Het debat ging plotseling over wie we wél en níet mogen herdenken (ad.nl)

Niet te lezen zonder een profiel aan te maken,

De tekst van het artikel van Akyol na de koptekst:

Voor zover ik kan inschatten, verliep het voorspel van de Nationale dodenherdenking in de contemporaine geschiedenis niet eerder zo tumultueus.

Een plechtig moment dat de gemeenschapszin zou moeten vergroten, door samen stil te staan bij de mensen die voor onze vrijheden hebben gestreden, plus alle onschuldige doden die in die periode zijn gevallen, verwerd al snel tot een polariserend debat, dat krek het tegenovergestelde teweegbracht van wat we op dit soort dagen beogen.

Want het debat ging plotseling louter over wie we wél en níet mogen herdenken. Terwijl deze plechtigheden ook een waarde hebben op een heel ander niveau.

Er blijven steeds minder mensen over die persoonlijk getuige zijn geweest van de gruwelijkheden van bijvoorbeeld de Tweede Wereldoorlog, zodat hun zwaarwegende verhalen, vaak in geuren en kleuren verteld, van lieverlee uit ons collectief geheugen zullen verdwijnen.

Het tekent een zorgelijke ontwikkeling. Het is gevaarlijk dat er een grote intellectuele en emotionele afstand ontstaat tot een gitzwart hoofdstuk uit de vorige eeuw.

We zien antisemitisme welig tieren in islamitische kringen én extreemrechtse bewegingen, waarvan er de laatste jaren, verspreid over de hele wereld, steeds meer opduiken, met eeuwenoude verdachtmakingen aan joden als springlevend leidmotief.

De verantwoordelijkheid om giftige retoriek te pareren, ligt daarom niet enkel bij de oudere burgers, die praktisch heel hun leven hebben moeten waarschuwen tegen het gevaar van stigmatisering van bevolkingsgroepen.

Op Bevrijdingsdag vieren honderdduizenden jongeren in verschillende steden met goede muziek en een drankje dat we ongestoord alles kunnen vinden en zeggen, dankzij de privileges van een vrije democratie, waarin iedereen gelijk is.

We moeten deze verworvenheden niet als vanzelfsprekend gaan zien. De noodzaak is groot en cruciaal om het verhaal van onze grootouders door te vertellen aan onze kinderen. Hierbij is ook een grote rol weggelegd voor het onderwijs.

Want als bepaalde groepen in de samenleving de herinnering aan de grootse daden en tragische levensgeschiedenissen van eerdere generaties willen verdonkeremanen, vraagt dat vooral om een intellectueel offensief van de kunstenaars, denkers en politici van deze tijd.

We zien antisemi­tis­me welig tieren in islamiti­sche kringen én extreem­recht­se bewegingen

Zij moeten hameren op de diepe betekenis van een landelijke herdenking. Want wie onbekend is met macabere misstappen van onze voorgangers kan eenvoudig in dezelfde valkuilen trappen, met het gevolg dat de morbide geschiedenis zich zal herhalen.

Fijn, ook niet aldoor de 'islamitische kringen' framen. Overal is antisemitisme, in alle kringen. Meeste mensen zal antisemitisme worst wezen, diep van binnen, zolang het hun zelf niet betreft, maar wel handig om alle moslims mee te stigmatiseren. Joden worden vaak gebruikt om de moslims mee te slaan. Als ze van zich af bijten om hun land te verdedigen dan krijgen ze de volle laag van al die brave burgers huichelaars.

@2 ; Herdenken zou ook moeten betekenen dat je beseft wat je hebt en dat niet gemakzuchtig van je af laat nemen. Ik denk dat vele gevallen verzetshelden en geallieerden zich omdraaien in hun graf over hoe laks men met de vrijheid omgaat. Hoe mensenrecht ook in Nederland steeds vaker geschonden worden omdat die persoon toch werkloos is, gehandicapt, oud of 'anders'. Hoe 'we' het prima vinden dat de overheid ons in alles volgt en ons doen en laten registreert en administreert.

Vreemd genoeg is daar in Duitsland meer besef van en komt dergelijke wetgeving daar minder ver dan hier.

@4 ++