Leesvoer: een korte geschiedenis van democratie: de wil van het volk (independent.co.uk)

Hé trompetsignaal.
Luie sodemieter.
Je kan het gewoon met Deepl vertalen.

Een korte geschiedenis van de democratie: Drukt het nog steeds de 'wil van het volk' uit?

Het oude Atheense ideaal van directe volksraadpleging is in de loop der tijd veranderd in een prefascistische staat van politiek wezen en wordt direct aangevallen door de machinaties van het donkere web

Cicero valt Catilina aan in de Romeinse senaat, uit een 19de-eeuws fresco

Brexit - het vernielt? Laten we even stilstaan bij 23 juni 2016.

Stel dat we een tijdmachine in zouden gaan en onszelf 2500 jaar terug zouden laten vervoeren naar het oude Athene. Daar zouden we ons in de Griekse stad bevinden die "democratie" heeft uitgevonden, zowel het woord als het ding - regering per massabijeenkomst. Daar was een volksraadpleging bij referendum de norm en geen wanhopig, abnormaal middel. Het gebeurde regelmatig, één keer per maand, zelfs zo vaak als om de 10 dagen. Want daar en dan hadden de demo's (volkeren) van de Atheners wel degelijk de kratos (macht) over de publieke bestuursorganen en het recht om bij meerderheid van stemmen te beslissen wat de wetten en het beleid van de Atheense staat moeten zijn.

Flits vooruit naar 1863, Gettysberg, Pennsylvania. In zijn grote toespraak prees president Lincoln het politieke systeem van zijn eigen staat als een vorm van democratie: "de regering van het volk, door het volk, voor het volk". Maar wat een verschil een millennium of twee had gemaakt. Van de oorspronkelijke Atheense betekenis van democratie tot de door de burgeroorlog verscheurde geëtileerde, verwaterde versie van de indirecte, representatieve parlementaire democratie van de Amerikanen was inderdaad een zeer lange weg.

Voor een sterke democratie hebben we nog steeds referenda nodig, ook na Brexit.

Sindsdien heeft de democratie in haar verschillende westerse vormen een paar machtige stappen voorwaarts gezet, niet in de laatste plaats de overgang naar volledig kiesrecht voor volwassenen, ongeacht (in theorie) geslacht, ras of geloofsovertuiging, en economische status.

Helaas heeft het ook een aantal stappen terug gedaan. Niets leren en niets vergeten van de afschuwelijke ervaring van de twintigste eeuw - in de lelijke vorm van min of meer autoritaire, zelfs totalitaire dictaturen van verschillende strepen - lijken we in de eenentwintigste eeuw in een proto- of mogelijk zelfs pre-fascistische politieke staat terecht te zijn gekomen. "De "democratie" lijdt momenteel onder nepkredieten die onder de vlag van het populisme vliegen. Echte democratie wordt heimelijk aangevallen door de lage intensiteit, digitale werking van het donkere web - en Cambridge Analytica: toch een monsterlijke ontvoering. Het zijn deze wisselvalligheden van de democratie, haar kronkels en wendingen van de oudheid naar de moderniteit, haar radicale transformaties, die mijn boek Democratie in 2016 boekten: A Life en zijn nieuwe (201 nawoord proberen in kaart te brengen.
discurso-funebre-pericles.png
Een 19de-eeuws Philipp Foltz schilderij waarop de Atheense politicus Pericles zijn begrafenisoratie afleverde.

Er waren veel politieke entiteiten in het oude Griekenland en verschillende vormen van democratie. Alleen al de oude Atheners hadden - over een periode van bijna 200 jaar - ten minste drie significant verschillende versies van Project Democratie. Na de revolutie van 508/7BC, die een vroege vorm van democratie in het prille begin bracht, gaf een nieuwe golf van hervormingen in 462/1BC politieke toegang tot steeds bredere lagen van het gekwalificeerde Atheense volk: dat wil zeggen, vrije en legitieme volwassen mannen ouder dan 18 jaar. Dit gold voor ten hoogste 50.000 tot 60.000 van de totale bevolking - waaronder vrouwelijke en minderjarige burgers, in het land verblijvende buitenlanders en slaven - van ongeveer 250.000, die alle beperkt zijn tot een ruimte ter grootte van Derbyshire of Luxemburg vandaag.
portret van-thomas-paine.jpg
Thomas Paine raakte diep betrokken bij zowel de Amerikaanse als de Franse revoluties

Tijdens een zeer lange inter-Griekse oorlog werd Athene zwaar verslagen en werd de democratie kortstondig vervangen door een wrede dictatuur, maar binnen een jaar luidde een democratisch herstel een minder extreme en dus stabielere regeringsvorm in die bijna tachtig jaar duurde. Tegen het einde van die periode classificeerde en analyseerde Aristoteles, de reusachtige denker, alle belangrijke Griekse vormen van bestuur - monarchistisch, oligarchisch en democratisch. De meeste van de zo'n duizend bestaande Griekse gemeenschappen genoten toen, of hadden in ieder geval enige vorm van democratie of oligarchie (de heerschappij van de weinige rijke burgers). Maar de meeste oligarchen in de meeste steden hadden een hevige hekel aan de democratie - de heerschappij van de vele armen over hun weinige rijke sociale superieuren - zoals zij die zagen, een vroege vorm van de dictatuur van het proletariaat. Vanaf het einde van de vierde eeuw voor Christus en voor de rest van de Grieks-Romeinse oudheid werd de directe massademocratie van het klassieke Atheense type onderdrukt, vaak met geweld, ten gunste van diverse gematigde of extreme vormen van oligarchie.

De betekenissen van het Griekse woord demokratia moduleerden dienovereenkomstig. In plaats van volksmacht kreeg het de kracht van onze (uit het Latijn afgeleide) woord-republiek: dat wil zeggen, niet monarchie, en in de praktijk regeert het door de rijke of rijkere minderheid. De Romeinen die de Grieken veroverden

Vertaald met www.DeepL.com/Translator

@1 +++