Twee minuten je kop houden (telegraaf.nl)

Zonder account is het artikel niet te lezen.

Omdat hij dacht dat het vanwege de Dodenherdenking niet zo druk zou worden, was de baas al naar huis gegaan. Dat bleek een misrekening; de tent zat helemaal vol.

In de keuken werd bikkelhard gewerkt. Bestellingen werden doorgeschreeuwd. Er werd op de bel geslagen als de gerechten klaar waren om uitgeserveerd te worden. En omdat de baas er niet was hadden we de radio in de keuken nét iets harder staan dan normaal.

In die heksenketel lette helemaal niemand op de klok.

Een beetje aarzelend gingen de klapdeuren open. Een grijs oud mannetje liep de keuken in. „Jongens, weten jullie eigenlijk hoe laat het is?”, vroeg hij vriendelijk. Mijn collega gaf antwoord. „Bijna kwart voor acht meneer. Maar u mag eigenlijk helemaal niet in de keuken komen.” De oude baas glimlachte even. „Ik wilde vragen of jullie straks zouden willen vragen of iedereen binnen twee minuten stil wil zijn.”

Iedereen in de keuken keek hem een beetje schaapachtig aan.

Ik weet niet waarom, maar in een soort postpuberale vlaag van verstandsverbijstering nam ik het woord. „Ehm, ja meneer maar wij doen hier volgens mij niet aan de Dodenherdenking.” De oude baas keek verbaasd.

„Waarom eigenlijk niet?”, vroeg hij. „Jullie zouden mijn vrouw er een groot plezier mee doen. Ze is nogal wat familie verloren in de oorlog. Het zijn maar twee minuutjes. Het stelt eigenlijk niets voor. Maar tegelijkertijd stelt het eigenlijk alles voor.”

Een van de meiden uit de bediening was net na de man de keuken ingelopen en had zijn pleidooi gehoord. „Natuurlijk doen we hier aan Dodenherdenking”, zei ze, terwijl ze me vernietigend aankeek. „Die afwasser weet niks!” Daarna zette ze onze radio uit en liep ze naar de bar. Daar draaide ze de muziek zachter en brulde door de zaak: „We doen hier zo allemaal aan de Dodenherdenking. Als het te veel moeite voor je is om twee minuten je kop te houden, kan je de rekening vragen en ophoepelen.”

Iedereen bleef keurig zitten. En iedereen was twee minuten stil.

Ik ben op 4 mei wel eens op de Dam geweest. En ik heb wel eens gestaan bij de Amstelveenseweg. Maar die Dodenherdenking daar in dat eetcafé in Oost was de meest indrukwekkende die ik heb meegemaakt.

Want die oude baas had gelijk: het stelt niets, maar tegelijkertijd alles voor. En in het licht van die idioot die een lawaaidemonstratie wil houden had die ordinaire serveerster ook gelijk. Als je morgenavond niet twee minuten je kop kan houden... Sodemieter dan lekker op.

@2 , Thnx.

Tis natuurlijk altijd te proberen om je tot 'tijdelijk helemaal gratis' over te halen.
Haakt men na tijdelijk af heeft de TG iig weer wat 'privacy gevoelige' data binnen weten te slepen.

@2 Bedankt voor het plaatsen van dit mooie stuk.