Direct naar artikelinhoud
Opinie

Opinie op zondag: 'Links verbond met islam bleek pact met de duivel te zijn'

Prikkelende opinies op een dag dat u er tijd voor heeft: de Volkskrant presenteert elke zondag een bijdrage van een vaste club auteurs. Later vandaag journaliste en historica Daniela Hooghiemstra, maar nu eerst historicus Willem Melching.

(VLNR) Nourdin el Ouali (lijsttrekker Nida), Barbara Kathmann (lijsttrekker PvdA), Sven de Langen (lijsttrekker CDA) en Vincent Karremans (lijsttrekker VVD) voorafgaand aan een debat in de Centrale Bibliotheek daags voor de gemeenteraadsverkiezingen.Beeld anp

Alle verkiezingen in Europa, inclusief onze eigen gemeenteraadsverkiezingen, staan in het teken van de opkomst van het populisme en de neergang van de sociaaldemocratie. Dat komt doordat de populisten, van links én van rechts, een uitgesproken anti-immigratieagenda hebben. Wie er een scheutje EU-kritiek bij doet is bijkans onoverwinnelijk.

De sociaaldemocraten daarentegen worden gezien als bondgenoten van de islam en voorstanders van immigratie en staan daarom met lege handen. Als reactie vluchten de sociaaldemocraten in een hol klinkend 'antiracisme'. Maar daarmee jagen ze nóg meer kiezers weg.

Voornaamste oorzaak van de winst van de populisten en het verlies van de sociaaldemocraten is dat er namelijk wel degelijk problemen zijn met de integratie van de nieuwkomers en hun afstammelingen. Natuurlijk gaat er veel goed, maar lang niet alles, zo blijkt uit treurig stemmende statistieken. Maar om 'rechts niet in de kaart te spelen' hebben de sociaaldemocraten decennialang deze problematiek genegeerd. Daarvoor worden ze nu door de kiezer gestraft.

Verraad plegen aan eigen principes

De populisten spinnen garen bij de moeizame integratie van de nieuwkomers en hun afstammelingen. Forum voor Democratie en de PVV beheersen het toneel en de anderen kunnen alleen nog maar reageren. Kwalijk is dat uit angst voor de populistische partijen de gevestigde partijen verraad plegen aan hun eigen democratische en ideologische principes. In plaats van de werkelijke problemen te benoemen, vluchten ze in activisme en samenwerking met bedenkelijke organisaties.

Zo besloten PvdA, SP en GroenLinks in Amsterdam tot samenwerking met actiegroepjes die zich in de belangstelling van de AIVD mogen verheugen. Uit naam van het antiracisme gingen ze in zee met Hamas-sympathisanten. Hoe dom kun je zijn? Dat ze zich te elfder ure schielijk weer terug trekken van deze 'antiracismedemonstratie' benadrukt alleen maar hun karakter- en radeloosheid.

Maar het kan altijd nog erger. In Rotterdam gingen PvdA, SP en GroenLinks een verbond aan met de islamitische partij NIDA. Seculiere partijen sloten uit angst voor de kiezer een verbond met een partij die god als 'de Bron van ons leven' beschouwt. NIDA gaat uit van een 'islamitische inspiratie die diep van binnen iedereen voelt'. Dat is niet alleen een oncontroleerbare, maar ook tamelijk aanmatigende stelling tegenover iedereen die daar anders over denkt. Deze club, die ook nog vraagtekens plaatst bij de scheiding van kerk en staat, lijkt me niet de ideale bondgenoot voor de erfgenamen van Marx en Mao.

Medewerkers van de Rotterdamse politieke partij Nida bevestigen bij de Essalam moskee posters waarmee ze kiezers oproepen niet te stemmen op Leefbaar, Forum en PVV tijdens de gemeenteraadsverkiezingen.Beeld anp
Dat links überhaupt aan het bondgenootschap met NIDA was begonnen, toont aan dat ze niet heel veel politiek fatsoen hebben

Toen afgelopen week bleek dat NIDA het ragfijne verschil tussen antizionisme en ordinair antisemitisme niet heel goed kent, kregen de jongens en meisjes van links opeens spijt. NIDA beroept zich volkomen terecht op de vrijheid van meningsuiting, maar dat maakt hun mening natuurlijk niet minder abject. Dat links überhaupt aan dit bondgenootschap was begonnen, toont aan dat ze niet heel veel politiek fatsoen hebben. Blijkbaar was alles geoorloofd, zolang ze maar Leefbaar Rotterdam de pas konden afsnijden. Maar wat is erger: een bondgenootschap met deze 'antizionisten' of een rechts college?

Op zoek naar een nieuw electoraat

Om de hectische gebeurtenissen in Amsterdam en Rotterdam in historisch perspectief te plaatsen, moeten we enkele decennia terug in de tijd. In de loop van de jaren tachtig en negentig verdwenen veel van de traditionele arbeiders. Daarom moest de Europese sociaaldemocratie op zoek naar een nieuw electoraat. Ze hadden zich kunnen vernieuwen en zo nieuwe kiezers kunnen binden. Maar dat deden ze niet en gingen als vanouds op zoek naar kwetsbare groepen in de samenleving.

Het nieuwe 'proletariaat' was snel gevonden in de 'gastarbeiders' en hun kinderen en kleinkinderen. Links is het slachtoffer van het waanbeeld dat nieuwkomers als vanzelf progressief worden. Maar het was juist andersom: want om bij het nieuwe electoraat in de smaak te vallen, moest de sociaaldemocratie haar principiële seculiere standpunten laten varen. In plaats van deze nieuwkomers in de beste sociaaldemocratische tradities te emanciperen en te verheffen, moest de sociaaldemocratie respect gaan opbrengen voor de islam en de bijbehorende waarden. Elke twijfel over deze koers werd weggezet als 'racisme' en de reëel existerende maatschappelijke problemen werden door links genegeerd.

Deze toenaderingstrategie was een fatale vergissing. Want daarmee joegen de sociaaldemocraten de laatste 'echte' arbeiders weg. Deze droegen namelijk in hun eigen buurten de last van de moeizame integratie. Maar ook de jonge, hoger opgeleide kiezers vertrokken. Welke ambitieuze jongere wil bij een partij horen die een vrouwonvriendelijke religie serieus neemt?         

Deze merkwaardige onderwerping van linkse partijen aan religieuze bewegingen is de voornaamste oorzaak van de huidige malaise van de sociaaldemocratie. De kiezer presenteert ze de rekening. Het sociaaldemocratische verbond met de islam bleek een pact met de duivel te zijn.  

Willem Melching is historicus.

Links is het slachtoffer van het waanbeeld dat nieuwkomers als vanzelf progressief worden