Laserschoen voorkomt blokkade bij Parkinson (radboudumc.nl)

Heej, dit is een leuke vondst! En het verschil voor die man is spectaculair te noemen!

Ja mooi he?
Dat is met fietsen ook, gaat perfect tot men afstapt.
(Zie filmpje)

@2
Ja, dit is echt fraai om te zien -- al is Parkinson zelf natuurlijk nog steeds ellendig.
Misschien toch weer eens mijn oude contacten bij Radboud en UTwente opwarmen, want dit soort hands-on projecten zoals met die laserschoenen zijn toch eigenlijk ook wat ik het liefste doe (heb ooit flink wat elektronica ontworpen voor de voorloper hiervan: https://www.utwente.nl/nieuws/!/2014/5/332856/unieke-looprobot-zet-stap-naar-revalidatiekliniek ).
Maar helaas hebben universiteiten het budget voor externe bedrijven steeds verder ingekrompen, zeker als het gaat om (tijdrovende, kostbare) onderzoeks- en ontwikkelingsprojecten. Wat ook wel weer begrijpelijk is.

@3 Misschien kan je iets ontwerpen om je met bibberhanden makkelijker aan te kleden ? Haren borstelen en make-up doen ?

@4
Nja, daar heb ik jaren geleden al wel eens over nagedacht -- een goede vriendin van me heeft MS en vond het vreselijk toen zelf eten steeds lastiger werd, inderdaad door verlies van de fijne motoriek. Destijds kon ik echter geen betere oplossing verzinnen dan wat er al bestond (een zogenoemde mechanische eethulp, google maar eens op die term), en dat was zelfs met de redelijk begrensde bewegingseisen te weinig flexibel om prettig te werken.

Wat je dus zoekt, is een soort gemotoriseerd exoskelet dat alleen tragere bewegingen toelaat, maar wel zo vlot en soepel reageert op de bewegingen van het ledemaat dat het de gebruiker niet hindert. Ook moet de boel absoluut veilig zijn, zelfs als er eens een bitje omvalt of een draadje losraakt in de elektronica (de veiligheid was ook mijn voornaamste hoofdpijnpunt bij die LOPES-looprobot). En natuurlijk moet het ook nog eens licht en compact zijn, en gemakkelijk in te zetten en weer af te doen...
Tien jaar geleden was een autonoom en draagbaar systeem uitgesloten, maar tegenwoordig komen dit soort dingen al meer binnen bereik (al zijn de motoren en energievoorziening nog steeds problematisch qua gewicht).

Het is bijna jammer dat ik het momenteel al erg druk heb met andere dingen, want ik word bijna weer enthousiast genoeg om weer eens bij de afdeling Werktuigbouwkunde binnen te lopen...

@5 Het lijkt me idd. heel complex om een veilige, maar toch efficiënte, hulp te bouwen. Het frustrerende bij Parkinson is ook het uiteenlopen van de klachten. Je bent én stijf, én traag, én met tremor en dan nog een paar ongeintjes. Mijn dochter wil miss. werktuigbouwkunde gaan studeren juist om de frustratie die ze af en toe bij mij ziet.
Het beste zou natuurlijk zijn als ze een oorzaak en dan evt. ook een geneesmiddel zouden vinden Zo'n 10% van de Parkinson patiënten krijgt de diagnose terwijl ze jonger dan 45 jr zijn..

@3
Mooi werk wat je doet, maar inderdaad heel complex en dan zeker in het geval van Parkinson.
Ik heb een broer die Parkinson heeft, hij doorloopt momenteel een traject om in aanmerking te komen voor deep brain stimulation, ook een mooi stukje techniek.

@7
Ach, ik doe ook andere elektronica hoor, het is lang niet allemaal van dit soort fraaie dingen. Het meeste is weinig spectaculair -- en zeker bij commerciële projecten bestaat misschien een kwart uit (vaak leuke) techniek, maar is de rest een eindeloze papierwinkel van rapporten en certificeringen. Je wilt niet weten waar spullen allemaal aan moeten voldoen voordat ze bij wijze van spreken zelfs maar in de buurt mogen komen van patiënten.

Maar wanneer ik dit soort dingen zie, krijg ik meteen weer zin in zo'n onderzoeksomgeving met een hoop enthousiaste mensen die overlopen van de ideeën -- en de simpelste dingen zijn eigenlijk ook het leukst

@7
Ja, die diepe breinstimulatie is ook interessant, ik ken iemand die hier veel baat bij heeft voor zijn dystonie. Maar eigenlijk wil je natuurlijk dat de oorzaak van het probleem wordt bestreden... Ik heb ook enorme bewondering voor al die onderzoekers die zich soms jarenlang vastbijten in slechts één deelprobleem van Parkinson of een andere nare kwaal -- ik zie het mezelf niet doen, ook al omdat je van tevoren weet dat de kans op een echte doorbraak erg klein is. Toch blijven die mensen eraan werken en ontdekken ze gaandeweg voortdurend allerlei belangwekkende dingen.
(Dit is dus ook waarom ik af en toe zo ontzettend giftig kan worden wanneer idioten hier alle wetenschappers en onderzoekers afschilderen als incompetente fraudeurs die het alleen maar om het geld gaat.)

@8
Wat je hier beschrijft is dus het gedeelte wat wij, de leken op dit gebied niet weten.
Wij zien alleen de resultaten en denken in het geval van iets spectaculairs van "wow" en dat was het wel zo'n beetje.
We hebben geen notie wat er aan vooraf gaat eer een uitvinding toegelaten wordt tot de patiënt.

@9
Ik ken ook iemand die een DBS implantaat heeft met ook goede resultaten maar het is wel steeds een kwestie van steeds opnieuw afstellen, in het begin en naar mate de ziekte vordert.
Dat wordt wel eens vergeten, het is niet het einde van je problemen, want de ziekte gaat onverminderd door.

De onderzoekers waar jij het hier over hebt werken vaak achter de schermen, juist daarom is het zo fantastisch dat deze mensen doorgaan met hun goede werk.


Ik kan me wat je laatste opmerking betreft volledig bij je aansluiten, idioten zijn het.

@10
"We hebben geen notie wat er aan vooraf gaat eer een uitvinding toegelaten wordt tot de patiënt."
De eerlijkheid gebiedt me om te zeggen dat de bureaucratie soms ook zwaar frustrerend en zelfs funest kan zijn. Voorbeeldje: ik kreeg ooit de vraag of ik een medicijnwekker kon integreren in de dop van een medicijnflesje, zodat het ding alarm kon slaan wanneer de (oude, vergeetachtige) patiënt het medicijn vergat in te nemen, dan wel per ongeluk dubbel dreigde in te nemen -- beide voorkombare oorzaken van duizenden ziekenhuisopnamen per jaar.
Technisch: een akkefietje van niks. Chipje, batterijtje, paar sensortjes, wat slimme software - klaar. Twee, misschien drie weken werk, klaar.
Bureaucratisch: één grote nachtmerrie. Het bleek dat zelfs deze vrijwel onzichtbare wijziging in de medicijnverpakking genoeg was om de wereldwijde toelating voor dit medicijn in deze verpakking onderuit te halen. Het middel zou dan het toelatingstraject opnieuw moeten doorlopen voor het verpakkingsaspect -- iets waar zo twee, drie jaar mee gemoeid was. En het dubbele wanneer men punten van kritiek zou vinden. De reden is weliswaar rationeel (de eis van een uniforme, onveranderlijke verpakking om verwarring en fouten te voorkomen), maar de implementatie is bijna Kafkaiaans... En dit dus voor *iedere* *afzonderlijke* medicijnverpakking die je op deze manier zou aanpassen.
Einduitkomst: innovatie afgeblazen. En helaas heb ik dit vaker meegemaakt, soms met waanzinnig mooie ideeën -- zo is rond 2002 ook een inwendig botimplantaat voor het verlengen van het dijbeen gesneuveld, ondanks een werkend prototype en meerdere patiënten met botafwijkingen die zich vrijwillig voor trials hadden aangemeld. Nog wranger: een andere club boekt er inmiddels wel succes mee: https://www.nuvasive.com/solutions/precice-limb-lengthening-physicians/ en


Maar goed, ik mag eigenlijk toch niet klagen -- ik heb als halve autist en tech-nerd de perfecte job, waarin ik doorgaans in mijn eentje leuke dingen mag doen, van alles mag uitzoeken, en tussendoor ook nog hier op NK mag rondhangen zonder dat ik een baas heb die hier moeilijk over doet (die baas ben ik nl. zelf )

"Ik kan me wat je laatste opmerking betreft volledig bij je aansluiten, idioten zijn het."
Naja, ze weten niet waar ze over praten, dat is het meer. Maar de stelligheid waarmee ze hun uitspraken doen maakt ze desondanks tot idioten.

Vreselijk, wat een gedoe allemaal terwijl je er zoveel mensen mee zou kunnen helpen, het wordt toch tijd dat men van die starre regelgeving afstapt?
Het lijkt mij een kwestie van universele potjes, verschillende verpakkingen en etiketten en klaar maar zo simpel is het dus niet.

Dat inwendige botimplantaat hoe komt dat dan dat er nu een ander wel succes mee boekt gewoon jatwerk?

Nog even over techniek heb je wel eens van LEA gehoord?
Ook een hele mooie Nederlandse uitvinding.
https://www.pianoo.nl/nl/robotrollator-als-opbrengst-van-europees-inkooptraject

Filmpje
https://vimeo.com/180551390

@12
Op zich is de basis van die strenge regelgeving niet verkeerd, want het waarborgt kwaliteit en veiligheid. Een flink deel van deze regels is ook van toepassing wanneer ik geen medische toepassing maar bijvoorbeeld een telefoonoplader in de markt wil zetten. Allemaal prima, eigenlijk.

Maar het heeft inderdaad ook nadelen, en wel van twee kanten -- want deze overmatig strenge regelgeving bevoordeelt niet alleen de grote jongens (Philips, Siemens en anderen die complete afdelingen 'compliance' kunnen bekostigen), maar ook de kwakzalverij, die allerlei troep zeg maar onder de radar aanbiedt omdat ze als 'alternatief zorgverlener' niet onder de normale medische eisen vallen (ja, zo krom is het dus soms). Maar goed, je leert ermee omgaan, en ook wat de grenzen zijn waar je je als kleine partij nog aan kunt wagen. Zoals gezegd is fundamenteel onderzoek het leukst, want dan heb je amper te maken met al die probleemtoestanden die wel gelden voor reguliere producten.

"Dat inwendige botimplantaat hoe komt dat dan dat er nu een ander wel succes mee boekt gewoon jatwerk?"
Nee, dat is te simpel gesteld. In 2002 was dit concept geheel nieuw, en waren investeerders kopschuw, vooral vanwege de hoge kosten zowel als risico's van de trials (overigens was ik dus niet de bedenker, maar wel degene die het ding draadloos moest kunnen voeden en besturen). Er moest meer dan een miljoen op tafel komen voor een eerste serie proeven (eerst dieren, daarna mensen), en een risico-inventarisatie gaf toch nog wel de nodige vraagtekens.
Een van de problemen op mijn bord was bijvoorbeeld steriliseerbaarheid van het implantaat -- de medische tak van mijn opdrachtgever gebruikte normaliter gammasterilisatie voor hun (tot dan toe mechanische) implantaten, maar ja, daar kan elektronica dus niet tegen. Ik heb ter verificatie en lering nog wel wat spullen laten bestralen (er is opvallend weinig literatuur over te vinden), maar dat liet vooral zien dat dit dus echt niet kan. Ethyleenoxide had zo weer zijn eigen problemen, en sommige van de toenmalige elektronische componenten waren ook niet geschikt voor de autoclaaf. En ga zo maar door. Ik denk eigenlijk dat men destijds gewoon verstandig is geweest om het project wegens de diverse onzekerheden te beëindigen voordat er echt serieus geld in zou gaan zitten. (Ik werk nu toevallig dus aan een rapport voor een bedrijf dat wel tonnen bleef uitgeven aan iets dat ik niet anders kan omschrijven dan als 'dood paard'. Deze mensen worden volgende week Niet Blij.)

Eigenlijk is dit soort dingen heel normaal: de eerste die met een goed idee komt, is meestal niet degene die er de vruchten van plukt; dat zijn degenen die alle perifere problemen weten op te lossen en/of volhouden waar anderen afhaken.
Dit geldt op een enkele uitzondering na ook al eeuwenlang: de stoommachine is bijvoorbeeld helemaal niet door Watt uitgevonden -- maar Watt heeft het ding wel geperfectioneerd en commercieel interessant gemaakt.

En ach, ik ben ook niet degene met de goede ideeën, dat zijn meestal anderen. Maar ik ben vaak wel degene die die ideeën kan (meehelpen) realiseren, en dat vind ik vaak al leuk genoeg

@12
[Drat, per ongeluk op Reageer geklilkt...]
"Nog even over techniek heb je wel eens van LEA gehoord?"
Nee, maar er gebeurt tegenwoordig te veel om allemaal bij te houden... En misschien word ik ook gewoon oud :-/
Even het filmpje bekeken, en ja, dat lijkt ook fraai product: eenvoudig genoeg om bruikbaar te zijn zonder gedoe, maar geavanceerd genoeg om ook complexere hulp en steun te bieden. Maar of het ook echt een succes wordt, is iets waar ik helaas geen enkele goede voorspelling over kan doen.

Wat ik echter wel weet, is dat al die hulpmiddelen niets meer zijn dan dit: hulpmiddelen. Vrijwel iedereen heeft uiteindelijk toch andere mensen nodig om zich prettig te voelen, ongeacht de lichamelijke toestand. Technologische ontwikkelingen zijn dus ook beslist geen vervanging voor menselijke aandacht; ze kunnen hooguit de ongemakken des levens draaglijker maken.

@19
Ah op die manier en idd het is goed dat de regelgeving er is maar soms....

@20

Het is een heel mooie uitvinding maar zoals je zegt een hulpmiddel en meer niet.
Sorry, beetje kort van stof moet werken