Ramautarsing (FvD) wil Amerika-duider worden. 'Ik ben er één keer geweest, maar voor m'n gevoel leef ik er al jaren'
Op bezoek bij Yernaz Ramautarsing, aankomend Amerika-duider.
Halsema, Ollongren, Pechtold, Asscher, Klaver – allemaal maakten ze tijdens de campagne ophef rond zijn woorden. Woorden die de verkiezingsstrijd richting racisme trokken. Er kwamen tumultueuze debatten, er werd gedemonstreerd. Uiteindelijk capituleerde Yernaz Ramautarsing: hij trok zich terug als kandidaat-raadslid voor Forum voor Democratie in Amsterdam.
Praten wilde hij pas als de verkiezingen achter de rug waren. Nu zit ik tegenover hem, in zijn sobere bovenwoning. Benieuwd naar wat de voorbije weken hem leerden.
Het begint met stormachtige verontwaardiging. Over de journalistiek die ‘bizar slecht’ is en niet bereid is citaten te checken. ‘Dat mensen met een donkere huidskleur onomstotelijk dommer zijn, is totaal niet wat ik heb gezegd.’
Alle opwinding is terug te voeren op een passage uit een bijna twee jaar oud interview. Die luidt: ‘Ik had het graag anders gewild, dat zwarte mensen hyperintelligent waren en Surinamers het hoogste gemiddelde IQ van de wereld hadden. Maar het is niet zo.’
Die opmerking over Surinamers is te verdedigen, houdt hij vol: onderzoeken naar het IQ van volkeren leveren nu eenmaal verschillende uitkomsten op. In de loop van het gesprek belanden we steeds weer bij die andere observatie, die over ‘zwarte mensen’. Vaak buigt de in Suriname geboren Ramautarsing dan het onderwerp terug naar ‘Surinamers’. ‘Een hoger IQ, wie wil dat niet voor zijn land’, zegt hij dan: ‘Dit was een lief betoog.’ Verontwaardigd: ‘Was ik een Italiaan die had gezegd: Italianen hebben het hoogste IQ van de wereld, dan was niemand over me heen gevallen. Zie je het verschil?’
Dezelfde argumentatie gebruikte Baudet als hij de uitspraak moest verdedigen: volkeren hebben verschillende eigenschappen, ook als het om IQ gaat.
Dat ‘zwarte mensen’ ligt ingewikkelder. Al was het maar omdat gemiddelde IQ-scores voor zwarte mensen niet bestaan. ‘Zwarte mensen klagen over racisme op de arbeidsmarkt’, zegt Ramautarsing. ‘Ik ben zwart, heb het over mezelf: dit leek me veilig.’
Later: ‘Ik zeg niet dat kleur je succes op de arbeidsmarkt bepaalt. IQ doet dat wel. Zoals in de VS Aziaten succesvoller zijn. Ik ben zo eerlijk dat toe te geven, that’s all.’ Als ik zeg dat hij daarmee een verband legt tussen ras en intelligentie, is zijn antwoord: ‘Nee, dat doe jij!’
Nog later: ‘Ik ben een Surinamer die wil dat Surinamers slimmer zijn. En ik word voor racist uitgemaakt. Zie je de gekte in dit land? Wat ik zei, was een wensgedachte. Zelfspot, omdat ik zelf een zwart persoon ben.’ Zijn eigen IQ? ‘Boven de honderd, dacht ik.’ Lachend: ‘Maar niet heel hoog, anders was ik wel sneller afgestudeerd.’
Spijt van zijn uitspraak heeft hij niet. ‘Als ik tevoren had geweten dat dit me een raadszetel zou kosten, had ik het niet gezegd. Schaam ik me voor wat ik gezegd heb? Nee. Is het onjuist? Nee.’
‘Ik ben een Surinamer die wil dat Surinamers slimmer zijn. En ik word voor racist uitgemaakt. Zie je de gekte in dit land?’
De talkshows nodigden hem uit, er was alle gelegenheid zijn bedoelingen te verduidelijken. Ramautarsing liet ze – in overleg met de partij – passeren. ‘Dan zou ik doen wat D66 wilde: schreeuwen dat ik geen racist ben. Alles wat mij vrijpleitte, zou Baudet moeten verantwoorden. Dit was een proxyoorlog tegen hem. Dat doorzag ik.’
Voor alle zekerheid: ‘Niet dat ik mezelf niet kan verdedigen. Halsema, Ollongren – ik lul ze allemaal onder tafel.’ Om de vraag of hij beter debatteert dan Baudet, moet hij lachen. ‘Ze vroegen me bij Forum de debattrainingen te geven. Mijn leven is debatteren, het enige waarin ik uitblink.’
En nu? Over negen maanden wil hij afstuderen als politicoloog. Daarna Amerika-duider worden. De duiders van nu – Bosch van Rosenthal, Groenhuijsen – noemt hij een fiasco. ‘Ik ben er één keer geweest, vijf dagen New York. Maar voor m’n gevoel leef ik er al jaren. Zij zagen niet aankomen dat Trump ging winnen, ik wel.’ Deze zomer gaat hij weer, in de hoop mensen als Ben Shapiro (journalist uit de Breitbart-stal) te ontmoeten. Hij blijft lid van FvD, maar verlaat het bestuur van de jongerenafdeling.
Waarschijnlijk is Ramautarsing helemaal geen politicus. Hij wil de wereld niet veranderen, maar verklaren. En daar verhitte debatten over voeren, steeds vanuit het rücksichtslose individualisme van Ayn Rand, de Amerikaanse schrijfster aan wie hij zijn kerngedachten ontleent.
We gaan de trap op, in het boekenkastje in z’n slaapkamer staat haar oeuvre. Hij zou wel iets voor de Surinamers in Nederland willen doen, zegt hij nog. ‘Zwarte mensen moeten stoppen met denken dat de overheid het voor hen oplost. Ze moeten zichzelf bevrijden. Mijn mening: liever 2 procent minder belasting dan een slavernijmuseum.’
