Prins de Vos is dolgelukkig in zijn appartement van 8 vierkante meter

Een statig grachtenpand in Oud-West, op steenworp afstand van hartje Amsterdam. De buitenkant doet niet vermoeden dat zich hier het kleinste appartement van de stad bevindt. Kunstfotograaf Prins de Vos uit Oosterhout trok er twee maanden geleden in. Het appartement - kosten: 550 euro per maand - ging in december nog het internet over. Lezers vonden de grootte én prijs absurd. 'De huizengekte in Amsterdam bereikt een nieuw hoogtepunt', kopten media.

Toch zei hij 'ja' tegen de huisbaas. ,,Mijn vorige appartement was 20 vierkante meter, alleen moest ik alles delen. Daar was ik wel klaar mee. En je moet realistisch zijn: voor minder dan 1.000 euro heb je in de Ring van Amsterdam niets.'' Het was vooral zijn verzamelwoede die de doorslag gaf. De Oosterhouter verzucht: ,,Ik kan niets weggooien. Bewaar werkelijk alles. Van camera's tot stompjes potloden.''

De schoenendozen vol spullen begonnen als een last te voelen. ,,Ze hadden me in een soort houdgreep. Alles wat je bezit, heeft aandacht nodig.'' Als hij kleiner zou gaan wonen, moest hij wel afscheid nemen van die slechte gewoonte: ,,Ik zag de verhuizing als een soort experiment. Dacht: het geeft óf een zucht van verlichting óf ik word gillend gek en de muren komen op me af.''

Het werd het eerste. ,,Je past je gek genoeg aan. Als een kameleon. Ik voel niet eens meer dat het een kleine ruimte is.'' De acht vierkante meter gebruikt De Vos dan ook effectief. Een grote houten constructie tegen de wanden zorgt voor opbergplekken, een bureau en keukenplanken. De Vos wijst naar twee houten kubussen. ,,Die dienen als bureau, opbergplek, kruk én tafeltje.''

Heus niet alles is rozengeur en maneschijn aan de Jacob van Lennepkade, geeft hij ruimschoots toe. De Vos staat op, haalt zijn bank uit elkaar. ,,Slapen is nog lastig. Onhandig en oncomfortabel. Kijk hoe dun dit matras is. Eerst had ik er een dikker exemplaar onder. Had ik nóg meer last van mijn rug. Ik heb nu bedacht om een futon, een Japans matras, op maat te laten maken.''

Je moet ook niet dagen achter elkaar binnen zitten. ,,Ik ben een huismus, maar echt, dan word je wél gek. Gelukkig woon ik op vijf minuten lopen van het Vondelpark. Dat is nu ook een beetje mijn woonkamer.'' Vrienden uitnodigen, etentjes organiseren. ,,Ook dat is lastig. Ik heb wel een huisfeestje gegeven.'' Lachend: ,,De gasten kwamen gelukkig verspreid.''

Hoelang de fotograaf in zijn minihuis blijft wonen, weet hij nog niet. Dat hij verknocht is geraakt aan zijn acht vierkante meter, weet hij wél. ,,Ik paste laatst een week op de honden van mijn ouders. Daar, in dat huis in Oosterhout met drie verdiepingen, dacht ik: wat moet je met al deze ruimte? Ik was blij toen ik weer terug was in mijn comfortabel hok.''