Jolanda doet wat veel nabestaanden denken en nam wél wraak op moordenaar
De moeder van de omgebrachte Pascal Keijzer is de moordenaar van haar kind te lijf gegaan. Ze stompte hem tijdens een confrontatie in zijn buik, nu hij na zijn vrijlating op slechts vijf kilometer van haar huis is komen wonen. Voor het AD beschreef ze gedetailleerd hoe de gemoederen tot een kookpunt opliepen. Vandaag doet ze haar hele verhaal in de krant en op deze website.
Carla van der WalLaatste update:24-03-18, 09:32
Jij weet wel wie ik ben
Jolanda tegen de dader
Voor zo ver bekend is het voor het eerst dat het tot zo’n confrontatie komt, zegt Anton van Wijk, onderzoeker van onderzoeksbureau Beke, ook al zegt iedereen: als ze mijn kind wat aandoen, dan… ,,Maar nabestaanden schrikken zelf vaak van zulke gevoelens.’’ Toch kent hij schrijnende voorbeelden van nabestaanden die worden geconfronteerd worden met daders die hun leven totaal op zijn kop zetten.
Ook Jolanda Keijzer worstelt met het feit dat de moordenaar van haar zoon vlakbij woont. Niet alleen werd haar zoon Pascal in 2007 vermoord, haar andere zoon Remy pleegde in 2016 zelfmoord. Als de herinneringsboom voor Pascal in februari van dit jaar op zijn geboortedag voor de zoveelste keer vernield blijkt te zijn, besluit zij na al die jaren de confrontatie aan te gaan en zo te doen wat vrijwel geen nabestaande doet.
‘Jij weet wel wie ik ben’, beschrijft ze onder meer, over het moment waarop ze oog in oog staat met de dader. En: ‘Ik begin met mijn vuisten twee of drie keer op zijn buik te slaan’.
Emiel T. werd tot 15 jaar cel veroordeeld voor de moord op haar zoon Pascal, maar is inmiddels op vrije voeten. Zijn mededader woont niet in de buurt. Aan hem denkt Jolanda nauwelijks en tegen hem koestert ze geen wraakgevoelens. Dat T. niet wil verhuizen en met zijn gezin zo vlakbij woont – in de gevangenis verwekte hij zijn kinderen – is voor haar onverteerbaar.
De dader wil niet reageren, blijkt als het AD bij hem aanbelt.
