Het leven van Gary Jenkins en Rachel Carling leek perfect voor de buitenwereld. “Ik was bijna dertig jaar, toen ik Gary online leerde kennen op een christelijk online forum”, vertelt de vrouw. “Ik had al die tijd alleen gewoond, samen met mijn klein zoontje en ik was helemaal klaar voor de volgende stap in mijn leven. Na enkele maanden chatten, waren we smoorverliefd en begonnen we ook echt te daten. Een half jaar later waren we verloofd, een half jaar daarna getrouwd. Zo snel ging het, maar dat voelde goed.”

Tien jaar lang maakte Gary haar gelukkig. “Hij leek vriendelijk, toegewijd. We probeerden zelfs samen kinderen te krijgen, maar dat lukte ons niet, dus daar moesten we onszelf bij neerleggen. Toch leek het alsof we een leven opbouwden samen. Met mijn zoon, met zijn drieën”, aldus Carling. “Ik was heel tevreden met mijn huwelijk, een normale gezonde verbintenis. Of dat dacht ik toch.”

“Ik werd helemaal hysterisch”

Na tien jaar huwelijk begon er bij Carling toch iets te knagen. Ze merkte dat haar man zich steeds anders begon voor te doen. “Ik dacht dat hij ziek was, of depressief. Hij was vertrokken op zijn job en ik vroeg mij af of hij daar misschien mee zat. En ik merkte dat hij steeds meer op zijn computer zat”, bekent ze. Op 26 februari 2016 besloot Carling dan ook naar huis te rijden en haar tienerzoon Terry op te bellen.

Met haar zoons hulp logde ze in op Gary’s computer. “Ik dacht wel dat ik misschien porno zou vinden. Dat had ik verschrikkelijk gevonden, want daar ben ik aboluut tegen en dat heb ik hem ook altijd gezegd. Maar wat ik op het toestel vond was veel erger dan dat. Dit had ik nooit kunnen inbeelden, zelfs in mijn ergste nachtmerrie niet.”

Haar man bleek al jarenlang expliciete beelden van kindermisbruik en kindermishandeling te bewaren. “Zijn hele scherm stond vol met snelkoppelingen naar video’s en foto’s… Ik werd helemaal hysterisch toen ik ze begon open te klikken. Er stonden allemaal heel jonge kinderen op, meisjes voornamelijk. Van verkrachtingen, mishandelingen, alles. Mijn zoon en ik waren compleet in shock en werden helemaal hysterisch. Het leek wel alsof hij een dubbelleven had gehad: dit was onze Gary niet.”

Ze gaven de man meteen aan bij de politie.

Nooit meer vergeten

Zodra Jenkins bekend had, verbrak Carling alle contact. “Ik had absoluut geen behoefte meer om hem te spreken, laat staan hem te bezoeken tijdens zijn vier maanden durende celstraf.” Eén keer belde hij haar vanuit de gevangenis, toen hij net gearresteerd was. “Ik moet je iets vertellen”, zei hij. Waarna Carling reageerde “ik weet het al” en bruusk de telefoon inhaakte.

Hoewel ze nu, bijna twee jaar later, al lang geen contact meer met haar ex-man heeft, beseft ze toch dat de gebeurtenissen nooit volledig uit haar leven zullen verdwijnen. “Ik denk dat het heel moeilijk wordt om ooit nog een man te vertrouwen. Ik krijg de beelden van die kleine meisjes maar niet uit mijn hoofd. Zelfs als ik rondwandel in een winkelcentrum denk ik soms dat ik hen herken. Dat ik ze zie. Dat ik hen moet helpen. Dit gaat nooit meer uit mijn lijf”, besluit ze.