Loïs (7) en Tijmen (10) eten straks hun eigen kip op

VideoLoïs en Tijmen uit Vught fokken sinds kort hun eigen kip. Ze willen met hun vader en moeder zien waar hun kipfilet vandaan komt. Dat betekent ook dat de familie de beestjes zelf moet doden. En dat is best even slikken.

Raymond Boere 24-05-18, 06:00 Laatste update: 24-05-18, 13:15

Kip 1 en Kip 2 heten ze. Bewust geen koosnaampjes. Dat zou het onvermijdelijke afscheid van de twee pasgeboren kippen in huize Beks uit Vught alleen maar extra beladen maken. Ook zonder is het al moeilijk genoeg om niet te veel gehecht te raken aan die schattige kuikentjes die het nu nog zijn. Vooral dochter Loïs (7) vindt ze ontzettend lief. ,,Het voelt alsof we er een huisdier bij hebben gekregen, maar dat is het eigenlijk niet want over drie weken gaan we ze slachten. Dat vind ik niet zo leuk.’’

En toch is dat echt wat er gaat gebeuren. Jeroen en zijn partner doen mee aan het project de doe-het-zelf-kip, van ei tot kipfilet in 9 weken.

Nederlanders eten gemiddeld zo’n 22 kilo kip per jaar, maar weinig mensen beseffen wat daar allemaal bij komt kijken. Ook Jeroen haalde altijd gedachteloos een pakje kip uit het schap in de supermarkt. Maar op tweede paasdag kreeg de familie Beks eieren mee naar huis die ze met een machine zelf moesten uitbroeden. Precies 21 dagen later zagen de eerste kuikens het levenslicht en sindsdien hebben ze nog negen weken de tijd om de beestjes groot te brengen.

Loïs (7) en Tijmen (10) uit Vught fokken hun eigen kip om te zien waar hun eigen kipfilet vandaan komt. © Eveline Van Elk

Zielig

,,Dan braden we ze op de barbecue en maken we er soep van,’’ zegt Jeroen nu nog lachend. Maar zo gemakkelijk is dat niet, weet hij inmiddels ook. Vooral het zelf slachten is ‘een dingetje’. De kleine Loïs speelt al met de gedachte om helemaal geen kip meer te eten als het moment daar is. Of misschien alleen een kippenpootje. Ze vindt het zielig, maar wil nu nog wel mee naar het slachten.

Ben ik straks degene die de kippen van de kinderen heeft vermoord? Ik hoop het niet.
Vader Jeroen Beks

Vader Jeroen laat de keuze aan zijn kinderen of ze ook bij het doden willen zijn, maar fijn zal het niet zijn, verwacht hij. Jeroen moet het beestje met een knuppel bewusteloos slaan en de hals met een mes doorsnijden. Iets dat voor hemzelf ook een spannend moment is. ,,Ik heb weleens een vis dood gemaakt. Maar dat is toch iets anders dan een kip.’’

Beks is dan ook heel benieuwd hoe zijn kinderen op de bloedige afsluiting van het project reageren. En hoe ze in de toekomst naar hun vader kijken? ,,Ben ik vanaf dat moment degene die de kippen heeft vermoord? Ik hoop het niet.’’

Het zijn intrigerende vragen die in de familie tot de nodige discussie heeft geleid of ze wel mee moesten doen aan het project. Maar uiteindelijk stemde iedereen in. Allemaal wilden ze weleens ervaren hoe hun kipfilet op het bord komt.

Tot nu toe verloopt het experiment voorspoedig. Na de geboorte wilden de kinderen de kuikens elke vijf minuten wel een knuffel geven. Maar nu ze buiten lopen in een kleine ren gaat het precies zoals die keer dat er kleine konijntjes in huis kwamen en langzaam groot werden; ze kijken er bijna niet meer naar om en papa en mama draaien op voor de verzorging.