Opinie op zondag: 'Links en rechts laten Joodse gemeenschap in de steek'

Wie had ooit gedacht dat in de meimaand zo'n 73 jaar na de Tweede Wereldoorlog antisemitisme weer op de politieke agenda zou staan? Niet alleen in Frankrijk, van oudsher een diep antisemitisch land, maar ook in Groot-Brittannië, Duitsland en Nederland. Het treurige is dat het er niet naar uitziet dat het in de toekomst beter zal worden. Je zou verwachten dat regeringen en politici het debat aangaan en paal en perk stellen aan dergelijk wangedrag. Maar het tegendeel is het geval. Lafheid en wegduiken is de nieuwe norm geworden. Links duikt weg uit principes: solidariteit met de Palestijnen en minderheden. Rechts duikt weg uit electoraal opportunisme. Allebei laten ze de Joodse gemeenschap in de steek.

Dit nieuwe antisemitisme komt hoofdzakelijk van links. Want uitgerekend links heeft onder de noemer van 'antizionisme' het antisemitisme weer salonfähig gemaakt. Israël is de zondebok en de linkse solidariteit met de Palestijnen maakt de weg vrij voor het uiten van anti-Joodse geluiden. Prominente leden van de Britse Labour-partij deinzen niet terug voor antisemitische uitlatingen. Het linkse wonderkind Corbyn staat erbij en kijkt ernaar. Links in Duitsland heeft al sinds de jaren zestig een rijke antisemitische traditie. De eerste slachtoffers van het Duitse terrorisme waren Joden. In Nederland sloot GroenLinks een stembusakkoord met Hamas-aanhangers. Het inmiddels weggezuiverde Kamerlid Van Bommel demonstreerde zij aan zij met zijn Hamasvrienden. De Joden moesten aan het gas en Harry gaf geen krimp.

Smoesjes

Deze linkse politici verdedigen zich met het argument dat ze niet anti-Joods zijn, maar gewoon kritisch zijn over het zionisme en Israël. Maar dat zijn smoesjes. Al lang geleden heeft de Europese Unie vastgesteld dat overdreven kritiek op Israël wel degelijk antisemitisch is. Wie voor Israël andere maatstaven aanlegt dan voor pakweg Turkije of de Verenigde Staten maakt zich schuldig aan antisemitisme.

Dit linkse 'anti-zionisme' geeft moslims in Europa ruim baan voor hun antisemitisme. Links is immers solidair met minderheden, en rechts durft er niet al te veel van te zeggen. Maar moet uit respect voor minderheden ook ruim baan worden gemaakt voor minder aangename aspecten van de meegebrachte cultuur? Frankrijk wordt geteisterd door gerichte aanvallen op Joden waarbij geregeld doden vallen, zoals onlangs nog Holocaust-overlevende Mireille Knoll. Een Arabier sloeg in Berlijn een jongeman in elkaar, uitsluitend en alleen omdat zijn slachtoffer Joods was.

In Nederland is het niet veel beter. Een geradicaliseerde Palestijns-Syrische man mag een Joods restaurant in elkaar slaan en de aanwezigen de stuipen op het lijf jagen, maar de rechtbank vindt het allemaal wel meevallen. Onze minister-president sprak er wel over, maar waarom nam hij de niet de moeite om eens langs te gaan?

Tere ziel

Waar links uit principe meebuigt met de minderheden, laat onze liberale minister-president zich voornamelijk door opportunisme leiden. Maar op dat punt hebben hij en zijn kabinet al een zekere traditie opgebouwd. Al eerder bogen ze voor de islamistische minderheid. Uit angst de tere Turkse electorale ziel en de grote leider Erdogan te kwetsen, noemen ze de Armeense genocide een 'kwestie' in plaats van volkerenmoord. Feitelijk plaatsen ze zich daarmee op hetzelfde niveau als de Palestijnse leider Abbas, die ons wist te vertellen dat de Joden de Holocaust aan zichzelf te wijten hadden.

Gezien de principeloosheid van onze MP is dat niet zo verbazingwekkend, maar als historicus zou hij beter moeten weten. Deze vergoelijkende en opportunistische houding geeft ruim baan aan alle vormen van extremisme. Daarom is dit op lange termijn gevaarlijk. Toen Hitler het besluit nam om tot de vernietiging van de Joden over te gaan, vroeg een bezorgde medewerker hem of dit geen groot risico was. Waarop Hitler antwoordde: 'Ach, wie herinnert zich de Armeniërs nog?'. Gelukkig vrij veel mensen wél, maar onze regering niet. Maar wie nalaat de Armeense genocide te benoemen, geeft daarmee vrij spel aan het moderne antisemitisme en legitimeert haat. Wél staat vast dat de politici later niet kunnen zeggen dat ze het niet hebben geweten. Het stond allemaal gewoon in de krant.

_{Willem Melching is historicus.}