De situatie van Sandra was ongezien. Haar appartement was volledig gevuld met rommel en afval. Ze had al jaren geen stromend water en elektriciteit meer.

En daar was een hartverscheurende reden voor. Ze was sociaal geïsoleerd geraakt na het overlijden van haar vader, het enige familielid dat ze nog had. Sandra kon het verdriet niet verwerken en belandde daardoor in een zware depressie.

Te beschaamd

Toen drie jaar geleden haar toilet begon te lekken, was ze te beschaamd over haar thuissituatie dat ze nooit iemand liet langskomen om het lek te repareren. Uiteindelijk moest ook de elektriciteit in haar huis eraan geloven. Daardoor woonde Sandra zeker twee jaar zonder proper water, verwarming of kunstlicht.

Sociaal werkers gingen wel eens langs bij haar thuis in Royston, Cambridge, maar ze stuurde hen altijd meteen weg. Ze wou hen absoluut niet binnen laten. De schaamte was zo groot.

Het was pas toen Sandra op routinecontrole ging bij haar huisarts dat duidelijk werd dat er iets mis was. “Ik kende Sandra toen al drie jaar”, getuigt dokter Diane Walters. “Ze kwam hier regelmatig op afspraak. Maar ik maakte me steeds meer zorgen om het leed van Sandra en haar aanhoudende gewichtsverlies.”

“Nog nooit zoiets gezien”

Toen Sandra vorig jaar niet kwam opdagen voor een afspraak met de arts, begon Diane zich pas echt zorgen te maken. Ze besliste daarom meteen naar het appartement van haar patiënte te rijden. Na een lang gesprek slaagde ze er uiteindelijk in om haar vertrouwen te winnen. Ze mocht binnen.

“Ik had nog nooit zoiets gezien”, zegt Diane. “Ik heb meer dan zes jaar als thuishulp gewerkt, maar ik had nog nooit iemand in zulke erbarmelijke omstandigheden zien leven. Het was er ijskoud, de lucht was vochtig en doordringend. De vloer was bedekt met plastic flesjes, afval en leidingwater.”

Er was geen licht, geen televisie en geen bed om in te slapen. “Ze zat op een stoel met een kaars en enkele sigaretten als troost. Er was geen eetbaar voedsel meer en Sandra zag er erg verzwakt uit.”

Hulp

Sandra vertelde haar arts dat er jarenlang niemand in haar appartement was geweest. Omdat het slot van haar voordeur onlangs was afgebroken, had ze het appartement niet meer durven te verlaten. Daarom was er geen eten in huis. Als Diane niet was langsgeweest, was de vrouw waarschijnlijk binnen enkele dagen doodgevroren of verhongerd.

Uiteindelijk beloofde de arts om Sandra te helpen. Ze trommelde enkele collega’s op, die haar aanraadden om contact op te nemen met het lokale brandweerkorps. Zij gingen de volgende dag langs om brandalarmen te installeren en een actieplan op te stellen.

Sandra begon zelf alle afval in vuilniszakken te steken en contacteerde enkele sociaal werkers om haar zo snel mogelijk op te zoeken. Het slot op haar deur werd hersteld en ze kon eindelijk weer naar de winkel om eten te halen.

Eerste douche sinds jaren

In januari van dit jaar werd het volledige appartement van Sandra schoongemaakt. “Ze had duidelijk niet veel geld dus daar hebben we hulp voor ingeroepen”, aldus Diane. “Goede doelen hebben geholpen om haar nieuwe meubels te geven. Iedereen is heel gul geweest. Vrijwilligers hebben geld gedoneerd zodat Sandra tijdens de renovatie in een nabijgelegen B&B kon verblijven.”

Daar kon Sandra voor het eerst in jaren een douche nemen. Ze kreeg er propere kleren en kon in een goed bed slapen. Diane nam al haar kleren en haar favoriete teddybeer mee naar huis om die te wassen.

Deze maand kon Sandra uiteindelijk officieel weer intrekken in haar appartement. Een schoonmaakploeg zal wekelijks langsgaan om haar te helpen. “Sandra is een heel lieve vrouw en niemand zou zo moeten leven”, klinkt het. “Dit was een duidelijk geval van sociale isolatie. Sandra had geen vrienden en ging nergens naartoe om mensen te leren kennen. Ze had geen kinderen of familie om haar te helpen. Ze bleef maar wegglijden in haar situatie.”

Nu is Sandra een compleet andere vrouw. Van een lokale dierenwinkel kreeg ze twee prachtige kanaries om haar gezelschap te houden. “Iedereen helpt haar. Ze is heel dankbaar. Maar ze blijft kwetsbaar.”