Belgische pater misbruikte tientallen vrouwen: 'Mijn oom was een monster'

,,Hoe dan ook: het zijn er ver-schrik-ke-lijk veel. En het kunnen er alleen maar meer worden omdat nog lang niet alle slachtoffers zijn gehoord. Wat ik van plan ben? Mijn oom, dat monster, laten opgraven en heel ver van waar hij nu ligt laten herbegraven. Zijn andere slachtoffers helpen om hem aan te klagen. Tot op de bodem uitzoeken op welke schaal hij zich precies heeft misdragen. En me er tot op het hoogste niveau van verzekeren dat deze zaak niet in het vergeetputje raakt.”

De Belgische Marie-Christine Joveneau, 57 inmiddels, klinkt heel beslist. ,,Decennialang heb ik me zwak gevoeld. Zeggen dat je verkracht bent, dacht ik altijd, is je zwakte erkennen. Anders was het toch niet gebeurd? Nu besef ik dat ik er al die jaren naast zat en dat je juist kracht toont door niks te verbergen.”

Ze vertelt het gewoon over de telefoon, vanaf de administratie van de universiteit van Louvain-la-Neuve, waar ze werkt op de afdeling wis- en bouwkunde. Zo sterk voelt ze zich intussen dat ze zelfs intieme details over de aard van het misbruik niet achterhoudt. Die komen er een paar tellen nadat ze heeft gezegd: ,,Wacht! Eerst even de deur dichtdoen!”

Acht jaar geleden overleed haar moeder en kwamen er stapels liefdesbrieven uit Canada tevoorschijn. ,,Ik wist dat hij schreef, maar ik zei tegen mijn moeder dat ze die brieven kon verscheuren of verbranden, ik wilde er niets mee te maken hebben.” Intussen las ze ze alsnog. Haar oom begreep niet waar ze bleef, hij wilde haar absoluut terug. ,,Ik heb waanzinnig veel zin om je overal te kussen, te beginnen met je navel.” Of: ,,Ik heb nu je blauwe bikinibroekje aan. Het is te klein maar ik houd het aan, het is van jou.” Of nog veel schunniger.

Zijn brieven schreef de pater vanuit wat hij ‘ons kleine kamertje’ noemde: een speciaal gastenkamertje voor Marie-Christine, alleen via zijn eigen slaapkamer bereikbaar.

Marie-Christine had het allemaal ver weggestopt, tot eind vorig jaar een onderzoek in Canada uitwees dat haar oom Alexis zeker 30 en waarschijnlijk nog onnoemelijk veel meer innu-vrouwen en –kinderen verkrachtte. Hij beschouwde zichzelf als God en kon in het onherbergzame en desolate gebied hoe dan ook zijn goddelijke gang gaan, bijna 40 jaar lang.

Inmiddels zijn er ook beschuldigingen dat hij met actieve medewerking aan deportaties en gedwongen huwelijken bewust de stammenverbanden vernietigde om de innu te ‘civiliseren’. De klachten over seksueel misbruik kwamen naar boven in een nationaal onderzoek naar de verdwijning van en moord op totaal 1.181 autochtone vrouwen en kinderen.

Joveneau: ,,Kort nadat ik ervan hoorde ben ik naar Canada afgereisd. Met mijn getuigenis kon ik de vrouwen die klaagden over misbruik en verkrachting door mijn oom geloofwaardigheid verschaffen. Zwijgen was niet langer een optie.” Maar inmiddels wil ze ook zelf absoluut de onderste steen boven. Ze vroeg zelfs een onderhoud aan met de Candase premier Trudeau, om zich ervan te verzekeren dat zijn nationale onderzoek tot op de bodem gaat.

Dat onderhoud is er nog niet geweest, maar deze zomer gaat ze terug naar Canada. Vanwege het onderzoek, maar ook om opnieuw lotgenoten te ondersteunen. Om samen met hen een traditioneel reinigingsritueel te ondergaan. En om het lijk van de van zijn voetstuk gevallen pater Oblaat, het ‘monster van de Noordkust’, op te graven en naar de congregatie te verkassen. Joveneau, opnieuw heel gedecideerd: ,,Waar hij nu ligt, letterlijk in het zicht van sommige van zijn vroegere slachtoffers, kan hij niet blijven.”