In het Nokia stadium in Tel Aviv hadden zesduizend mensen de avond van hun leven. Jong en oud. Orthodox en liberaal. Van avondkleding tot joggingpak. Alles kon, alles mocht. Vanaf het begin tot en met het eind werd er meegeklapt, meegezongen en, tijdens de meer dan een half uur durende toegift, ook gedanst. Het was een groot, fantastisch feest, een ongecompliceerde, supergezellige avond. Een prachtig, kleurrijk, emotioneel concert met veel bekende en romantische melodieën om op mee te deinen.

Een aantal Palestijnse artiesten en organisaties riepen Rieu de afgelopen weken op zijn optredens af te zeggen. Volgens hen zou de Israëlische regering de shows gebruiken om de aandacht af te leiden van de onderdrukking van de Palestijnen. Rieu liet daarop weten zich niet bezig te houden met politiek.

En daar was hij, samen met zijn zestigkoppige Johann Strauss Orkest en vele internationale solisten voor vier uitverkochte optredens. Tijdens het bekende ‘Yerushalayim shel zahav’ vormde het publiek één groot zangkoor.

In een eerder interview dat ik met Rieu maakte voor het Nieuw Israëlitisch Weekblad (NIW), vertelde hij over zijn speciale band met Israël: “… Het land heeft voor mij een bijzondere betekenis, omdat mijn schoonvader Joods was. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vond hij, dankzij een jonge vrouw die bij het verzet werkte, een onderduikadres. Na de oorlog trouwde hij met haar. Mijn schoonmoeder heeft, naast mijn schoonvader, meer onderduikers gered. Die overleefden de oorlog en wonen nu in Israël …”

André Rieu en zijn orkest: het recept voor een betere, gezellige en tolerantere wereld.