Noord-Korea toont bereidheid om denuclearisatie te overwegen als hun nationale veiligheid kan worden gegarandeerd. Zal Team Trump tijdens de onderhandelingen hierin slagen?
door Daryll G. Kimball
Na een periode van pure provocatie is de wereld getuige van een ongeziene ommekeer. Na een versoepeling ten aanzien van Zuid-Korea, lijkt de Noord-Koreaanse leider Kim Jong-un nu ook bereid om over een nucleaire dooi te praten. De vraag is of de Amerikaanse president Donald Trump er in slaagt dit doel te helpen verwezenlijken. Het zal niet makkelijk zijn maar wat we nu zien is beter dan enig ander alternatief.
Het afgelopen jaar zag er nog heel anders uit. Provocerende lanceringen van langeafstandsraketten en een nucleaire test door Noord-Korea werden door het Amerikaanse Witte Huis onthaald op roekeloze dreigementen als ‘fire and fury’ en ‘een preventieve oorlog’. Dit leidde tot ongeziene spanningen die de kans op een catastrofaal conflict heeft doen toenemen. Sommigen van ons waarschuwden dat een nucleaire oorlog dichterbij was dan op enig ander moment sinds de Koude Oorlog.
Nu is daar plots die buitengewone ommekeer die tot een ietwat ongemakkelijke ontspanning heeft geleid. De Noord-Koreaanse leider Kim Jong-un kondigde op 1 januari van dit jaar aan dat hij de spanningen tussen zijn land en Zuid-Korea wil verlichten. Voorafgaand aan de Olympische Winterspelen volgden er gesprekken op hoog niveau tussen ambtenaren van beide regeringen.
Via Zuid-Koreaanse bemiddelaars heeft Kim vervolgens een top voorgesteld met de Donald Trump die dat, tot bijna ieders verbazing, onmiddellijk heeft geaccepteerd. Hoewel Trump hiervoor eer toekomt, zal het Noord-Koreaanse nucleaire probleem niet in één vergadering worden opgelost, vooral niet als hij van het script afwijkt, impulsief optreedt of onrealistische verwachtingen koestert.
Duurzame dialoog
De directe dialoog komt laat, maar is historisch en kent een hoge inzet. Trump en zijn nationale veiligheidsteam moeten begrijpen dat dit diplomatieke voorbereiding, geduld en doorzettingsvermogen vereist. Om te slagen moeten ze een evenwichtige aanpak handhaven die nauw overleg toelaat met belangrijke bondgenoten in Seoel en partners in Peking. Verder zal Washington zich moeten bezighouden met de veiligheid en economische zorgen van Pyongyang.
Tot zover verloopt alles goed. De Noord-Koreanen tonen de bereidheid om denuclearisatie te overwegen als hun nationale veiligheid kan worden gegarandeerd. Verder kondigde Kim op 21 april aan dat hij de tests van ballistische raketten en nucleair arsenaal opschort, het kernwapentestgebied Punggye-ri sluit en ‘zich aansluit bij de internationale wens en inspanningen naar een totale stop’ van kernproeven.
De Zuid-Koreaanse president Moon Jae-in en Kim hebben hun intenties opnieuw bevestigd op de succesvolle en historische inter-Koreaanse top op 27 april j.l.. Kim heeft duidelijk vertrouwen in zijn positie ten aanzien van Trump. Hij lijkt zijn bevolking voor te bereiden op mogelijke stappen in de richting van denuclearisatie als de Amerikaanse leiders te goeder trouw onderhandelen en hun beloften waarmaken.
De onderhandelingstafel staat eindelijk klaar voor een zinvolle, duurzame dialoog tussen Washington en Pyongyang over verifieerbare denuclearisering, het normaliseren van diplomatieke banden en het onderhandelen over een formeel einde aan de Koreaanse oorlog.
Belangrijke Amerikaanse doelstellingen voor de nabije toekomst zijn het verzekeren van de opschorting van tests in Noord-Korea, beëindiging van de productie van splijtstoffen, de bevrijding van drie Amerikaanse gevangenen en het bespreken van maatregelen om de spanningen op het schiereiland verder te verminderen.
Verifieerbare denuclearisering
De belofte van Noord-Korea om nucleaire tests te stoppen is uiterst significant. Het noorden heeft al een bewezen kernkop-ontwerp. Met aanvullende tests zou hen dat veel militaire en technische vooruitgang boeken.
Leiders in Washington, Seoel, Peking, Tokio en elders moeten proberen om opschorting van de nucleaire testen in Pyongyang te consolideren met de ondertekening en de bekrachtiging van het Verdrag inzake het Alomvattend Verbod op Kernproeven van 1996 te verzekeren. Samen met een bezoek van de Kernstop Verdragsorganisatie zou dit tot veel vertrouwen leiden.
Ook een halt toeroepen aan de productie van splijtstoffen en het verifiëren van de bevriezing is de volgende logische stap want dat zou het potentiële aantal nucleaire wapens die Noord-Korea kan samenstellen plafonneren. Als Trump dit allemaal weet te bereiken, zou dat een grote doorbraak zijn. Tevens wacht nog een veel ingrijpendere taak om te onderhandelen over de verifieerbare denuclearisering van het Koreaanse schiereiland. Maar Rome werd ook niet in één dag gebouwd.
Om het lange-termijn doel van denuclearisatie van het schiereiland en duurzame vrede te bereiken, zal er op de Trump-Kim-top ook overeenstemming moeten komen over een evenwichtig kader voor duurzame, directe onderhandelingen op hoog niveau over deze, en mogelijk ook andere kwesties.
Trump heeft gezegd dat hij de fouten van eerdere onderhandelingen niet zal herhalen en ook Kim zei op 27 april toe dat hij geen herhaling van het verleden wil ‘waar we onze overeenkomsten niet konden nakomen.’ Eerdere overeenkomsten waren gedeeltelijk succesvol geweest in het terugdringen van Noord-Korea’s mogelijkheden, maar mislukten in latere fasen van implementatie.
Meer politieke wil
Deze onderhandelingen zullen echter nog meer volharding, geduld en politieke wil vereisen. Kims nucleaire- en raketcapaciteiten zijn tegenwoordig straffer en gevaarlijker. Zijn macht om te onderhandelen is groter en de kostprijs van falen ligt hoger. En als Trump dwaas genoeg zal blijken te zijn door zich terug te trekken uit de geslaagde multilaterale nucleaire deal met Iran uit 2015, dan zal Kim terughoudender zijn om toegevingen te doen.
Leden van het Congres moeten op hun beurt duidelijkheid vragen over de strategie van de administratie en regelmatige rapportering over de onderhandelingen. Toch moeten ze afzien van een eis op specifieke resultaten of snelle beslissingen. De inzet is te hoog en de opportuniteit te mooi voor dit soort spelletjes.
Na een periode van roekeloos nucleair jongleren, begint het harde diplomatieke werk om tot ontwapening te komen. Zal Team Trump hierin slagen? Zoals de president zelf vaak zegt: ‘We zullen zien.’ Het wordt niet gemakkelijk, maar het is beter dan alle andere alternatieven.
Opmerkelijk maar niet zeldzaam is het dat zo’n onbehouwen rauwdouwer als Trump wellicht Noord-Korea doet afzien van nucleaire avonturen. We hebben dat meer gezien. De gewetenloze brulaap Nixon doorbrak via het ping-pong initiatief een polarisatie met China en die gekke Reagan was zo onder de indruk van Gorbatsjof dat zijn staf hem met alle macht ervan moest weerhouden om in de onderhandelingen alles weg te geven. Dat reactionaire en onberekenbare ultra-rechtse politici soms voor hen vreemde dingen doen die kunnen leiden tot meer ontspanning geeft hoop. Succes er mee, Hans.