Wat doe je als je geliefde wordt veroordeeld voor ontucht en geweld? Petra Keijl bleef haar man Wim trouw. "Als je iemand een goed mens vindt en diegene heeft een fout gemaakt, wil dat nog niet zeggen dat hij als persoon niet deugt."
"Ik dacht eerst dat het niet klopte. Dat ze de verkeerde te pakken hadden", zegt Petra Keijl (52) over die nacht in oktober 2012, toen zij en haar man van bed werden gelicht. "Wim werd direct afgevoerd. Ik moest me aankleden en op een stoeltje gaan zitten. Mijn 18-jarige zoon werd ook uit zijn bed gehaald en naast me op een stoel gezet."
'Ik dacht: nee, dat klopt niet'
Ze hadden geen idee wat er aan de hand was, zegt Petra. "Terwijl ons huis werd leeggetrokken door een onderzoeksteam, vertelde de rechter-commissaris waarom ze binnen waren komen vallen. Ik dacht: nee, dat klopt niet. Mijn Wim?"
Wim (59), oprichter van een zorgboerderij waar hij probleemjongeren en mensen met psychische problemen begeleidde, werd op dat moment verdacht van seksueel misbruik van cliënten en het mishandelen van een man. Uiteindelijk werd hij door de rechtbank veroordeeld voor het plegen van ontucht met twee cliënten, in de periode 2003-2005, en het zwaar mishandelen van een man.
De uitspraak tegen Wim
Wim is in 2013 veroordeeld voor drie strafbare feiten. Als hulpverlener maakte hij zich in de periode van 2003 tot 2005 schuldig aan ontucht met twee jonge vrouwen. Ook werd hij schuldig bevonden aan mishandeling van een man in 2012. Wim bekende dat hij een 'seksuele relatie' had met één van de vrouwen, maar dat ze op dat moment geen cliënt meer van hem was. De beschuldiging van het tweede vrouwelijke slachtoffer was volgens hem niet waar. Ook ontkende hij de mishandeling.
In 2013 werd hij veroordeeld. Hij ging in hoger beroep en kreeg uiteindelijk een celstraf van 18 maanden, waarvan 12 voorwaardelijk. Ook heeft hij een taakstraf van 240 uur moeten verrichten en de slachtoffers een schadevergoeding moeten betalen. Daarbij mocht hij vijf jaar geen werkzaamheden verrichten in de gezondheids- of maatschappelijke zorg.
'Honderd procent eigen schuld'
Wim en Petra ontkennen de zware mishandeling en de ontucht met één van de slachtoffers. Volgens hen was de ontucht met het andere slachtoffer, een ruim twintig jaar jongere vrouw, wel waar. "Dat was fout", zegt Petra, die haar ervaringen ook opschreef in een boek, 'Met pek en veren'. "Dat was honderd procent zijn eigen schuld en het is goed dat hij daarvoor op zijn donder heeft gekregen."
Wim werd in beperking vastgehouden en Petra mocht vijf weken lang geen contact met hem hebben. "Dat was heel zwaar", vertelt ze. "Ik snakte naar duidelijkheid en had het gevoel dat ik als een soort handlanger werd gezien." Na die weken mocht ze Wim bezoeken in de gevangenis en kon ze al die vragen stellen die haar al wekenlang wakkerhielden.
Boos, verdrietig, teleurgesteld
"Een ontzettend heftig moment", zegt Petra. "Ik zag een gebroken, totaal andere man zitten en voor het eerst kreeg ik te horen wat er gebeurd was. Hoe vaak, hoe lang, wanneer… Ik was boos, verdrietig, teleurgesteld en voelde me verraden. Enerzijds had ik zoiets van: rot maar op, ik ben weg. Het kan me allemaal niets meer schelen. Anderzijds wilde ik ook graag duidelijkheid. Antwoorden op mijn vragen."
Wim vertelde over de 'seksuele relatie' met een van zijn cliënten, die volgens hem op dat moment een ex-cliënt was. "Dat was fout", zegt Petra. "Er was sprake van een machtsrelatie." Wat het extra lastig maakte, is dat Petra, die ook begeleider op de zorgboerderij was, al het vermoeden had dat er iets speelde tussen Wim en de vrouw. "Ik heb altijd gezegd: er is meer tussen jullie dan een cliënt-begeleiderrelatie. Wim heeft dat altijd ontkend. Toen dat achteraf wel waar bleek te zijn, was het heel moeilijk om hem weer op zijn blauwe ogen te geloven."
Petra Keijl. (Foto: Ursula Fotografie)
Vertrouwen terugwinnen
Toch wist Wim het vertrouwen bij haar terug te winnen. Door open en eerlijk over alles te zijn, zegt Petra. Door continu te vertellen wat er door hem heenging en wat hij voelde.
Hoe Petra wist dat haar man dit keer wel eerlijk was, nadat hij altijd had ontkend dat er iets was gebeurd tussen hem en de cliënt? "Destijds heb ik meerdere keren gemerkt dat er iets niet klopte, maar ik heb er mijn ogen voor gesloten", vertelt Petra. "Dan heb je het ook door wanneer het wél klopt. Doordat ik zelf ook in de hulpverlening zit, kan ik goed inschatten hoe mensen zijn. Dat doe je op gevoel en intuïtie, en natuurlijk omdat ik weet hoe Wim is als mens."
Weegschaal
Maar eenvoudig was het niet om hem weer te vertrouwen, benadrukt ze. "Ik heb continu op een weegschaal gestaan. Kan ik hem nog geloven? Moet ik wel verder met hem? Ik kwam er niet uit."
Maar op een avond, nadat ze eerst wat afstand had genomen, wist Petra het. "Ik voelde ineens heel sterk dat ik moest blijven. Het is een goed mens", zegt ze. "Iemand die warmte in zich heeft, liefde en genegenheid. Ik heb hem zijn fout vergeven. Als je dat niet doet, kun je niet samen verder. Je moet ergens een streep trekken en met een schone lei beginnen. Hij heeft lang genoeg met het boetekleed rondgelopen. Het is goed geweest, het is klaar."
Vrienden verloren
Lang niet iedereen begrijpt dat. "De reacties zijn zo'n beetje 50/50", vertelt ze. "Onze familie staat achter ons en ik ben geen vrienden verloren, maar Wim wel. We hebben vervelende briefjes in de bus gehad en er heeft iemand een doodskruis op de deur gekrast." En toen Petra, die in de horeca werkt, eens de rekening naar een gast kwam brengen, zei hij: 'Jij bent toch de vrouw van? Dan krijg je geen fooi.' "Die opmerking heeft me erg geraakt."
Zelf heeft Petra nooit hulp gezocht. Het opschrijven van de gebeurtenissen in haar boek was voor haar een vorm van therapie, vertelt ze. "Het gaf me een gevoel van verlichting, maar het teruglezen van de passages kwam zo nu en dan heel hard binnen. Vooral de passage waarin Wim vertelt wat er allemaal is gebeurd."
Zelfverzekerder dan hiervoor
Volgens Petra zijn zij en haar man allebei veranderd door wat ze de afgelopen jaren hebben meegemaakt. "Wim is wantrouwender geworden naar zijn omgeving, terughoudender", zegt ze. Zelf is Petra vooral sterker uit de strijd gekomen. "Ik sta meer op mijn strepen en ben zelfverzekerder dan hiervoor. Waar ik vroeger dacht: daar begin ik niet over, want straks vindt Wim me een zeur, denk ik nu: ach, dan vindt-ie dat toch? Ik heb een halfjaar lang alles alleen moeten doen. Als dat je lukt, dan ga je je sterker voelen. Dan denk je: verdikkeme, ik kan veel meer dan ik dacht."
Meer op rtlnieuws.nl:
Man van Monique B.: 'Ik geloof pas dat ze schuldig is als ze het zelf zegt'
