Toen de politicologe Machteld Zee in 2016 publiceerde over de financiering van Europese moskeeën door ultraorthodoxe Golfstaten werd een debat hierover in de kiem gesmoord. De politicologe werd uitgemaakt voor ‘islamofoob’ en iemand met ‘xenofobe denkbeelden’. Geen inhoudelijk debat, wel een persoonlijke aanval onder leiding van Annelies Moors en Martijn Dekker, het antropologisch neusje van de zalm in Amsterdam.
Verdachtmakingen bewezen al vaker hun effectiviteit tijdens allerhande politieke zuiveringen en werkten nog steeds. Machteld Zee liet de aanval op haar persoon voor wat het was, zegde alle interviews af en trok zich terug om verder te gaan met haar onderzoek.
De antropologen en hun volgers wisselde nog wat onderbuikgevoel en zagen dat het goed was. Een gemiste kans voor een ongewenst onderwerp: het plan van de Saudi’s tot islamisering van de Europese moslims.
Machteld Zee was niet de eerste met deze bewering. Het is al jaren bekend dat Golfstaten hun oliedollars gebruiken om invloed te kopen in Europese moskeeën. Aanwijzingen en waarschuwingen genoeg voor wie ze lezen wil.
Maar het onderwerp is terug in het nieuws. En groot ook, dankzij de onthullingen van Nieuwsuur en NRC Handelsblad. Maar om het zo lang van de politieke agenda weg te houden, is meer nodig dan een paar antropologen en een leger wegkijkers. Hulp kwam er van de koopmannen. Zij waren niet gediend van het verkeerde daglicht voor een aantal belangrijke handelspartners. Naïeve en lakse bestuurders deden de rest.
Burgemeester Pauline Krikke van Den Haag toonde zich vorige week bij Nieuwsuur geschokt over wat predikers declameren over vrouwenbesnijdenis in de As Soennah moskee bij haar om de hoek. Het was voor Krikke onverwacht, maar zij moet bij haar voorganger zijn, onder wiens neus dit allemaal kon groeien en bloeien. Jozias van Aartsen die in Amsterdam de ene na de ander moskee overgenomen ziet worden door salafisten en geen benul heeft welke krachten hier aan het werk zijn.
En wat de Hollandse koopmannen betreft. Uit naam van de goede handelsrelatie met de Saudi’s knijpen zij al jaren de oogjes dicht bij de standrechtelijke executies van vrouwen op staat, de onthoofding van homo’s en de stokslagen bij overtreding van de religieuze mores.
Precies de mores die in preken en geschriften wordt verspreid in de moslimgemeenschappen van Europa. De intolerantie die met de oliedollars hier heen wordt vervoerd, komt vooral op het bord van de Europese moslims. Zij betalen de hoogste tol voor de groeiende macht van de salafisten.
Nieuwsuur en NRC hebben de bedragen boven tafel gekregen die geheim moesten blijven. Aan de handelsstromen tussen Nederland en Saudi-Arabië is doorgaans weinig geheimzinnigs. Maar de import van de radicale islam moet geheim blijven. Waarom is dat? En waarom gaat de Nederlandse regering akkoord met die geheimhouding?
De situatie is absurd: we hebben de handen vol aan het deradicaliseren van jonge moslims en tegelijkertijd houdt de overheid er een geheime achteringang op na voor de radicale islam. Die geheime afspraken zijn ondraaglijk. Net als de wegkijkers, de langslapers en de lakse bestuurders die de samenleving opzadelen met de import van nog meer religieuze intolerantie.
Deze column werd eerder gepubliceerd op RTLZ.nl.
