Het komt niet meer goed tussen Robert Wisse (76) uit Brugge en Eddy Deschrevel, de uitbater van café Maritimes in Zeebrugge. De reden: een discussie over de zelfbediening op het terras op de Zeedijk. De mindervalide Robert wilde daar dinsdagmiddag samen met zijn vrouw iets drinken, maar ving bot. Volgens de uitbater moest hij namelijk - net zoals alle klanten - zijn drankje zelf binnen aan de bar gaan bestellen.

“Ik zat daar met mijn rollator en mijn beademingstoestel. Ook mijn vrouw is absoluut niet meer goed ter been”, zegt Robert. “Dat was dus simpelweg geen optie. Maar daar had de man geen oren naar. Ik vond het ronduit schandalig. Andere mensen boden nog aan om binnen iets voor ons te gaan halen. Maar ik wilde daar gewoon weg.”

Hele uitdaging

Robert lijdt aan COPD (Chronic Obstructive Pulmonary Disease), een longaandoening die ontstaat ten gevolge van de vernauwing van de luchtwegen. Daardoor raakt de zeventiger heel snel buiten adem. Hij lag onlangs nog twee weken in het ziekenhuis, maar wilde dinsdag wel van de eerste zonnestralen genieten.

Samen met zijn vrouw reed hij naar Zeebrugge. Het koppel woonde er 54 jaar en wilde er op de Zeedijk van een drankje genieten. “Ik parkeerde de auto dicht bij de dijk en we gingen te voet naar dat café”, zegt Robert. “Voor mij een hele uitdaging, want na honderd meter ben ik helemaal kapot. Dan moet ik even rusten en tot mijn positieven komen.”

“Verkeerde houding van mindervalide”

En dus ging het koppel op het terras van de dichtste taverne, de Maritimes, zitten. Op de kaart staat aangeduid dat klanten zelf hun drankjes binnen moeten gaan bestellen. Robert zag dat niet en riep tevergeefs de uitbater toen die naar buiten kwam om iets te bestellen.

Uitbater Eddy Deschrevel herinnert zich het voorval nog goed. “Die mensen kwamen zonder problemen van aan hun auto naar het terras gewandeld”, zegt hij. “Maar nog twintig meter naar binnen stappen was te ver. Dat is volgens mij echt de verkeerde houding van een mindervalide. Ik heb hen vriendelijk gezegd dat het me speet, maar dat ik hen niet zou bedienen.”

Plaats in de maatschappij

Eddy heeft zelf een mindervalide moeder en ontwikkelde een duidelijk beeld voor zichzelf. “Mensen vinden dat misschien grof, maar ik noem het direct”, zegt hij. “Mindervalide mensen moeten hun plaats kennen in de maatschappij. Die creëerde een vangnet voor hen, maar de maatschappij is hun butler niet. Ik vind het dan ook een verkeerde houding van die mensen als ze mij om een uitzondering vragen. Ik heb het mijn dochter zelf ook geleerd: als je geen “nee” aanvaardt, mag je mensen niets vragen. Ik ben de eerste om te helpen als er geen uitweg is. Maar die was er in dit geval wel. Die mensen konden gewoon tien meter verder stappen en binnen komen. Want daar zouden ze wél bediend worden. Die zelfbediening geldt namelijk enkel op het terras.”

Robert ging uiteindelijk elders iets drinken. En hij is niet van plan om ooit nog naar de taverne terug te keren. Al maakt uitbater Eddy daar geen zaak van. “Zo’n mensen heb ik in alle eerlijkheid liever niet in mijn zaak.”