Opinie: Links is slachtoffer van waanbeeld dat nieuwkomers vanzelf progressief worden
Het linkse verbond met de islam is een oorzaak van de huidige malaise van de sociaal-democratie.
Alle verkiezingen in Europa, inclusief onze eigen gemeenteraadsverkiezingen, staan in het teken van de opkomst van het populisme en de neergang van de sociaal-democratie. Dat komt doordat de populisten, van links én van rechts, een uitgesproken anti-immigratieagenda hebben. Wie er een scheutje EU-kritiek bij doet is bijkans onoverwinnelijk.
De sociaal-democraten daarentegen worden gezien als bondgenoten van de islam en voorstanders van immigratie en staan daarom met lege handen. Als reactie vluchten de sociaal-democraten in een hol klinkend 'antiracisme'. Maar daarmee jagen ze nóg meer kiezers weg.
Willem Melching is historicus.
Kwalijk is dat uit angst voor de populistische partijen de gevestigde partijen verraad plegen aan hun eigen democratische en ideologische principes
Voornaamste oorzaak van de winst van de populisten en het verlies van de sociaal-democraten is dat er namelijk wel degelijk problemen zijn met de integratie van de nieuwkomers en hun afstammelingen. Natuurlijk gaat er veel goed, maar lang niet alles, zo blijkt uit treurig stemmende statistieken. Maar om 'rechts niet in de kaart te spelen' hebben de sociaal-democraten decennialang deze problematiek genegeerd. Daarvoor worden ze nu door de kiezer gestraft.
De populisten spinnen garen bij de moeizame integratie van de nieuwkomers en hun afstammelingen. Forum voor Democratie en de PVV beheersen het toneel en de anderen kunnen alleen nog maar reageren. Kwalijk is dat uit angst voor de populistische partijen de gevestigde partijen verraad plegen aan hun eigen democratische en ideologische principes. In plaats van de werkelijke problemen te benoemen, vluchten ze in activisme en samenwerking met bedenkelijke organisaties.
Zo besloten PvdA, SP en GroenLinks in Amsterdam tot samenwerking met actiegroepjes die zich in de belangstelling van de AIVD mogen verheugen. Uit naam van het antiracisme gingen ze in zee met Hamas-sympathisanten. Hoe dom kun je zijn? Dat ze zich te elfder ure schielijk weer terug trekken van deze 'antiracismedemonstratie' benadrukt alleen maar hun karakter- en radeloosheid.
Maar het kan altijd nog erger. In Rotterdam gingen PvdA, SP en GroenLinks een verbond aan met de islamitische partij Nida. Seculiere partijen sloten uit angst voor de kiezer een verbond met een partij die God als 'de Bron van ons leven' beschouwt. Nida gaat uit van een 'islamitische inspiratie die diep van binnen iedereen voelt'. Dat is niet alleen een oncontroleerbare, maar ook tamelijk aanmatigende stelling tegenover iedereen die daar anders over denkt. Deze club, die ook nog vraagtekens plaatst bij de scheiding van kerk en staat, lijkt me niet de ideale bondgenoot voor de erfgenamen van Marx en Mao.
Nida, dat vraagtekens plaatst bij de scheiding van kerk en staat, lijkt me niet de ideale bondgenoot voor de erfgenamen van Marx en Mao
Toen afgelopen week bleek dat Nida het ragfijne verschil tussen antizionisme en ordinair antisemitisme niet heel goed kent, kregen de jongens en meisjes van links opeens spijt. Nida beroept zich volkomen terecht op de vrijheid van meningsuiting, maar dat maakt hun mening natuurlijk niet minder abject. Dat links überhaupt aan dit bondgenootschap was begonnen, toont aan dat ze niet heel veel politiek fatsoen hebben. Blijkbaar was alles geoorloofd, zolang ze maar Leefbaar Rotterdam de pas konden afsnijden. Maar wat is erger: een bondgenootschap met deze 'antizionisten' of een rechts college?
Om de hectische gebeurtenissen in Amsterdam en Rotterdam in historisch perspectief te plaatsen, moeten we enkele decennia terug in de tijd. In de loop van de jaren tachtig en negentig verdwenen veel van de traditionele arbeiders. Daarom moest de Europese sociaal-democratie op zoek naar een nieuw electoraat. Ze hadden zich kunnen vernieuwen en zo nieuwe kiezers kunnen binden. Maar dat deden ze niet en gingen als vanouds op zoek naar kwetsbare groepen in de samenleving.
Welke ambitieuze jongere wil bij een partij horen die een vrouwonvriendelijke religie serieus neemt?
Het nieuwe 'proletariaat' was snel gevonden in de 'gastarbeiders' en hun kinderen en kleinkinderen. Links is het slachtoffer van het waanbeeld dat nieuwkomers als vanzelf progressief worden. Maar het was juist andersom: want om bij het nieuwe electoraat in de smaak te vallen, moest de sociaal-democratie haar principiële seculiere standpunten laten varen. In plaats van deze nieuwkomers in de beste sociaal-democratische tradities te emanciperen en te verheffen, moest de sociaal-democratie respect gaan opbrengen voor de islam en de bijbehorende waarden. Elke twijfel over deze koers werd weggezet als 'racisme' en de reëel existerende maatschappelijke problemen werden door links genegeerd.
Deze toenaderingstrategie was een fatale vergissing. Want daarmee joegen de sociaal-democraten de laatste 'echte' arbeiders weg. Deze droegen namelijk in hun eigen buurten de last van de moeizame integratie. Maar ook de jonge, hoger opgeleide kiezers vertrokken. Welke ambitieuze jongere wil bij een partij horen die een vrouwonvriendelijke religie serieus neemt?
Deze merkwaardige onderwerping van linkse partijen aan religieuze bewegingen is de voornaamste oorzaak van de huidige malaise van de sociaaldemocratie. De kiezer presenteert ze de rekening. Het sociaal-democratische verbond met de islam bleek een pact met de duivel te zijn.