'Mijn kind heeft 500.000 euro gekost en we zijn er geen stap verder' (nos.nl)

Wordt je stil van, weet even niets te schrijven, anders dan sterkte en hoop dat er hulp komt

Sommige mensen zijn gewoon niet te helpen, hoe erg dat ook is.

Ja, maar denk dat je je verschrikkelijk alleen moet voelen, als er geen hulp komt, terwijl je ten einde raad bent. Voor zowel de persoon om wie het gaat als de directe naaste.

@3 Sommige mensen waren voorheen extreem bot op dat punt. Maar kwam mogelijk omdat het toen van joop.nl kwam.

In en in triest.

Bij de nederlandse ggz is zonder meer de kans groot dat je nog verder van huis raakt als je er niet tegen bestand bent. Jaren geleden, met een burnout ook het 'genoegen' gehad om er kennis mee te maken, Blij dat ik sterk in m'n schoenen stond, gezien allerlei problemen die ze me aan wilden praten. Zelfs op gesloten vragen van mijn kant kwam nooit een concreet antwoord, altijd vaag en ontwijkend. Heb er zelf heel snel de stekker uitgetrokken, bij dat stelletje geschifte, wereldvreemde figuren.

Wens Petra en haar dochter in elk geval veel sterkte en hoop voor de toekomst.

"Niemand wil z'n vingers branden aan een kind dat zo in de vernieling ligt. Instellingen zijn bang voor de krantenkoppen als het kind doodgaat."

Dat is de kern van problemen, die mensen hebben met de ggz, al jaren. Ze willen graag een gemakkelijk gevalletje, zonder veel moeite scoren, past in een aanwezig gesubsidieerd vakje, en lekker veilig. En dan klagen als het fout gaat: "Die hadden ook de juiste hulp moeten zoeken, eigen schuld."

Triest. - En 18 jaar betekent vaak niet dat iemand geestelijk volwassen is en sommigen zijn vroeg volwassen en de ander is het rond de 25 jaar.

En is als je een gevaar voor jezelf of een ander bent geen reden voor een RM. - Tenminste als ik @6 zo lees hoef je hiermee ook niet geholpen te zijn. Het is in en in triest.

@7 Kan me er alleen bij aansluiten en hun veel sterkte wensen.

@6

Kan me niet aansluiten bij jou verhaal omdat mijn ervaring heel anders is. Wat jij schrijft is mij ooit eens gevraagd door mijn stiefvader zijn dochter, of de behandelaar waar ik kwam me niet de problemen aan praatte dat had zij al vaker gehoord. Heb haar ook verteld dat de behandelaar waar ik toen kwam dat niet deed.


Dit staat buiten kijf maar wil het toch even aanhalen: Over de behandelaren en psychiaters wordt vaak gesproken dat ze direct medicijnen vaak antidepressiva of andere medicijnen voorschrijven kan die ervaring ook niet delen. Heb ik de tijd dat ik bij mijn behandelaar kwam nooit medicijnen gehad heb bij het intake gesprek direct aangegeven dat ik ze niet wilde en heb ze dus ook nooit gekregen.

Wat mijn wens is voor deze moeder en dochter dat ze goede hulp krijgt waar ze op kan vertrouwen zodat ze weer een goede toekomst krijgt want dat gun die moeder en dochter van harte hebben ze dik verdiend!

En de behandelaren en psychiaters met andere zorgverleners die goed zijn gun ik het van harte dat ze dikke pluim krijgen want dat hebben ze ook verdiend!