Verloofd op haar achtste, getrouwd op haar vijftiende: "Het mag dan wel jouw lichaam zijn, maar ik ben er baas van"

De hel begon voor Naila toen ze amper acht jaar oud was. Tijdens het trouwfeest van een familielid zag ze plots enkele meisjes giechelen en in haar richting wijzen. "Weet je niet wat er aan de hand is? Ze hebben iemand voor je geregeld, je dertien jaar oudere neef. Je bent nu verloofd", klonk het.

Het meisje uit New York reageerde stomverbaasd. Hoe konden haar Pakistaanse ouders haar zoiets aandoen? En waarom hadden ze haar dat zelf niet verteld? Toen Naila meer uitleg ging vragen, kreeg ze het deksel op de neus.

Verzet
Het kind had een oogje op Theo, een jongen uit haar klas. "Maar ik moest mezelf intomen. Wat had het voor zin om verliefd te worden? Ik was toch al voorbestemd."

Naila begon te rebelleren tegen de strenge opvoeding die ze kreeg. Ze wilde niet langer een hoofddoek dragen, op weg naar school trok ze westerse kleren aan. Die outfit had ze stiekem geleend van de buren.

'Nikah'
Toen ze dertien jaar oud was, moest ze naar Pakistan reizen. Haar ouders hadden een 'nikah' georganiseerd, een islamitisch huwelijksfeest waarbij ze een traditionele trouwjurk diende te dragen. De bruiloft werd nadien ook gelegaliseerd in Amerika. "Ik moest enkele documenten invullen, maar dacht nooit dat dat zou lukken. Ik was hier toch veel te jong voor?"

Helaas: in 25 Amerikaanse staten geldt nog steeds de regel dat er geen minimumleeftijd is om in het huwelijksbootje te stappen. De toestemming van hun ouders en/of een rechter volstaat.

"Jawoord telde niet"
Naila bleef zich met alle mogelijke middelen verzetten, ze sprak zelfs af met een Amerikaanse jongen van haar leeftijd. Toen haar vader dat ontdekte, ging hij compleet door het lint. Hij sloeg haar zo hard dat ze in het ziekenhuis belandde.

Wat later verhuisde Naila naar Pakistan, haar lijdensweg begon nu pas echt. "Mijn echte trouwdatum was 5 januari 2005, ik was toen net vijftien jaar geworden. Ik had toen wel al die 'nikah' achter de rug, maar de procedure was niet correct verlopen. Volgens de wet telde mijn jawoord dus niet, vandaar ook dat mijn neef nooit naar Amerika kon komen."

"Gelukkig had ik mijn maandstonden"
"Ik had die dag enorm veel schrik. Mijn moeder mocht van mij niemand inhuren, dus deed ik zelf mijn make-up. Tijdens de eerste nacht legde ik een kussen tussen ons, zodat ik hem niet hoefde aan te raken."

"Ik leidde een slavinnenbestaan in Pakistan. Gelukkig had ik mijn maandstonden toen we de eerste keer seks hadden. Als hij wist dat ik geen maagd meer was, zou hij heel kwaad geworden zijn."

Zelfmoordpogingen
"Ik moest niet alleen dagelijks zijn schoenen en sokken uittrekken, maar ook koken voor iedereen. Het was een heel ander leven dan ik gewend was, ik was tenslotte opgegroeid in New York. Nu werd ik alleen maar verkracht. Ze mochten me opsluiten in eender welke gevangenis, als ik maar niet op die plek hoefde te zijn. 's Avonds keek ik naar de kindjes die buiten aan het spelen waren. Ik wenste dat ik hun leven had, maar ik was zelf nog een kind."

"Ik heb verschillende keren geprobeerd om zelfmoord te plegen. Ik probeerde zelfs mestkorrels in handen te krijgen zodat ik mezelf kon vergiftigen, maar ik werd verklikt. Een flink pak slaag was het gevolg."

"Ik stelde alles in het werk opdat hij niet met mij zou vrijen. Ik maakte hem zelfs wijs dat ik nierstenen had. In feite was ik een geweldige actrice."

Ontsnappingspoging
Tien dagen na het huwelijk waagde Naila een poging om tot in de Amerikaanse ambassade van Islamabad te raken. Ze liep weg en verstopte zich tot in een paardenkoets toe, maar haar echtgenoot kreeg haar weer te pakken. "Hij sloeg me verrot voor de ogen van mijn hele familie en trok me bij de haren voort. Hij trapte ook tegen mijn hoofd, tot ik sterretjes zag. Mijn vader hielp mee tijdens de afranseling. Ik hou er nu nog altijd een kale plek op mijn voorhoofd en een deuk in mijn dij aan over."

"Meteen erna moest ik me maquilleren voor een diner in het huis van zijn tante. Zo'n monster was hij dus. Toen ik thuiskwam, werd ik opnieuw verkracht door mijn echtgenoot."

Nonkel zorgt voor doorbraak
Vijf maanden na haar jawoord keerden de ouders van Naila terug naar de Verenigde Staten. Gelukkig had ze het nummer van haar contactpersoon bij de kinderbescherming kunnen doorspelen aan haar nonkel. Die belde de bevoegde instanties, met de arrestatie van haar moeder tot gevolg. Haar vader eiste nu dat Naila onmiddellijk naar Amerika zou terugkeren "om de zaken uit te klaren". Bij de landing werd ze -tot haar grote opluchting- opgewacht door een team van twintig agenten en hulpverleners.

"Hier herstel je nooit helemaal van"
Nu woont Naila met haar zelfgekozen vriend in een rustige buurt van Long Island. Ze vecht vurig tegen kindhuwelijken door bijvoorbeeld presentaties te geven, tot in het hoofdkwartier van de VN toe. Ze richtte haar eigen goede doel op -The Naila Amin Foundation- en droomt ervan een centrum op te richten waar slachtoffers van kindhuwelijken opgevangen worden.

Zelf ondervindt Naila nog dagelijks de gevolgen op emotioneel en fysiek vlak. "Hier kun je nooit helemaal van herstellen. Ik lijd aan een posttraumatische stressstoornis en heb ook last van angstaanvallen. Ik heb nooit een jeugd gekend. Ik heb mentale problemen die me zullen blijven achtervolgen."

"Hoeveel levens moeten nog kapot gemaakt worden?"
"Wat zou ik de wetten in de VS graag veranderd zien. We kunnen naar de maan vliegen, maar een einde maken aan kindhuwelijken is blijkbaar te veel gevraagd."

"Ik ben een groot stuk van mijn leven kwijt dat ik nooit meer zal terugkrijgen. Daarom strijd ik nu ook zo hard. Hoeveel levens en jeugddromen moeten er nog kapot gemaakt worden vooraleer hier een einde aan komt? Ik zou graag zien dat er nog voor mijn dood een oplossing gevonden wordt."