Rechter in Californië eist kankerwaarschuwing op koffie van Starbucks (ad.nl)

In de jaren tachtig is er onderzoek gedaan naar de giftigheid van de stof. Zo werd de giftigheid onderzocht door toediening via het drinkwater. Zenuwschade, DNAschade en dergelijke werd geconstateerd. Men had destijds een beeld dat mensen werden blootgesteld aan acrylamide via roken en door huidcontact en het inademen ervan tijdens het werken met het poeder. Tussen 1985 en 1996 verlaagde de WHO haar drempelwaarde van aantal microgram per kg lichaamsgewicht per dag van 12 naar 0,14 (www.vwa.nl/actueel/bestanden/bestand/10617,
www.vwa.nl/actueel/bestanden/bestand/10616). Een kind van 10 kg, mag dus 1,4 microgram binnenkrijgen en een volwassen man van 80 kg dus 11,2 microgram. Ter vergelijking: in een kg friet zit circa 300 microgram.

Het is een bekend neurotoxische (beschadiging zenuwstelsel), genotoxische (beschadiging DNA) en carciogene (kankerverwekkende) stof. Tot 2002 dachten wetenschappers dat we deze stof binnenkregen via (sigaretten)rook en op het werk, maar in 2002 vonden Zweedse onderzoekers geheel per toeval, en tot grote verrassing van de voedselveiligheidsexperts, dat de stof ook voorkwam in een hele serie alledaagse voedingsmiddelen, vooral zetmeelhoudende producten die werden gebakken zoals friet, chips, ontbijtgranen, peperkoek/ontbijtkoek, koffie en zelfs brood. Deze bevindingen veroorzaakten internationaal bezorgdheid en werden vervolgens geverifieerd door wetenschappers in Engeland, Amerika, Nederland, Zwitserland en Noorwegen. Het blijkt dat acrylamide een natuurlijk bijproduct is wanneer bepaalde voedingsmiddelen bij hoge temperaturen worden klaargemaakt, zowel thuis als in de horeca (http://missnatural.nl/voeding/bewust-weten/acrylamide/, www.food-info.net/nl/qa/qa-wi18.htm, www.wcrf.nl/gezondheidsdeskundigen/acrylamide.php).