheid staat in schril contrast met de boodschap die wordt uitgedragen.

De mensen in Gaza zitten, kort samengevat, in een openluchtgevangenis. De grenzen met Israël en Egypte zijn geblokkeerd. Inwoners hebben nauwelijks toegang tot zorg of schoon drinkwater en maar een paar uur stroom per dag. Bij protesten op 14 mei, vanwege de zeventigste verjaardag van Israël, vielen zestig doden.

Zionisten
Bij een hop-on-hop-offpunt staat een groepje Amerikanen te wachten op een rondvaartboot. "What's this about?" informeert een meneer. Een vrouw aan boord draait zich om en roept in het Engels: "Holocaust 2018!"

"Dit soort teksten gebruiken we niet," zegt Kruyt, nu opeens zachtjes. "We hebben het vandaag alleen over Gaza en de Flotilla."

"Ik vond het net zo leuk," moppert de vrouw. En dan: "Het zijn ook altijd zionisten, hè, die zogenaamd onschuldig vragen wat er aan de hand is!" En ze ontvouwt een theorie die in een paar termen (Israël en de rijke zionistische lobby in Amerika) de hele Midden-Oostenproblematiek moet verklaren, Syrië en Irak inbegrepen.

De grenzen zijn dicht, inwoners hebben nauwelijks toegang tot zorg of schoon drinkwater
Eén man droeg een roze pruikBeeld David van Unen

Kruyt heeft het er zichtbaar ongemakkelijk mee. "We zijn mensenrechtenactivisten," zegt ze. "We zijn net zo goed tegen discriminatie van Joden als van Palestijnen. Er varen vandaag ook Joden mee."

De meeste demonstranten komen van het Palestina Komitee en van DocP (Diensten Onderzoek Centrum Palestina). Marijke Kruyt 'hoort bij allebei en geen van beide'. In 2004 zag ze de documentaire Stolen youth, over twee Palestijnse kinderen, van 13 en 14, die zomaar gevangen waren gezet door Israël. Het meisje vernederd, de jongen geketend.

Webwinkel
"Ik heb zitten janken voor de televisie," zegt Kruyt. Sindsdien is ze activist, heeft ze een webwinkel waar ze Palestijnse producten verkoopt - de opbrengst gaat naar Gaza - en probeert ze elk jaar naar Palestina te gaan. Daarnaast organiseert ze dit soort acties.

"Drie verhuurders hadden geweigerd," zegt ze. "Die zeiden: onze naam staat op die boot, en dan gaan jullie met Palestinavlaggen zwaaien!" Ze grijnst: "Ik heb deze verhuurder dus maar niets gezegd."